Diagnose Kanker lotgenotenforum

hallo allemaal

Ik ben (helaas) nieuw hier ik ben 23 jaar en heb twee dagen geleden gehoord dat mijn vader longkanker heeft en niet meer te genezen is. Ik weet niet eens meer wat ik voel, kwaadheid verdriet pijn eigenlijk alle emoties die je maar door kunt maken. Ik vind het nog steeds zo onwerkelijk, ik kan het niet begrijpen. Ik zag dit forum en ik merk dat ik het nodig heb om met andere hier over te praten. Ik denk veel na over de toekomst en het doet veel pijn te weten dat mijn vader er nooit bij zal zijn als ik trouw, kinderen krijg etc. daar denk je dan toch over na. op dit moment voel ik me alleen maar klote. een ander woord kan ik er niet voor verzinnen....

maureen.

hoi ik23,
ik las dat je net gehoord had dat je vader longkanker heeft.
de gevoelens die je er dan bij krijgt herken ik helemaal.
zeker in het begin.
het is dan erg onwezelijk ,alsof het niet kan bij je vader.
zelf had ik dit bij mijn broer.
heel veel sterkte en probeer zo vaak als het mogelijk is open te staan voor je vader en aanwezig te zijn .
veel sterkte en moed voor jou en je vader.
afz. stoffel

Hoi Maureen
Weet niet goed wat ik moet zeggen,
wil jou en je famile heel veel sterkte wensen.
Liefs Mary
PS:Lees mijn vehaal als je wilt en kan
bij ik beng bang dat ik kanker heb!

Lieve IK,

Ik kan mij jouw verdriet heel goed voorstellen en ik herken je wanhoop ook, maar ik denk dat je op dit moment niet vanuit jezelf moet denken maar vanuit je vader. Is het niet jouw vader die jou nooit ziet trouwen en jouw kinderen nooit mee zal maken. Het is jouw vader die van heel veel mensen afscheid moet nemen en dat lijkt mij vreselijk zwaar. Ik weet het wel de schrik is zo vreselijk groot en je denkt dat de wereld stopt. Probeer hem zoveel mogelijk bij hem te zijn en koester ieder moment dat jullie nog bij elkaar zijn. Ik wens je heel veel sterkte!!