ben bang voor de uitslag!!!!!

[jessy]

hallo allemaal,

Eind vorig jaar heb ik een hele goede vriendin verloren aan longkanker,die zelfde tijd werd er bij een oom van mij longkanker geconstateerd.na een long operatie gaat het nu eigenlijk wel goed met hem.Daar in januari bij mij zelf huidkanker is verwijderd houdt het volgens mij nooit op??

nu zou er in medio maart een knieoperatie plaats vinden bij mijn schoonvader,daar hij al 10 jaar reuma en hart patient is.bij de routine onderzoeken voor deze operatie kreeg hij het bericht dat de longfoto niet goed was!!

2 weken geleden moest hij terug komen voor een doorlichting en een extra longfoto.Daar deze nog steeds niet goed bleken te zijn is hij doorverwezen naar een longarts.Er was op de foto indd een afwijking tezien onder in de long (een witte vlek en over de andere long loopt een witte streep van boven naar beneden.)hij kreeg te horen dat ze zouden starten met onderzoeken zoals;bronchoscopie,diffussietest,spirometrie,ct-scan en een pet-scan.vervolgens zijn verleden door gespit ja die is indd ook niet zo best,hij heeft gewerkt met asbest ,stook ovens en lasdampen en rookt al zo'n 55 jaar????

de klachten zijn pijn ;op de borst en in de onderrug moeheid, benauwdheid,veel hoesten ,ophoesten

8 april krijgt hij de uitslag nou je begrijpt misschien wel dat ik aardig uit mijn doen ben ,de herinneringen komen boven en die uitslag waar ik eigenlijk heel bang voor ben.overgens de opreatie aan de knie konden we wel van de baan schuiven.

zijn er mensen die dit bekent voorkomt en vinden jullie mijn zorgen juist ik weet het niet meer wat ik er van denken moet, en hoop det er iemand is die me meer kan vertellen over de onderzoeken en zijn er mensen die deze periode ook zo beangstigend hebben gevonden.
allemaal heel veel sterkte!!

jessica

[jodyi]

hoi Jessica,

wat je schrijft is ontzettend herkenbaar.. wanneer het bij mensen in je omgeving gebeurd, is het al eng.. dan komt het al zo dichtbij.. wanneer je echter eenmaal zelf de diagnose kanker hebt gehad, lijkt het net als bijna iedereen in je omgeving ermee geconfronteerd word! overal hoor je verhalen van mensen die kanker hebben, en telkens komen er weer nieuwe mensen bij!
Ik heb zelf heel sterk het gevoel dat je extra voelsprieten hebt voor het woordje kanker... het raakt je ook gelijk ontzettend en ik ben daardoor heel snel uit m'n doen ervan..
Verder word je gewoon ouder.. en mensen in je omgeving ook.. en dan komt kanker steeds meer voor...
In de periode dat bij mij de diagnose net gesteld was, overleed onze buurvrouw (met wie vooral mijn moeder een hele goede band had) aan uitgezaaide borstkanker. Tijdens mij behandeling hoorde iemand anders een paar huizen verderop, dat hij slokdarmkanker had (hij was vader van een zoon van er was al niets meer aan te doen, een tijd later is hij overleden. Verder ging ik samen met iemand anders uit de straat, een enkele keer samen naar de bestraling (met de taxi) en zo'n 2 jaar nadat ik klaar was, bleek een jongen uit de straat, pas 20 jaar toen, ook kanker te hebben.. Inmiddels is ook bij mijn vader leukemie geconstateerd.. gelukkig een chronische vorm, waarmee hij nog best oud kan worden.. Maar het is allemaal verschrikkelijk confronterend.. Ik heb voor me zelf geloof ik inmiddels een muurtje om me heen gebouwd, voor al die berichten van mensen die ik niet zo heel goed ken... ik kan ze steunen, ik luister naar ze, maar ik laat ze niet te ver binnen dringen in mijn hart.. want het doet anders telkens zo verschrikkelijk veel pijn...

Vreselijk dat het nu bij jou weer zo dichtbij komt.. want dan dringt het gewoon zo pijnlijk binnen.. of je nu wil of niet..

sterkte in elk geval!

jodyi

[Angel28]

Hoi Jessica,

Ik begrijp je angst heel goed.
Ik ben half januari mijn moeder verloren. Ze had darmkanker. Ze kwamen er vrij laat achter bij haar. Doordat haar dikke darm geperforeerd is kwamen ze er achter. Ze heeft 7 weken op de IC gelegen, 5 weken op zaal en ze zou voor de kerst naar huis mogen. Door nalatigheid van het ziekenhuis is ze 23 december weer teruggegaan naar de IC. Daar is ze zo hard achteruit gegaan dat er voor ons weinig hoop meer was.
Toen ik voor het eerst het woordje kanker hoorde vallen bij mijn moeder was ik zo bang. We wisten toen nog niet of het kwaadaardig was of niet. Voor mij was het al duidelijk dat het kwaadaardig moest zijn. En dat was het ook.
Ik hoop dat de uitslagen voor jou positief zullen zijn.
Hou je sterk en mocht de uitslag niet positief zijn, blijf hoop houden op een goede afloop. Het is zo belangrijk om hoop te houden. Zonder hoop ben je nergens meer!
Kop op, ik denk aan je.

Groetjes,

Caroline