Diagnose Kanker lotgenotenforum

Is het wellicht een uitvoerbaar idee om een forum te openen waarop deelnemers leuke herinneringen kwijt kunnen?
Zoals:
kwajongens streken;
grappen die uitgehaald zijn;
leuke avonturen?
Positieve belevenissen bij hun ziekte?
Fijne herinneringen?
Positieve belevenissen in deze voor ons toch donkere dagen?
Misschien kunnen deze een soort tegenwicht vormen?
Ron.

Wat een geweldig idee.
Ik heb het gelijk uitgevoerd.

De kracht van positief denken, echt het helpt.
Je kan denken als je dit leest,ja ja het is gemakkelijk gezegd, maar hoe doe je dat dan?
Denk niet als je een slecht bericht krijg, dat kan ik niet.
Maar denk aan de toekomst en aan je naasten, ook zij moeten verder.
Positief zijn en denken is de helft van je genezing.
Ik heb het zelf ondervonden nu 13 jaar geleden.
Samen met mijn vrouw kreeg ik het bericht dat mijn lever was aangetast.
Het enigste wat mij te wachten stond was een lever transplantatie.
Dat was mijn (ons) enigste redding, ik heb drie jaren moeten wachten voordat
ik een "nieuwe" lever kreeg.
Voordat het zover was, ging mijn gezondheid heel erg achteruit.
Ik kon mijn eigen naam niet meer schrijven, en als er iets tegen mij werd gezegd
was ik het daarna weer vergeten. Ik was heel mager en kon bijna niet meer eten.
Toch bleef ik hopen op een goede afloop, ik bleef positief.
Op mijn patiente dosier stond vermeld dat ik een positief persoon was.
Dat deed me goed ondanks dat veel bekende en familie mij geen kans meer gaven.
Ik zou het niet halen hoorde ik achteraf. Zelf mijn internist had geen hoop meer.
Maar ik heb het gehaald, en blijf zeggen "probeer zo positief mogelijk te blijven"

Cor.

Cor,

geweldig fijn zoiets te horen.
hoe gaat het nu met je?
ik hoop van harte 100% goed.
Ron

hoi ron,
zelf kan ik over mijn "kanjer"van een broer schrijven.
zelf heb ik geen kanker.
hij was ook een meneer positief.
met een sterke fam. achter hem.
het is een goed idee,ik hoop dat er meerdere reageren.

Hoi Cor

Je hebt helemaal gelijk. Ik ben er van overtuigd dat positief denken echt werkt.
Hoe gaat het nu met je?

Grt Martin

Hoi Ron

Geweldig idee van je.
Jammer dat ik niet zo mooi kan schrijven

Grt Martin

Hallo Cor, Martin, Stoffeltje en alle anderen.
beter laat dan nooit zal ik maar zeggen.
dus toch nog een reactie.
ik vind het fijn om te horen dat het met veel mensen goed gaat.
de stukjes schrijven gaat me makkelijk af, tot mijn eigen grote verbazing.
wel veel tik fouten, maar die kan ik gelukkig op tijd verbeteren.
het is voor mij ook heel plezierig die kleine momenten weer te beleven.
aan het papier te kunnen toe vertrouwen.
klopt dit wel?
dan vergeet je voor een tijd alle pijn, jeuk, zorgen.
je hebt bovendien het warme gevoel anderen ook een beetje te helpen.
wens jullie allemaal het beste.
Ron.

hoi ron,
zelf vindt ik het erg prettig lezen,en het ontspand.
denk zelf dat het naar 2 kanten werkt,goed voor jezelf en ook voor andere.
en het herbeleven van leuke,mooie en prettige momenten is toch fijn,het verzet je gedachten even.
en je zet het goed op papier.
soms zie ik het al helemaal voor me.
en ach typfouten ,de meeste mensen maken ze.
zag dat er ergens ong. 150 mensen een stukje hadden gelezen.
zou zeggen ,complimenten van deze kant!!

Ja Ron ook mijn complimenten ik lees het met zoveel plezier ik leef me helemaal.
Eerlijk waar soms kom ik niet meer bij van het lachen.

Grt Martin

Voor Ron,
We zijn nu meer dan half jaar verder en ik lees nu jouw bericht, wat een prachtig verhaal, daar haal ik veel steun uit.
Binnenkort wordt half van de lever bij mijn vriend weggehaald, zo verhalen als die van jou helpen mij om positief te blijven
Dank je wel
Ik hoop dat het steeds goed met je gaat,
lieve groetjes voor jou en iederen hier op deze forum,

Jola

Positief denken....soms is het zoooo moeilijk. En dan ben ik niet eens de persoon die alles moet ondergaan, ik sta aan de zijlijn. Mijn vader heeft voor de 2e keer kanker gehad. Gehad inderdaad, al iets om positief over te zijn, toch?? 15 jaar geleden had mijn vader stembandkanker en is daar met bestralingen prima door heen gekomen. In het begin van dit jaar was er slokdarmkanker geconstateerd. Bij de operatie in mei is zijn volledige strottehoofd verwijderd en een stuk van de slokdarm en is hij nu inprincipe kankervrij. Een groot positief gegeven...maar...het revalideren valt niet mee. Hij is nu kankervrij maar hij moet zoveel inleveren. Zijn conditie is flink achteruit gegaan en nog niet in staat om het op te pakken. Hij kan niet eten/drinken, hij kan niet praten, en of dat ooit zal gaan lukken is de vraag. En dat was wel de inzet van papa.
Er is nog veel onduidelijk over de toekomst, en momenteel overheerst ook het gevoel van "aan je lot overgelaten te worden". Na de laatste ziekenhuisopname werd er niets overgedragen; niet door artsen, niet door de verpleegkundigen. Uiteindelijk, ook na inzet van de logopediste, zijn we weer iets wijzer maar het is slopend omdat de grenzen steeds dichterbij komen. Zal hij verder op kunnen knappen?
Mijn vader is een echte bikkel en een doorbijter maar het doet zo'n verdriet en pijn om toe te moeten kijken hoe moeilijk hij het soms heeft. Samen met mijn moeder (ook zo'n bikkel) gaan we met pap alle ziekenhuisbezoeken af. We lachen en we huilen...en we blijven positief...maar soms is dat ook zooooo moeilijk!

Paola

Mijn man is ook positief ingesteld, hij heeft nu voor de vierde keer kanker, deze keer slokdarmkanker, maar door zijn instelling redt hij het steeds weer.
Ik heb het er meestal veel moeilijker mee.
Ik heb grote bewondering voor hem dat hij dit allemaal zo goed doorstaat, petje af.........