Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerDELETED
hoi Sanne,
als je zoiets meemaakt als jij; dan ishet niet gek wat er nu gebeurd. Dat is zo heftig! Je wil het liefst vergeten en doorgaan, maar dat lukt maar niet. Ze zeggen weleens dat je eerst door de pijn moet gaan, voor je hem kan verwerken.
Maar dat is juist zo moeilijk; want je wil juist geen pijn en verdriet en bozigheid meer voelen.
Misschien kun je er eens met je de huisarts over praten? en mogelijk vind je wel steun en herkenning juist bij lotgenoten in een groep. Ook hier zal je huisarts misschien wel meer over kunnen vertellen.
Eventueel kan hij je doorverwijzen naar iemand die mee kan helpen om alles te verwerken, een plekje te geven, het is helemaal niet gek dat je dat niet alleen/zelf kan..
heel veel sterkte in elk geval!
jodyi
als je zoiets meemaakt als jij; dan ishet niet gek wat er nu gebeurd. Dat is zo heftig! Je wil het liefst vergeten en doorgaan, maar dat lukt maar niet. Ze zeggen weleens dat je eerst door de pijn moet gaan, voor je hem kan verwerken.
Maar dat is juist zo moeilijk; want je wil juist geen pijn en verdriet en bozigheid meer voelen.
Misschien kun je er eens met je de huisarts over praten? en mogelijk vind je wel steun en herkenning juist bij lotgenoten in een groep. Ook hier zal je huisarts misschien wel meer over kunnen vertellen.
Eventueel kan hij je doorverwijzen naar iemand die mee kan helpen om alles te verwerken, een plekje te geven, het is helemaal niet gek dat je dat niet alleen/zelf kan..
heel veel sterkte in elk geval!
jodyi
*.* -- pluk de dag want het kan zo ineens de laatste zijn! --uit: Rood, marco borsato *.*
Terug naar “Mijn vader, moeder, broer, zus of vriend heeft kanker”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten