4 zussen met kanker...toeval.??

In ons gastenboek kun je vertellen wat je van onze site en aangeboden diensten vindt.
(niet voor andere zaken gebruiken a.u.b.).
Tessje
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Ma 25 Apr 2011 22:52

4 zussen met kanker...toeval.??

Berichtdoor Tessje » Di 26 Apr 2011 00:02

Hoi,

Ik heb deze site vandaag ontdekt omdat ik toch graag meer zou willen weten over hoe je met bepaalde dingen omgaat, wat er aan bepaalde dingen te doen is, mijn hart te luchten, etcetera.

Mijn tante (oudste zus) van mijn moeder, is een aantal jaren geleden overleden aan kanker. Het begon met borstkanker, hieraan is ze geopereerd, helaas aantal jaren later toch uitgezaaid en dus is ze helaas overleden.

Nu afgelopen december 2010 is mijn moeder naar de huisarts gegaan omdat ze last van haar rug/longen had...ze dacht dat dit kwam omdat ze een paar weken daarvoor was gevallen. Ze heeft al sinds haar 20e parkinson (waar we door medisch gestuntel ook pas 10 jaar geleden erachter zijn gekomen dat het dus parkinson was..., omdat dit volgens artsen normaliter niet bij jonge mensen voor zou komen...) maar goed om op m'n verhaal terug te komen, de arts heeft mn moeder doorverwezen naar het ziekenhuis welke meteen dezelfde dag al terug belden dat het niet goed was...paniek in de tent, en jawel waar we bang voor waren (longkanker) werd werkelijkheid, en nog erger: uitgezaaid door heel de longen.
Volgende domper: Ook is ze nog door de MRI scan geweest waaruit bleek dat er ook een paar puntjes in de hersenen zaten/zitten dus uitgezaaid...

Ze konden/kunnen dus niet meer opereren aan de longen gaven ze aan, levensverwachting kon (en kan nog steeds) een paar maanden, een half jaar of een jaar zijn...niks van te zeggen. Enigste optie chemo, niet om mijn moeder te genezen maar om de kanker proberen terug te dringen/in te kapselen waardoor de levensverwachting wat verlengd zou kunnen worden. EN als de chemo aan zou slaan, konden ze ook iets doen aan de hersenen zoals bestraling.

Mijn moeder twijfelde enorm, logisch ook, waarom chemo en de kans om enorm ziek te worden als je toch niet meer beter wordt. Mijn moeder had zoiets van Dan liever nog een paar maanden goed leven, als met chemo en paar maanden ziek...en dan nog de kans hebben snel te overlijden. Maar goed zo sterk als mijn m'n moeder is en het enige sprankje hoop op een eventueel langere levensverwachting toch aan de chemo begonnen.
Maar helaas mijn moeder werd enorm ziek van de chemo. ze lag alleen nog maar op bed, ook regelmatig snachts opgenomen in het ziekenhuis na eerst uren op de EHBO te hebben gezeten...uitdrogings verschijnselen etcetera. De laatste sessie hebben ze niet eens af kunnen maken omdat mijn moeder te zwak was en de waarden in het bloed waren niet goed. Na de 2e sessie (of was het nu de 3e?) weer slecht nieuws....niet aangeslagen..goede nieuws...het was ook niet gegroeid.

Maar goed, de klap kwam weer net zo hard aan als het eerste nieuws toen verteld werd dat mijn moeder die ongeneeslijke rot ziekte had. T is net alsof de aarde onder je voeten vandaan trekt...'s nachts niet kunnen slapen...1000 x de uitvaart geregeld in mn hoofd...1000x in mijn hoofd teksten verzonnen om op de uitvaart te vertellen...denken aan de grapjes van mn moeder, de humor, de dingen die je samen deelde, de onzinnige maar o zo leuke telefoontjes om niks...enz enz. De eerste week toen we het net gehoord hadden was het zwaarst...de week erop toen ik weer net een beetje bij zinnen kwam en we hoorden dat er niets meer aan te doen was...weer een klap...deze duurde ook weer 2 weken...daarna uit zelf bescherming denk ik, krabbel je weer op. Doet weer wat je normaal doet en probeert weer te genieten...om vervolgens de volgende klap te krijgen dat de chemo niet is aangeslagen...wat dus betekend dat ze ook niets aan de hersenen doen. Dus geen bestraling niks...het is net zoiets als van : mevrouw helaas....het is afwachten op het moment dat het allemaal voorbij is...
Het ellendige ze is eigenlijk ook alleen maar achteruit gegaan door de chemo..tsja en nu hebben we ooit zoiets van mam, had het maar niet gedaan, maar goed dat weet je van te voren niet, en je wilt je moeder zo lang mogelijk nog bij je hebben...en dat was het doel...van de chemo...maar helaas missie mislukt en nu op de blaren zitten zullen we maar zeggen.

EN dat vind ik nu zo reemd, we hebben net een heerlijk paasweekend samen met mijn broers en mn moeder + aanhang weekendje weg gehad. Maar mn moeder heeft zoveel pijn...daar moet toch iets aan te doen zijn...aan die hoofdpijnen...dit kan toch gewoon niet.
Snap best dat de bron aangepakt moet worden (de longen) en snap ergens ook nog wel dat als dat niet werkt dat iets aan de hersenen ook niet meer kan omdat het net zo hard weer terug kan komen, maar hallo...mn moeder leeft nog! EN ondanks dat de bron niet aan gepakt kan worden moet er toch nog wel iets aan de hersenen te doen zijn...of iets..

Dan de volgende ellende, mijn peettante, jongste zus van mijn moeder, voelde 4 weken geleden een knobbel in haar borst, en zij is dus vorige week geopereerd (borst besparende operatie) ook borstkanker. Eerst vertelde ze dat het groot was...toen weer klein..daarna zou alles weggehaald zijn...om nu afgelopen vrijdag te horen dat er toch nog iets zit in de lymph...tsja...

De middelste zus van mijn moeder heeft 2x een operatie gehad aan de baarmoeder...zij had baarmoederhaldkanker. Dus al met al, mijn moeder heeft 4 broers en 3 zussen, waarvan 1 zus al is overleden...maar goed alle 4 de zussen hebben dus kanker.

Stomme er wordt gezegd toeval...longkanker is niet erfelijk. Baarmoederhalskanker weet ik niet...maar 2 zussen (dus 2 tantes van mij) borstkanker...nou dat vind ik geen toeval.
Kan men nu toch testen of het erfelijk is...volgens mij zijn ze dat wel aan het doen...maar goed kunnen ze dat nog achterhalen van mijn tante die al is overleden?

Ik ben bij de huisarts geweest en ze vond dit zo een uniek verhaal dat ik gewoon jaarlijks een controle krijg. Heb vorig jaar al een mamografie gehad omdat ik dacht een knobbeltje te voelen, maar er kwam niks uit zeg maar. Heb wel veel last van mijn linker borst, maar dat is soms heel heftig en dan is het weer weg of minder. Mijn arts zegt dat meer vrouwen hier last van hebben en dat ik me geen zorgen hoef te maken.
Heb afgelopen januari 2011 ook weer een Mamografie gehad en een echo van mijn linker borst...ook hierop weer alles goed.
En ik geloof ook best dat het bij mij niks zal zijn...maar toch...heb er veel schrik van...zou het liefst gewoon een MRI willen, daar is veel meer op te zien.
Snap ook niet dat je dat z ie zo niet krijgt.

Heb jarenlang last gehad van mijn acchillespezen en daar zijn al TIG MRI'S van gemaakt...en het is niet eens levensbedrijgend...en gaat het om zoiets...als hierboven...dan moet je zelf gaan vragen om een MRI...Ik was vorige week bij de huisarts en wilde dat dus vragen...maar dan praten ze zo...dat ik me eigenlijk ook niet meer druk maak...en het dus maar laat zitten...maar nu na het lezen van verhalen hier...en de verhalen van mn moeders en tantes heb ik toch weer zoiets van...tsja...een MRI zou toch niet heel verkeerd zijn toch? EN mag je deze ook elk jaar vragen bijvoorbeeld?

EN hoe werkt het met erfelijkheid....

Zooow excuses voor het lange verhaal, maar merk steeds meer dat ik mn verhaal kwij wil/moet, en ook al zegt iedereen dat ze me snappen en begrijpen qwa gevoel en gedachtes, dat geloof ik ook wel, maar toch begrijp of snap je het beter als je het zelf mee maakt/hebt gemaakt.

Groetjes Tess

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: 4 zussen met kanker...toeval.??

Berichtdoor liddy » Di 26 Apr 2011 13:36

Oef, dat is pittig wat jou is overkomen.
Omdat ze niet op de chemo gereageerd heeft, is het proces niet te stoppen.
Natuurlijk zouden ze je moeder kunnen bestralen, echter dat is lapwerk.
Terwijl ze plek a aan het bestralen zijn, gaat de longtumor gewoon verder en ontstaat plek b in de hersenen.
Zoiets als dweilen met de kraan open.
Van bestraling kun je heel erg ziek worden en het komt ook voor dat het geen enkel resultaat heeft.
Wat de hoofdpijn betreft, die wordt waarschijnlijk door de uitzaaiingen veroorzaakt.
De enige manier om je moeder pijn vrij te krijgen is haar dosis medicijnen verhogen tot een niveau dat je moeder niet meer aanspreekbaar is.
En dat is een hele stap om te nemen. Wel aanspreekbaar en erge hoofdpijn, of geen hoofdpijn en niet meer met je moeder kunnen praten en voeding via sonde.
Bij borstkanker is het heel belangrijk om de lymfe te controleren. De meeste methode om de lymfe te controleren is weghalen en laten onderzoeken door de pathaloog.
De patholoog heeft daar vaak een week voor nodig. Dus eerst opereren en na een week definitieve uitslag van het weggehaalde borstweefsel en lymfe.
Dus het verhaal van je tante is zo gek nog niet. Aangezien weefsel bewaard wordt, is de kans heel groot dat men het van je tante nog kan achterhalen.
Borstkanker kan erfelijk zijn, via onderzoek is uit te zoeken of er in jouw familie het erfelijke gen voor borstkanker zit.
Daarom is regelmatige controle van jouw borsten een heel goede zaak.
Heb je weleens van mastopathie gehoord?
Mastopathie is een verzamelnaam voor goedaardige aandoeningen in het klierweefsel van de borsten.
Het borstklierweefsel voelt onregelmatig aan, er worden een of meer knobbels, strengetjes, schijfjes of brokjes gevoeld. Ook kunnen de borsten heel gespannen zijn.
Soms is er afscheiding uit de tepel(s). Mastopathie kan voorkomen in één borst of in beide borsten. Veel vrouwen hebben er met name voor de menstruatie last van, anderen altijd.
Baarmoederhalskanker is niet erfelijk.
De meeste kankers zijn niet erfelijk. Wel lijkt het of bepaalde families meer gevoelig zijn voor kanker. Gevoelig is heel iets anders dan erfelijk belast.
Wat je achillespeesklachten betreft. Aangezien je het al jaren hebt, kan het eigenlijk geen kanker zijn. Wel is bekend dat achillespeesklachten moeilijk te behandelen zijn en vaak chronisch worden.
Het kan ontstaan na bijv.verstappen, wandelen op een zachte ondergrond, te snelle trainingsopbouw of te zwakke kuitspieren,
plotseling krachtig omdraaien waardoor grote druk op de weefsels aan de onderkant van de voet wordt uitgeoefend,
schoenen die het voetgewelf onvoldoende steunen in combinatie met sterke belasting,
schoenen waarvan de zolen niet soepel genoeg zijn,
voeten met een te sterke pronatie, dat wil zeggen dat hun voeten bij het lopen afplatten en naar binnen kantelen. Door het inzakken van het voetgewelf en het spreiden van de tenen wordt de band extra belast.
Orthopedische voorzieningen, zoals steunzolen, kunnen dit verhelpen zijn enkele voorbeelden.
Is er ooit naar de stand van je voeten gekeken, de lengte van je benen opgemeten om maar wat te noemen.
Elk jaar een MRI laten maken heeft helaas geen enkele zin. Een MRI heeft de stand van zaken aan op dat moment. Een maand later kan de situatie al gewijzigd zijn.
In principe kun je zelfs de uitslag krijgen dat er geen kanker is, terwijl die er op dat moment wel is, echter de kanker die er zit is te klein om opgemerkt te worden op een MRI.
Vandaar dat een MRI vaak pas zin heeft als er al klachten zijn.
Hopelijk krijg je hiermee een beetje duidelijkheid.
Feit blijft dat longkanker bijna altijd te laat wordt gevonden, omdat je er geen klachten hebt in het begin.
Mijn man heeft nog 7 maanden geleefd na de diagnose terminaal longkanker. Bij hem sloeg de chemo wel aan en daardoor heeft hij nog 3 goede maanden gehad.
Hoe gaat het nu met je moeder en met jou?


Terug naar “Ons gastenboek”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten