te vaak familie verloren aan kanker, kan er niet meer tegen

[Marjo]

Mijn vader had eerst darmkanker, ik was meisje van 15, en dat zaaide uit in 5 jaar vechtten naar lever longen galblaas, en hij overleed 18november 1981....zijn zus(mijn tante) was eerder gestorven aan dezelfde kanker, toen mijn moeder maagkanker..na 7maanden verloor ik ook haar, en nu mijn jongste broer longkanker, en metastasen in hersenen, zus van mijn moeder borstkanker met uitzaaingen, nog een zus van mam borst kanker, nicht (dochter van die zus) ook borst kanker, ik leef al van kleinsaf aan met KANKER!! ik weet me soms geen raad meer, heb de dood van mijn pa nooit verwerkt, trauma`s toen hij liep met die stoma ....en toen weer aan de lever, ik bracht hem naar zijn graf ..dag later werd ik 21. Toen mijn mams ook bleek kanker te hebben aan de maag een totale paniek, niet weer!! Ze stierf in mijn armen 29april 2000....januari 2006 mijn broer ook kanker..longkanker (dacht dat de grond onder me weggleed) chemo alles leek eens goed af te lopen!! maar nee.....november..koppijn....hersentumors, weer ga ik iemand dierbaar verliezen, en dan nog de hele familie aan moeders en vaders kant waar zeer velen aan kanker stierven.

Ik leef meer met kanker in mijn hoofd, terwijl ik zelf hartritmestoornissen heb gekregen als gevolg van trauma`s na mijn vaders dood, en een zwak zenuwstelsel heb nu.

Ik neem sinds lange tijd Bromezapam om angsten te onderdrukken.
Ik ben moeder van 2 gezonde kinderen , 23 en 14 maar altijd is er die schaduw over al mijn geluk...ik weet dat mijn broer nu ook weer de strijd gaat verliezen zo jong 52 jaar, en kan er niet meer mee omgaan...

Ik zoek dan ook mensen die net als ik zoveel dierbaren hebben verloren en/of gaan mischien verliezen om een beetje kracht op te doen of moed, ik ben nu voor het eerst echt bang mijn broer ook te zien gaan sterven en totaal zal verwarren gaan terwijl hier mijn man en kinderen nog op mij moeten kunnen bouwen.

carpe-diem.......Marjo[/b]

[liddy]

Als er zoveel op je pad komt, dan vind ik het haast logisch dat je dit niet in je eentje kunt behappen.
Blijf hier niet mee lopen.
Ga naar de huisarts en bespreek met hem/haar wat er aan te doen.
Zouden gesprekken met een psycholoog je kunnen helpen?
Zoek steun, jij hebt er recht op.

Liddy

[Lizzy]

Hoi Marjo
Ik heb elders al het een en ander gelezen en vind het nog al wat zeg.Zoveel dierbaren verloren aan deze ziekte. Ik wil je heel veel kracht en sterkte wensen.