Berichtdoor GeorgeVoK » Vr 29 Mei 2020 21:37
Leven met een doel?
We leven niet, we overleven.
Genieten van het leven? Dat moet je iemand vragen uit de tijd dat we nog geen landbouw hadden. “Genieten? Ja, op z’n tijd, maar ik moet nu eerst een rund omleggen anders is m’n gezin morgen weer in honger.” Óver-leven is waar we continu mee bezig zijn. Maar we mogen van geluk spreken, overleven is voor ons wel erg makkelijk geworden. We doen 40 uur per week werk dat bij ons past, wat we leuk vinden, we kopen ons eten, huren of kopen een huis en we zijn voorzien in ons levensonderhoud. Een gemak waar een boel mensen jaloers op zijn. Nu zitten er wel een boel haken en ogen aan…
Niet iedereen is zeker van een baan. Niet iedereen heeft werk waar ie gelukkig van wordt. Niet iedereen komt zorgeloos rond. Al het geld wat we verdienen via onze baan wordt op alle mogelijke manieren van ons ontnomen via verleidingen thuis, buiten, op het werk… De mens leeft veel op impulsen, werkt vanuit het onbewuste, dingen die de marketeers maar al te goed kennen.
Maar als je gewoon een baan hebt en op een zomeravondje bij een knapperend vuurtje kan zitten, een stukje vlees roosteren, een muziekje opzetten, van onze partner, kinderen of vrienden genieten. Wie doet ons dan nog wat?
Mag je dat laatste zomaar doelloos noemen? Volgens mij zijn die kleine, leuke, gezellige dingetjes dingen die de mens gelukkig maakt. Even de zorgen vergeten en genieten. Want de zorgen, het overleven, houdt ons al genoeg bezig dat we die moment van niets doen heerlijk vinden. Zit er buiten eten, genieten en wellicht kinderen voortbrengen nog een doel aan het leven? Als dat zo is, dan is het leven niet ‘geïnitieerd’ door toeval. Waar komt die drijfveer vandaan, die zegt dat we moeten overleven? Waarom is ooit, bij een eencellig diertje, de ‘drang’ ontstaan om te gaan delen? Sinds er voortplanting bestaat, is overleven een doel geworden. Sinds overleven makkelijker is geworden, is voor de westerling ‘live your life to the limit’, ofwel genieten, een doel geworden. Sinds we uren met ons bewustzijn naar een beeldscherm kunnen staren en lezen of met andere mensen in discussie kunnen, werd ineens steeds vaker de vraag gesteld waarom we eigenlijk leven. Ok, ook duizenden jaren geleden werd die vraag gesteld. Wat dacht men toen? Waar religies de kop opstaken, kreeg het leven algauw een ‘doel’. Waar vervolgens filosofen hun kop opstaken, ging hij er algauw af…
Stelling: We willen het leven begrijpen, omdat we ons er bewust van zijn dat we leven. We kunnen het leven niet zomaar begrijpen, omdat we simpelweg de informatie niet hebben en deze niet zomaar kunnen achterhalen. We hebben als doel om te overleven, iedereen kiest uiteindelijk voor het in leven blijven als het erop aankomt. Eerst moest er leven ontstaan, maar tegelijkertijd moest er OVERleven ontstaan want zonder overleven geen leven. Wat of wie initieert zoiets is de vraag. Het lot, het toeval, en de rest ging vanzelf?
“The positive drive, keeps us alive..”
Ik weet dat er al een topic over is, maar wil toch opnieuw de discussie aanwakkeren: Kunnen we aan het leven zomaar een ‘hoger doel’ aanmeten, of is het ‘slechts’ overleven?
CHATEX bot-messenger technologies tends to make crypto exchange offered to anybody with a common smartphone
Hoofdwebsite Stichting Diagnosekanker
