Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerHallo,
Ik ben 4e jaars leerling verpleegkundige en moet voor mijn opleiding een eindopdracht maken. Die wil ik doen over palliatieve sedatie. Mijn vraag daarover is: wat verwacht een cliënt van een verpleegkundige? Is alleen de lichamelijke zorg genoeg, of vindt men het stukje geestelijke begeleiding erg voornaam? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Mag positief en negatief zijn. Geld dit alleen voor de cliënt of ook voor partners en/of gezinsleden? Het gaat er mij om dat ik een goed beeld krijg van de begeleidingswijze van de verpleegkundige tegenover de cliënt en/of zijn naasten. Alle reacties worden vertrouwelijk en anoniem verwerkt.
Alvast bedankt voor de medewerking.
Met vriendelijke groet,
Daantje, leerling verpleegkundige
palliatieve sedatie
Hallo Daantje,
Mijn vader is 8 dec 2006 overleden en bij hem werd palliative sedatie gedaan niet in het ziekenhuis maar thuis door de huisarts.
Mijn vader had al meerdere keren aangegeven dat hij zo niet verder wou hij is gestorven aan slokdarmkanker ik moet zeggen de huisarts heeft ons erg goed begeleid om tot deze beslissing te komen mijn vader heeft op donderdag rond 16.00 uur de morfine toegediend gekregen hij moest wel zelf aan geven of hij de palliative sedatie wel echt wou.
Voor mijn vader is het precies gegaan zoals hij het gewild heeft hij is op vrijdag 8 dec om 17.30 uur overleden.
Voor mij als nabestaande kan ik zeggen dat dit een hele mooie dood is ik heb al vaker iemand zien sterven maar die hadden echt een stijd mijn vader is erg rustig ingeslapen.
voor mij als dochter had ik niet beter of mooier of hoe je het wil zeggen naar de dood van mijn vader toe willen leven we hebben een heel mooi afscheid gehad en de tijd om elkaar alles te vertellen wat er op dat moment te vertellen viel.
Wat je vraagt over de geestelijke zorg van een verpleegkundige of huisarts deze is heel erg belangrijk we wisten precies wat ons als nabestaande te wachten stond en voor mijn vader hij wist dat het snel zou gaan dit wou hij ook.
De lichamelijke zorg ja die hoort er ook bij maat toch het geestelijke is belangrijker want mijn vader had zoveel pijn op het laatst dat de lichaamelijk zorg bleef bij een beetje wassen hij kon niet meer uit bed en hij gaf zelf ook aan dat het zo wel goed was.
Ik hoop je hiermee een beetje opweg te hebben geholpen en als je iets wil weten hoor ik het graag want ik ben erg te spreken over palliavieve sedatie ik hoop ook zo te mogen gaan net als mijn vader het was voor ons als nabestaand bijna mooi maar ook dit heeft met de begeleiding van de huisarts te maken denk ik.
groetjes connie
Mijn vader is 8 dec 2006 overleden en bij hem werd palliative sedatie gedaan niet in het ziekenhuis maar thuis door de huisarts.
Mijn vader had al meerdere keren aangegeven dat hij zo niet verder wou hij is gestorven aan slokdarmkanker ik moet zeggen de huisarts heeft ons erg goed begeleid om tot deze beslissing te komen mijn vader heeft op donderdag rond 16.00 uur de morfine toegediend gekregen hij moest wel zelf aan geven of hij de palliative sedatie wel echt wou.
Voor mijn vader is het precies gegaan zoals hij het gewild heeft hij is op vrijdag 8 dec om 17.30 uur overleden.
Voor mij als nabestaande kan ik zeggen dat dit een hele mooie dood is ik heb al vaker iemand zien sterven maar die hadden echt een stijd mijn vader is erg rustig ingeslapen.
voor mij als dochter had ik niet beter of mooier of hoe je het wil zeggen naar de dood van mijn vader toe willen leven we hebben een heel mooi afscheid gehad en de tijd om elkaar alles te vertellen wat er op dat moment te vertellen viel.
Wat je vraagt over de geestelijke zorg van een verpleegkundige of huisarts deze is heel erg belangrijk we wisten precies wat ons als nabestaande te wachten stond en voor mijn vader hij wist dat het snel zou gaan dit wou hij ook.
De lichamelijke zorg ja die hoort er ook bij maat toch het geestelijke is belangrijker want mijn vader had zoveel pijn op het laatst dat de lichaamelijk zorg bleef bij een beetje wassen hij kon niet meer uit bed en hij gaf zelf ook aan dat het zo wel goed was.
Ik hoop je hiermee een beetje opweg te hebben geholpen en als je iets wil weten hoor ik het graag want ik ben erg te spreken over palliavieve sedatie ik hoop ook zo te mogen gaan net als mijn vader het was voor ons als nabestaand bijna mooi maar ook dit heeft met de begeleiding van de huisarts te maken denk ik.
groetjes connie
Ik denk dat het heel belangrijk is dat de verzorging eruit bestaat iemand zo comfortabel mogelijk te laten zijn, dus geen onnodig belastende handelingen waar sommige verpleegkundigen nog wel eens een handje van hebben, omdat "het nu eenmaal moet, of zo hoort". De verpleegkundige zou zich moeten richten op de wensen van de patient en familie en wat minder strikt protocollen naleven. Komt het protocol in conflict met wensen van patient of familie dan, kan zhij dit bij haar/zijn leidinggevende neerleggen.
Qua geestelijke begeleiding lijkt het me vooral belangrijk dat de tijd genomen wordt voor vragen en dat de familie ook gelegenheid heeft af en toe hun verhaal kwijt te kunnen. Als een verpleegkundige merkt dat er meer hulp nodig is dan hij kan bieden, zou er aan de bel getrokken moeten worden, zodat bijvoorbeeld maatschappelijk werk ingeschakeld kan worden i.p.v. familie en/of patient in de kou te laten staan vanwege "geen tijd".
Anne
Qua geestelijke begeleiding lijkt het me vooral belangrijk dat de tijd genomen wordt voor vragen en dat de familie ook gelegenheid heeft af en toe hun verhaal kwijt te kunnen. Als een verpleegkundige merkt dat er meer hulp nodig is dan hij kan bieden, zou er aan de bel getrokken moeten worden, zodat bijvoorbeeld maatschappelijk werk ingeschakeld kan worden i.p.v. familie en/of patient in de kou te laten staan vanwege "geen tijd".
Anne
Hoi Anne,
Dank je wel voor je reactie, ik ga dit verder verwerken in mijn eindopdracht/scriptie.
Ik begrijp uit je verhaal dat er vanuit de verpleegkundige veel meer moet worden ingegaan op de wensen en behoeftes van de cliënt en/of familie. Op zich is dat heel erg begrijpelijk want je wil iedereen een zo "prettig" mogelijk leven laten leiden, zelfs in de palliatieve fase van zijn of haar leven. Echter wij als verpleegkundigen moeten ons "soms" helaas aan bepaalde protocollen houden die weleens tegen je gevoel in kunnen druisen of niet haaks staan met de wensen van de cliënt/familie. Wij moeten soms iets voorstellen waarvan het bij ons werk hoort maar waar wij vooraf al weten dat het de cliënt niet wil. En daar horen zoals jij het beschrijft weleens onnodig belastende handelingen bij. Maar ik kan me goed indenken wat jouw gevoel daarbij is.
Ook het stukje tijdnood zal ik bij mijn verslag gaan verwerken, want dat is wel heel erg voornaam in deze fase van iemand zijn leven. Ik persoonlijk vind ook dat de aandacht voor de cliënt maar tevens ook voor de familie/mantelzorgers heel erg voornaam is. Iedereen worstelt met gevoelens en die moeten bespreekbaar gemaakt kunnen worden. En inderdaad daar moeten wij als verpleegkundige tijd voor krijgen/nemen om jullie een luisterend oor te bieden en evt oplossingen aan te dragen.
Nogmaals bedankt voor je reactie en als je nog aanvullingen hebt dan hoor ik ze graag.
Groetjes Daantje
Dank je wel voor je reactie, ik ga dit verder verwerken in mijn eindopdracht/scriptie.
Ik begrijp uit je verhaal dat er vanuit de verpleegkundige veel meer moet worden ingegaan op de wensen en behoeftes van de cliënt en/of familie. Op zich is dat heel erg begrijpelijk want je wil iedereen een zo "prettig" mogelijk leven laten leiden, zelfs in de palliatieve fase van zijn of haar leven. Echter wij als verpleegkundigen moeten ons "soms" helaas aan bepaalde protocollen houden die weleens tegen je gevoel in kunnen druisen of niet haaks staan met de wensen van de cliënt/familie. Wij moeten soms iets voorstellen waarvan het bij ons werk hoort maar waar wij vooraf al weten dat het de cliënt niet wil. En daar horen zoals jij het beschrijft weleens onnodig belastende handelingen bij. Maar ik kan me goed indenken wat jouw gevoel daarbij is.
Ook het stukje tijdnood zal ik bij mijn verslag gaan verwerken, want dat is wel heel erg voornaam in deze fase van iemand zijn leven. Ik persoonlijk vind ook dat de aandacht voor de cliënt maar tevens ook voor de familie/mantelzorgers heel erg voornaam is. Iedereen worstelt met gevoelens en die moeten bespreekbaar gemaakt kunnen worden. En inderdaad daar moeten wij als verpleegkundige tijd voor krijgen/nemen om jullie een luisterend oor te bieden en evt oplossingen aan te dragen.
Nogmaals bedankt voor je reactie en als je nog aanvullingen hebt dan hoor ik ze graag.
Groetjes Daantje
starfleet schreef:Ik denk dat het heel belangrijk is dat de verzorging eruit bestaat iemand zo comfortabel mogelijk te laten zijn, dus geen onnodig belastende handelingen waar sommige verpleegkundigen nog wel eens een handje van hebben, omdat "het nu eenmaal moet, of zo hoort". De verpleegkundige zou zich moeten richten op de wensen van de patient en familie en wat minder strikt protocollen naleven. Komt het protocol in conflict met wensen van patient of familie dan, kan zhij dit bij haar/zijn leidinggevende neerleggen.
Qua geestelijke begeleiding lijkt het me vooral belangrijk dat de tijd genomen wordt voor vragen en dat de familie ook gelegenheid heeft af en toe hun verhaal kwijt te kunnen. Als een verpleegkundige merkt dat er meer hulp nodig is dan hij kan bieden, zou er aan de bel getrokken moeten worden, zodat bijvoorbeeld maatschappelijk werk ingeschakeld kan worden i.p.v. familie en/of patient in de kou te laten staan vanwege "geen tijd".
Anne
Hoi Connie,
Bedankt voor je mooie verhaal over je vader. Ik was onder de indruk van het verhaal omdat je het zo mooi verwoord hebt.
Ik ga ook jouw verhaal verwerken in mijn verslag.
Ik vind het fijn voor je dat je op zo'n mooie wijze afscheid hebt kunnen nemen van iemand die je zo dierbaar is.
Je hebt het ook allemaal voor mij heel erg duidelijk beschreven dus mij inderdaad al een stukje op weg geholpen.
Mijn scriptie/presentatie is pas in juni maar ik moet nog een aantal onderzoeken verrichten. Dus als ik je hulp nodig heb (denk het wel) mag ik je dan een mail naar je prive mail adres sturen?
Groetjes Daantje
Bedankt voor je mooie verhaal over je vader. Ik was onder de indruk van het verhaal omdat je het zo mooi verwoord hebt.
Ik ga ook jouw verhaal verwerken in mijn verslag.
Ik vind het fijn voor je dat je op zo'n mooie wijze afscheid hebt kunnen nemen van iemand die je zo dierbaar is.
Je hebt het ook allemaal voor mij heel erg duidelijk beschreven dus mij inderdaad al een stukje op weg geholpen.
Mijn scriptie/presentatie is pas in juni maar ik moet nog een aantal onderzoeken verrichten. Dus als ik je hulp nodig heb (denk het wel) mag ik je dan een mail naar je prive mail adres sturen?
Groetjes Daantje
connie schreef:Hallo Daantje,
Mijn vader is 8 dec 2006 overleden en bij hem werd palliative sedatie gedaan niet in het ziekenhuis maar thuis door de huisarts.
Mijn vader had al meerdere keren aangegeven dat hij zo niet verder wou hij is gestorven aan slokdarmkanker ik moet zeggen de huisarts heeft ons erg goed begeleid om tot deze beslissing te komen mijn vader heeft op donderdag rond 16.00 uur de morfine toegediend gekregen hij moest wel zelf aan geven of hij de palliative sedatie wel echt wou.
Voor mijn vader is het precies gegaan zoals hij het gewild heeft hij is op vrijdag 8 dec om 17.30 uur overleden.
Voor mij als nabestaande kan ik zeggen dat dit een hele mooie dood is ik heb al vaker iemand zien sterven maar die hadden echt een stijd mijn vader is erg rustig ingeslapen.
voor mij als dochter had ik niet beter of mooier of hoe je het wil zeggen naar de dood van mijn vader toe willen leven we hebben een heel mooi afscheid gehad en de tijd om elkaar alles te vertellen wat er op dat moment te vertellen viel.
Wat je vraagt over de geestelijke zorg van een verpleegkundige of huisarts deze is heel erg belangrijk we wisten precies wat ons als nabestaande te wachten stond en voor mijn vader hij wist dat het snel zou gaan dit wou hij ook.
De lichamelijke zorg ja die hoort er ook bij maat toch het geestelijke is belangrijker want mijn vader had zoveel pijn op het laatst dat de lichaamelijk zorg bleef bij een beetje wassen hij kon niet meer uit bed en hij gaf zelf ook aan dat het zo wel goed was.
Ik hoop je hiermee een beetje opweg te hebben geholpen en als je iets wil weten hoor ik het graag want ik ben erg te spreken over palliavieve sedatie ik hoop ook zo te mogen gaan net als mijn vader het was voor ons als nabestaand bijna mooi maar ook dit heeft met de begeleiding van de huisarts te maken denk ik.
groetjes connie
daantje66 schreef:Hoi Anne,
Dank je wel voor je reactie, ik ga dit verder verwerken in mijn eindopdracht/scriptie.
Ik begrijp uit je verhaal dat er vanuit de verpleegkundige veel meer moet worden ingegaan op de wensen en behoeftes van de cliënt en/of familie. Op zich is dat heel erg begrijpelijk want je wil iedereen een zo "prettig" mogelijk leven laten leiden, zelfs in de palliatieve fase van zijn of haar leven. Echter wij als verpleegkundigen moeten ons "soms" helaas aan bepaalde protocollen houden die weleens tegen je gevoel in kunnen druisen of niet haaks staan met de wensen van de cliënt/familie. Wij moeten soms iets voorstellen waarvan het bij ons werk hoort maar waar wij vooraf al weten dat het de cliënt niet wil. En daar horen zoals jij het beschrijft weleens onnodig belastende handelingen bij. Maar ik kan me goed indenken wat jouw gevoel daarbij is.
Het gaat niet zozeer om mijn gevoel maar ik vind dat het niet hoort. De patient zelf is meestal niet meer in staat tot enig optreden en de familie is overdonderd. Zelf zal ik daar nooit last mee krijgen omdat ik geen palliatieve sedatie wil en ik een zeer mondige man heb, maar in die fase van het leven heeft iedereen er recht op dat er niet meer gesold wordt. Je kan iemand niet in zijn vuil laten liggen e.d. maar verder hoeft dat niet te gaan als familie en patiënt dat niet wil.
Als dat indruist tegen het protocol vind ik dat verpleegkundigen dat met hun leidinggevende moeten bespreken. Veel mensen beseffen niet echt dat ze uiteindelijk zelf kunnen bepalen wat wel en niet en laten maar doen terwijl dat vaak na de dood van de patiënt tot heftige frustratie leidt. Vind ik zo ontzettend jammer. Onnodig belastend zegt al genoeg.
Anne
Precies Anne, net wat je zegt onnodig belastend.
Gelukkig dacht de wijkverpleegster met ons me.
Daarom werd de laatste twee dagen bij mijn man het wassen achterwege gelaten. Alleen zijn handen en gezicht opfrissen.
Niet meer het hele bed verschonen, maar alleen het steeklaken.
Er was heel veel zorg voor zijn hielen, zodat hij daar minder last van hebben.
Alles ging in samenspraak met mij. En ookal was er al afgesproken dat er op zondag niemand zou komen,
toen ik op zaterdag aangaf toch hulp te willen de volgende dag werd het geregeld.
De wijkverpleegster zag ook wel dat het echt op zijn einde liep.
Voor mij is het overleg steeds heel belangrijk geweest. Wat is er nodig, wat wil mijn man. En daar de zorg op baseren.
Natuurlijk is dat thuis makkelijker te realiseren dan in een ziekenhuis.
Dit mag geen excuus zijn om tot onnodig belastende handelingen over te gaan.
Gelukkig dacht de wijkverpleegster met ons me.
Daarom werd de laatste twee dagen bij mijn man het wassen achterwege gelaten. Alleen zijn handen en gezicht opfrissen.
Niet meer het hele bed verschonen, maar alleen het steeklaken.
Er was heel veel zorg voor zijn hielen, zodat hij daar minder last van hebben.
Alles ging in samenspraak met mij. En ookal was er al afgesproken dat er op zondag niemand zou komen,
toen ik op zaterdag aangaf toch hulp te willen de volgende dag werd het geregeld.
De wijkverpleegster zag ook wel dat het echt op zijn einde liep.
Voor mij is het overleg steeds heel belangrijk geweest. Wat is er nodig, wat wil mijn man. En daar de zorg op baseren.
Natuurlijk is dat thuis makkelijker te realiseren dan in een ziekenhuis.
Dit mag geen excuus zijn om tot onnodig belastende handelingen over te gaan.
Terug naar “Oproepen van studenten”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten