wat een angst

[hieperdemiep]

Hallo allemaal,
Ben aan het zoeken en zoeken en kan nergens terecht met mijn angst.
Kom jullie tegen en lees tot mijn opluchting dat ik niet de enige ben.

Mijn angst? Krijg aanstaande donderdag te horen of ik longkanker heb ja of nee!
Afspraak die stond in het ziekenhuis is vervroegt en dit geeft mij zo'n onrustig angstig gevoel.
Krijg geen hap door me keel, voel letterlijk de zenuwen door me lichaam gieren en loop werkelijk de hele dag te janken.
Ben al een aantal jaren aan het sukkelen met mijn gezondheid. Heb lichte astma en COPD.

22 november lag ik op de bank en sukkelde een beetje in slaap (na een hele drukke dag)
Plotseling kreeg ik een enorme druk in mijn borstkas, ben beginnen te hoesten, moest rechtop zitten en kreeg het erg benauwd.
Luchtwegverruimers gaven geen verbetering en ben ook de hele woensdag erg benauwd gebleven.
Woensdag avond kreeg ik weer meer lucht en ben vroeg naar bed gegaan.
Donderdag morgen wordt ik wakker met die hele vervelende kriebelhoest (waar ik sinds 3 weken last van heb)
Ik hoest erg veel slijm op en zie tot mijn schrik een grote hoeveelheid bloed.
Heb de huisarts gebeld en moest direct komen. Bij de huisarts hoest ik weer veel bloed en hij neemt direct contact op met de longarts.
Er wordt een penicilline kuur en prednison kuur voorgeschreven (waarschijnlijk weer een longontsteking de 3e dit jaar)
Maandag 28 november naar de longarts en de standaard onderzoeken van bloedafname en sputum kweek zijn gedaan.
De longarts vraagt naar mijn klachten en ik noem een rijtje op
Het woord longkanker viel, grote schrik!
Longfunctie test heb ik 7 december gehad.
en dan kom je thuis en ga je googelen....had ik het maar niet gedaan.......
nu dus angst, echtgenoot nog banger dan ik.....hoe kom ik deze laatste 2 dagen door?

[liddy]

Natuurlijk heb je angst.
Het is niet niks wat je opnoemt.
Maar het is helemaal niet zeker dat je longkanker hebt, er zijn nog andere mogelijkheden.
Als eenmaal het woord kanker is gevallen, kun je niet meer normaal denken en hoor je niet dat het ook iets anders kan zijn.
Het vervelende is echter dat zo'n arts je op alles wil voorbereiden en daarom het woord longkanker laat vallen.
Dat heet moderne communicatie, alle mogelijkheden bespreken, nou ik noem het angst zaaien.
We hebben er hier allemaal mee te maken gehad.
Het enige wat je kunt doen is zorgen voor afleiding. Telkens als de gedachten een loopje met je nemen, ze een halt toe roepen en over iets anders gaan denken.
Ga buiten lopen, dan kun je tegen de wind in lopen en je door laten waaien.
En bedenk dat er niet dan 24 uur in een dag zitten, niet meer en niet minder.

[hieperdemiep]

Moderne communicatie?.....angst zaaien dat is idd het goeie woord.
Ben vanmiddag maar weer opstap gegaan, een lange wandeling met de hond en daarna me nieuwe bril halen, daarna nog even me neus laten zien op het werk.
Bij de opticien, moet daar een poosje wachten (3 kwartier) en er schiet zomaar door mijn gedachten, ach maak je niet druk het is waarschijnlijk toch je laatste bril......het zweet breekt me er van uit. Ik was gelukkig aan de beurt en kon gaan......in de auto komen dan de tranen voor even.
Zo snel als de tranen komen, zo snel drogen ze ook op! Het is allemaal zo dubbel.
Kom ik op het werk en het eerste wat je hoort: goh ben jij dat, wat ben jij mager geworden, ik had je niet herkent......vanmiddag kon ik het niet verdragen en heb geantwoord: misschien als je die mars eens in de prullenbak gooit, gaan de kilootjes er bij jou ook af ipv erbij
Ik denk nog steeds aan de longontsteking afgelopen zomer, 4 kuren waren nodig om die ontsteking onder controle te krijgen. Het zal nu wel weer zover zijn.
Maar waarom val ik dan zo af? 16 kilo in 12 weken, waarom hoest ik bloed, waarom ben ik zo verschrikkelijk moe. enz...enz...
Jullie zullen wel denken, wat een gezever, mens ga iets doen, je zult toch moeten afwachten.
en jullie hebben gelijk ik kom deze dagen wel door,
sorry

Liddy dank je, er is alweer een middag om.

[Rwin]

Het is heel logisch dat je even helemaal van de leg bent.
Je bent met een lijst klachten naar de dokter gegaan en die heeft het woord kanker laten vallen.
Vervolgens zit jij in een wereld van onzekerheid. Persoonlijk vond ik de onzekerheid nog erger dan de diagnose zelf.
Je bent dus zeker niet aan het zeveren. Mensen worden als zenuwachtig als de trein vertraging heeft als ze op weg naar hun werk zijn.
Dit is toch wel de overtreffende trap van die zenuwen!
Probeer actief afleiding te zoeken. Ga met je echtgenoot ergens wat drinken/eten, maak een wandeling, of wat dan ook.
Ook je echtgenoot is bang en kan dus wat afleiding gebruiken.

Veel succes donderdag!

[riaw]

Vandaag is het dann zo ver,je krijgt de uitslag,en denk nu maar niet dat wij vinden dat je zevert,die angst is reeel wij weten er alles van,alleen het woord kanker laat je het zweet uitbreken.
Hopelijk krijg je vandaag het verlossende woord en valt het mee,maar als dat niet zo is kun je je verhaal hier kwijt.
Ik wens je sterkte vandaag.

[hieperdemiep]

Nou ben terug van de longarts, wat een afschuwelijke K** ziekenhuis.
uitslag van de sputum kweek zoekgeraakt, moet opnieuw en de arts kon de uitslag van de ct scan niet vinden......die is nog helemaal niet gedaan!!!
Ben zo verschrikkelijk boos nou eerder woest!!!!!!
Heb de arts gevraagd of hij wel beseft dat hij met mensen omgaat en dat ik geen ding ben!
Morgen wordt er een ct scan gemaakt. het enige wat binnen was waren de bloed uitslagen en die vertonen afwijkingen. te hoge/veel witte bloedlichaampjes, wat dat inhoud weet ik niet, maar volgens de arts kon dat nog van alles betekenen, van ontsteking, bronchitis, longembolie, tot het ergste. Hij kon er geen zinnig woord over zeggen.
Volgende week een bronchoscopie en weer terug naar de longarts (en dan zouden alle uitslagen wel binnen zijn)
Heb echtgenoot naar zijn werk gestuurd, we fokken elkaar op dit moment alleen maar op.
Ga straks met de hond naar zee, uitwaaien/schreeuwen.

[liddy]

Hopelijk is het gelukt om een beetje uit te waaien.
Terecht dat je zo nijdig bent geworden.
Helaas ben je niet de enige die dit overkomt.
Ik mag zo hopen dat je afleiding vindt in het weekend, want dat kun je wel gebruiken.

[hieperdemiep]

ct scan is geweest.
Tref ik een dorpsgenoot die daar werkt, de scan duurde maar even, maar A (dorpsgenoot) nam alle tijd voor mij. Ik weet dat ze niks mag zeggen en dat heeft ze ook niet gedaan, maar ze vroeg oprecht of wij het trokken. Kon mijn verhaal kwijt en zij luisterde. Niks geen gedoe van ach komt wel goed meid, gewoon net als ik geschrokken, boos en meeleven dat heeft me goed gedaan. We hebben haar pauze gekletst over hoe en wat en over koetjes en kalfjes. Man wat heeft me dat goed gedaan. Zie erg tegen die bronchoscopie op, weet niet hoe het gaat en durf niet meer te googelen.
We hebben een weekendje uit gepland, gewoon met z'n tweeën weg. Even iets anders aan ons hoofd (proberen natuurlijk)

jullie bedankt voor jullie woorden, voelt raar dat jullie me begrijpen terwijl jullie me niet kennen. Maar jullie hebben het allemaal meegemaakt en weten hoe en wat. Nogmaals dank je.

[liddy]

Dat is een geluk hebben, even iemand die echt belangstelling voor je heeft en tijd voor je neemt.

Wat voor veel onderzoeken geldt, gaat ook op voor een bronchoscopie, zorg dat er iemand is om met je mee te gaan.
Zodat je niet alleen hoeft te wachten en iemand hebt die je naar huis kan brengen.
Het is een goed idee om het niet op het internet te zoeken, ieder ziekenhuis zal het net even anders doen en daar raak je alleen maar van in de war.
Ja, het is niet zo gemakkelijk als bloedprikken, echter al veel mensen voor jou hebben dit onderzoek ook ondergaan.
Probeer goed naar de aanwijzigingen te luisteren en laat merken als je het niet snapt.
Laat ze weten dat je het onderzoek niet kent en daarom wat schrik hebt, dan kunnen ze daar op inspelen.
Waai maar lekker door buiten, dat gaat dit weekend met dit weer goed lukken

[riaw]

Fijn dat je even kon praten met die dorpsgenoot, en ik weet wat je doormaakt als je het gevoel krijgt niet serieus genomen te worden,je hebt enorme spanningen,en dan raken ze uitslagen kwijt of vergeten een afspraak te maken voor noodzakelijke onderzoeken.

Ook ik heb dat meegemaakt,dus weet maar al te goed wat je doormaakt.
Hopelijk kun je nu even tot rust komen,geniet van je weekend weg

[knots]

Je verhaal pakte me gelijk.
open je hart aan je bekende lieverd dat maakt het wat minder beladen.

[Richie]

Dat spanning veel met je doet is begrijpelijk, maar niet vreemd.
En ook in ziekenhuizen maken ze helaas fouten, niets menselijks is hen vreemd
Hoe vervelend de onzekerheid ook is, je zult er mee moeten leren omgaan.
Heb sinds mijn burnout enkele jaren geleden ook een korter lontje, en zeker na de diagnose van kanker enkele maanden geleden
was ik ook snel "boos, geagiteerd, geirriteerd, onbehouwen, lomp, verdrietig, somber, iemand waar geen land mee te bezeilen valt".
Dat hoort er helaas allemaal bij.
Maar als ik het goed heb gelezen is het nog niet persé dat je de diagnose kanker hebt gehoord toch?

Wat veelal helpt is om te praten met anderen (je vrouw/man), goede vrienden, ouders en familie.
Veel mensen in je directe omgeving zullen het niet begrijpen, gaan je anders benaderen, vragen wel hoe het met je gaat maar willen eigenlijk geen "gezeur" horen
Maar weten ook zelf niet hoe ze ermee moeten omgaan.
Het helpt als je er zelf "open" voor staat en ze de info kunt geven die je zelf dan weet zodat zij daarop kunnen reageren.

Heel veel succes.

PS Er eventjes tussenuit helpt, met thuiszitten ga je kniezen.

[hieperdemiep]

Hallo, ben ik weer.
Ons weekendje uit hebben we direct maar een dikke week van gemaakt
Heb vanmorgen de bronchoscopie gehad (was een week uitgesteld) wat een vervelend onderzoek.
Mijn rechter long ziet er goed uit.
De linker long heeft hij "verdachte" plekken gezien.
Op twee plekken is er gespoeld en dit is op kweek gezet en van 3 plekken zijn biopten genomen en ook dit is op kweek gezet.
Krijg zo spoedig mogelijk een afspraak voor de uitslagen.
De long is geïrriteerd en als er geen "gekke" dingen uit de kweken komen moet ik sowieso voor een lange tijd aan de antibiotica en de prednison.

Het klinkt raar, maar ik ben er vreemd rustig onder. Voel al een poos dat er op een bepaalde plek in mijn long iets moest zijn (wat dit dan ook mag zijn) en nu is de bevestiging er dat ik kan vertrouwen op mijn lichaam.
De zenuwen zijn er en ik kan er per dag verschillend mee omgaan.

Heb de arts gevraagd waarom dit allemaal zo lang moet duren......antwoord: Ja mevrouw, ik had niet verwacht iets te zien en ja die feestdagen allemaal he!
Op mijn vraag of hij denkt dat dit longkanker is?......mevrouw we kunnen en mogen nu niks meer uitsluiten.
en heb ik iets aan dit antwoord? nou nee! Heb alleen het gevoel dat ik niet helemaal serieus ben genomen met mijn klachten. daarom duurt het in mijn ogen ook allemaal zo lang. Kijk deze kweken heeft zijn tijd nodig, maar waarom zijn onderzoeken "vergeten", kwijt geraakt en uitgesteld?

Natuurlijk hebben jullie hier ook geen antwoord op. 15 dec. zou ik horen wat er aan de hand was, we zijn 14 dagen verder en we weten nog niks. We zijn 5 weken verder na de eerste huisarts bezoek. Is het niet van belang om er snel bij te zijn? of is dat gewoon me eigen (en anderen hun) gevoel. Steeds zeg ik tegen mezelf, ach het komt niet op een week aan en dan bekruipt me weer dat van, ja maar als.....

Ben vanmorgen geschrokken en toch heb ik ook het gevoel van zie je wel!!

Beetje warrig verhaal van mij, maar zo voel ik me ook.
Dank voor het luisteren.

[Elin]

Die onzekerheid is vaak nog erger dan een diagnose. Met een diagnose kun je een behandelplan starten en wordt er iets aan je klachten gedaan.
Artsen zijn zich niet altijd bewust van hoeveel stress dat wachten op behandelingen/uitslagen teweeg brengt.
Helaas zit er niets anders op dan geduld te hebben en vooral niet te gaan malen in je hoofd.
Wacht zelf al vanaf oktober op een bepaald onderzoek onder narcose. Deze afspraak is al voor de vierde !!! keer verzet. Wanneer ik opbel krijg ik steeds hetzelfde antwoord: mevrouw, de dokter is er helaas niet.

[liddy]

Er zijn drie mogelijkheden voor je, Elin.
1. wachten tot dat je onderzoek eindelijk doorgaat
2. zorgverzekering bellen en vragen naar zorgbemiddeling
3. overstappen naar een ander ziekenhuis

Ik wens je veel wijsheid toe.
Want de onzekerheid is inderdaad fnuikend.
Hopelijk gaat het in 2012 beter met de afspraken.

[Elin]

Hallo Liddy,

Bedankt voor het meedenken.
Soms lopen zaken anders dan gepland.
In oktober was er sprake van een wachttijd van 3-4 weken voor dit onderzoek, dus acceptabel. Helaas werd deze afspraak zonder overleg en uitleg diverse keren met een paar weken verzet. Nu krijg ik (hopelijk) 19 januari dit laatste onderzoek en 25 januari alle uitslagen en een behandelplan. Was in oktober deze wachttijd bekend, dan had ik een andere keuze kunnen maken. Heeft nu niet zoveel zin meer.

Maar......het is bijna januari. Uiteraard wordt 25 januari wel het protocol van dit (academisch) ziekenhuis met de specialist besproken. Ben zeer benieuwd naar de reden van deze lange wachttijd. De manier waarop de afspraken steeds maar weer worden verzet verdient geen schoonheidsprijs. Hopelijk heeft dit geen schadelijke gevolgen voor mijn gezondheid.

Groeten Elin.

[Bart1974]

dat schiet inderdaad niet op Hieperdemiep.
Helaas kan een arts nu niets zeggen op je vraag of het wel of niet kwaadaardig is, dit gaan ze onderzoeken.
Heb je trouwens al de uitslag van de ct scan gehad ? Daar zien ze toch ook al veel op ?
Bij mijn moeder ging het veel sneller. In 1,5 week had ze alles ondergaan, longfunctietest, ct scan, petscan en bronchoscopie.
De uitslag van de bronchoscopie hadden we in 2 dagen, ct scan na een uur en longfunctietest direkt. Een longarts heeft veel
te zeggen in een ziekenhuis. Hij kan je overal tussen proppen, hij bepaalt hoe snel een onderzoek moet plaatsvinden. Bij mijn
moeder begonnen ze ook nu dit onderzoek, over 2 weken dat onderzoek maar dat accepteerde de arts niet. Omdat het vermoeden
bestond dat mijn moeder ernstig ziek was (wat ook zo was) moest alles in 1 week gepropt worden. Dat we soms 2/3 uur tussendoor
moesten wachten hoorde erbij maar voor zulke dingen is het van belang dat er snel gehandeld wordt.
Afleiding is belangrijk in zulke tijden. Het is heel normaal dat je met ergste rekening houdt dat deden wij ook.

@Elin, ben je onder behandeling van een klein ziekenhuis ? Want als de ene longarts afwezig is, neemt de andere het normaal
gesproken over. Misschien kan je vragen of ze niet samenwerken met een ander ziekenhuis, wat meestal wel zo is, en daar je
het onderzoek kan ondergaan.

[hieperdemiep]

Net telefoon van de assistente van de longarts.
Donderdag 12 januari een gesprek met de longarts.
Of mijn partner/echtgenoot ook mee wil komen.
Gevraagd of de uitslagen al binnen waren, daar kon ze niets over zeggen.
We horen alles wel van de longarts.
en daar zijn ze weer, de zenuwen.....pffff zit hier te trillen achter me PC.
Weet even niet hoe ik mijn gevoel moet omschrijven.
Zie op het moment eigenlijk alleen maar beren op de weg.
Waarom duurt dit toch allemaal zo lang.
Had het al vaker gehoord dat dit ziekenhuis niet zo snel is met zaken, maar zelf nog nooit meegemaakt.
Zal toch allemaal wel meevallen anders laten ze je toch niet zo lang wachten?
Of zal het echt zo zijn dat de uitslagen van de kweken nog niet binnen zijn en ze alvast een afspraak maken.
Als het "gewoon" een geïrriteerde long of longontsteking is kunnen ze het recept voor antibiotica toch ook alvast opsturen?
De arts had niet verwacht iets te zien, nu hij wel wat gezien heeft kan er toch vaart achter gezet worden?
Het is allemaal als, als, als in mijn hoofd.
Moet het kwijt, sorry
Het kan nog van alles zijn. Ik ben nog maar 45 dus zal het een longontsteking zijn, zo jong krijg je geen longkanker.
4 weken later dan "gepland" krijg ik dus de uitslagen. Het zijn maar 4 weken......
Ja, sorry mevrouw maar al die feestdagen zitten er tussen.....is het normaal dat door feestdagen dingen worden uitgesteld?
is het normaal dat als een arts niets verwacht te zien alles langer duurt?
de gewone foto was niet goed te beoordelen door de COPD
de sputum kweek en bloed onderzoek vertoonde een afwijkend beeld (teveel witte bloedlichaampjes en ontstekingscellen)
de ct scan was vrij normaal.
de longfunctie test was iets verslechterd t.o.v. een jaar terug.
en bij de bronchoscopie zag hij een geïrriteerde rechter long met "verdachte" plekjes.
Is dit geen reden om er vaart achter te zetten?
Ik weet het ik val in herhaling.
Nog een weekje en dan......hoe vertel je je kinderen, je ouders (waarvan moeder licht dementerend is en vader erg emotioneel) je vrienden en noem maar op.
Hoe vertel ik alles.

Ja ik ben bang dat ik weer kanker heb.
Heb het gevoel dat ik 18 jaar terug in de tijd wordt gegooid.
18 jaar terug werd er zomaar pats boom gezegd, mevrouw die plek op uw hoofd is huidkanker (naderhand bleek het goedaardig te zijn)
3 maanden later had ik foute cellen (pap 3) in mijn baarmoedermond, deze plus baarmoeder zijn toen verwijderd.
Heb jaren onder controle gestaan en werd 12 jaar terug genezen verklaard.
Door al die spanningen (en natuurlijk andere zaken) is mijn huwelijk op de klippen gelopen.
10 jaar terug vond ik mijn nieuwe liefde (mijn grote liefde ) en hij ontdekte een knobbeltje in mijn borst...dit blijken vocht cystes te zijn (met een kanker verleden blijf je jaarlijks onder controle) en deze cystes zijn goedaardig.
4 jaar terug 3 keer een tia gehad en ook daar krabbel ik weer bovenop.
en nu?........Nu is het allemaal even teveel, nu weet ik het niet meer.
Kom deze week ook wel door hoor, maar het voelt 10 keer zwaarder dan toen...ben even op.

[liddy]

Hoe vreemd dat jij het gevoel hebt 'op' te zijn ...
Alleen al door het lezen van je verhaal bekruipt me het gevoel van poe poe, dat is heftig.
Het kan nog steeds alle kanten uit.
En zelfs als het kanker is, dan zegt dat nog helemaal niets, dik kans dat het dan behandelbaar is.
Natuurlijk weet je dit allemaal, echter zal je goed doen het nog eens bevestigt te krijgen.
Want door alle onzekerheid ga je vanzelf van alles denken.
Bij deze, je reageert als een heel 'normaal' mens.
Tja, nu is het een kwestie van stug volhouden tot het 12 januari is.
Grijp alles aan om jezelf af te leiden.
En gaan je gedachten met je op de loopt, dat mag, voor eventjes, roep jezelf daarna weer tot de orde
en geniet van iets simpels als wat ruikt de was toch lekker aan het rek.

[hieperdemiep]

Ja ik ben ook maar een mens. Zelfs een normaal mens blijkt.
Heb idd genoeg op mijn bordje gehad, maar heb me er vreemd genoeg altijd goed door geslagen.
Misschien ook wel omdat die "open communicatie" er toen niet echt was.
Het was meer ja dokter en nee dokter en wat de dokter zei moest gebeuren.
18 jaar terug woonde ik aan de andere kant van het land en toen ging alles echt supersnel,
heb toen geen tijd gehad om na te denken, was alleen maar blij dat ik behandeld kon worden.
Dinsdags onderzoeken, donderdags uitslagen en vrijdags werd ik al geopereerd.
Raar toch dat je de dagen nog steeds weet? Heeft wel een impact gehad natuurlijk, maar bang ben ik niet geweest.
Wist eigenlijk helemaal niet wat angst precies was.
Nu duurt het maar en duurt het maar.
Heb de zenuwen redelijk onder controle, nu heeft de huisarts aangeboden dat ik een antidepressiva ga gebruiken,
heb ze al in huis liggen en hij geeft me de keus om ze te gaan gebruiken.
Ik heb begrepen dat het een week of 3 duurt voor deze middelen aanslaan.
Het heeft dus eigenlijk weinig zin om ze te gaan slikken.
Of zie ik dat verkeerd.
En ja, alles wat je zegt weet ik natuurlijk ook wel, maar het is fijn om het te horen.
Eventjes wordt gezegd hoe en wat en eventjes komt dan het gevoel, ja natuurlijk dat weet ik ook wel en stopt het doemdenken.
en van iets simpels genieten? de kelder stond blank en ben met me blote voeten in het water wezen stampen. En toen natuurlijk hozen en dweilen.
Ik voelde me als een kind en echtgenoot stond smakelijk te lachen.....fijn gevoel!

[liddy]

Ja, het heeft vanwege de lange tijd voordat ze werken geen zin om nu nog antidepressiva te gaan slikken.
Wat geweldig, dat je in het water hebt staan te stampen. Dat moet een heel mooi gezicht zijn geweest.
Probeer het nog even vol te houden het is nu nog maar een paar dagen tot en met vrijdag.
Zoek de afleiding, al is het maar ramen lappen tijdens te regen

[Bart1974]

Heftig verhaal hoor en ik vind het persoonlijk erg lang duren. Jammer dat het zolang duurt voordat die medicijnen aanslaan. Toen mijn moeder in de onderzoeken zat, werd ze ook behoorlijk gestressed, tot aan trillen toe. Morgen zie ik haar weer, zij kreeg van het ziekenhuis medicijnen om rustig te worden. Die hielpen erg goed en direkt. Ik zal de naam vragen voor je.

[hieperdemiep]

Dat zou erg fijn zijn bart als je het wilt vragen.
Zit hier ook te trillen en kan er niks tegen doen om het tegen te houden.
Bel straks even de huisarts, moet de spanning kwijt.
Begin mezelf in de weg te lopen en erger nog kan niet veel verdragen

Vanavond de zoveelste nieuwjaars borrel. Heb niet veel zin om te gaan.
Maar het is wel weer een avond afleiding.

[Bart1974]

Even vanaf mijn mobiel. Mijn moeder heeft Oxazepam 10 mg. Hiervan werd ze goed rustig! Zou hierom vragen via je huisarts of longarts. Succes!

[liddy]

Oxazepam is een kalmeringsmiddel.
Dat zou jou inderdaad wel eens kunnen helpen.
Kun je altijd nog bespreken of het zin heeft voor de langere termijn dat je aan de antidepressiva begint.
Wie weet red je het met de oxazepam.