Hoofdwebsite Stichting Diagnosekanker
ze is opgegeven door de artsen, door haar slechte gezondheid kon ze geen chemo meer aan en de tumor drukte tegen haar luchtpijp. Ik ben toen voor mijn gevoel naar het ziekenhuis gezweefd, ik kwam daar aan en mama zat op bed, in een andere kamer waar patienten liggen die overlijden
Eerder vertelde ons mam nog tegen mij; ' als ik op 1 van die kamers kom te liggen, is het gedaan met mij' en daar lag ze dus nu. ze zat nog op bed en ik heb haar vastgepakt en gehuild.. heel veel gehuild.. ze werd aangesloten aan de morfine pomp; om te voor komen dat ze een nare dood zou krijgen, en die werd al snel verder opgehoogd omdat ze het te benauwd had. ik en wat familie hebben toen om de beurt gewaakt aan haar bed..dit begon allemaal op een vrijdag. ze was toen nog bij en ik heb haar de dingen kunnen zeggen die ik wou zeggen en heel veel met r geknuffeld en dr verzorgd. Ons mam viel in slaap..wij allemaal stil..toen bleek dat ze niet meer wakker wou worden, nou ik ben zowat boven op dr gesprongen!! toen de dokters haar goed wouden leggen schrok ze wakker en ze praatte alleen nog maar wartaal. zaterdagnacht om 1 uur werd ik weer gebeld dat ik naar het ziekenhuis moest komen, het ging helemaal niet goed met ons mam. ik ben bij dr op bed gaan liggen en hield dr hand vast. toen is ze rustig ingeslapen om 03.30.
Ik mis dr verschrikkelijk, dit alles is in 2 maanden tijd gebeurd en ze was voor die tijd gewoon gezond
het voelt nu alsof ik uit mijn eigen leven ben bestapt, en het is allemaal zo onwerkelijk! je denkt dat het vanzelfsprekend is dat je moeder altijd bij je zal zijn.nou zo zie je maar. ik wil iedereen aanraden om te genieten van de tijd die je samen hebt want je weet het nooit. voor je het weet...is het voorbij.
ik ben nu 23 en weet niet of ik het ooit een plek zal kunnen geven ik hoop het natuurlijk wel
