niks om bang voor te zijn

Euthanasie, soms een uitkomst.
Sarah

niks om bang voor te zijn

Berichtdoor Sarah » Zo 19 Mar 2006 14:59

Ik wil graag mijn ervaring met euthanasie met jullie delen. Ik ben inmiddels 16, maar toen mijn vader te horen kreeg dat hij kanker had in een vergevorderd stadium, was ik 15. De tijd die hierop volgde was zwaar en pijnlijk, zowel voor mijn vader als voor ons. Ik werd iedere ochtend wakker van het geluid van mijn vader die overgaf boven de wc, soms wel een half uur achter elkaar. Er zijn geen woorden die kunnen beschrijven hoe je je dan voelt. Zo machteloos. Het was de normaalste zaak van de wereld om mijn vader ineengekrompen van de pijn op de bank te zien liggen of zijn kotsteiltje met felgroen overgeefsel 'even' voor hem door de wc te spoelen omdat hij daar zelf de kracht niet voor had.
Hij heeft alles geprobeerd. Chemotherapie, alternatief (wat hem wel veel goeds heeft gebracht moet ik erbij zeggen), allerlei soorten medicijnen. Soms werd de pijn zo erg dat de huisarts moest komen om hem een injectie te geven.
Op een gegeven moment bleek dat de kanker nog verder was uitgezaaid. Het zat aanvankelijk alleen in zijn darmen en in zijn lever maar nu zat het in zijn darmen, lever, schouder, rug en longen. Er was geen ontkennen meer aan: hij zou dood gaan, en snel. Mijn vader leed iedere minuut van de dag zo vreselijk. Toen hij ons op een dag vertelde dat hij zo niet meer verder wilde leven, schrok ik wel even. Mijn vader was zelf arts dus hij kende de procedure en hij vertelde dat hij dit echt graag wilde doen. De dokters gaven hem nog hooguit 3 weken en hij wilde zelf bepalen wanneer en met wie hij zou sterven. Hij wilde niet alleen 's nachts in bed doodgaan maar met mijn moeder, mij en mijn broer en zus erbij. Hij wilde dat het ging zoals hij het wilde en dat hij er zelf de regie over had. Zijn grootste angst was dat hij moederziel alleen zou sterven en door een van ons gevonden zou worden. Bovendien vond hij het wel goed zo, hij wilde niet meer verder. Iedere dag was een loodzware strijd voor hem en het vooruitzicht van nog 3 hele weken zo verdergaan was voor hem vreselijk. Dus hij had besloten dat hij euthanasie wilde. Toen hij dat vertelde, was ik er eerst erg op tegen. Ik wilde hem niet langzaam dood zien gaan voor mijn eigen ogen. Het riep bij mij een soort executie-idee op. Ik vond het zo'n akelig idee om daar bij te zijn. Maar omdat hij het wilde, moest het maar zo gaan. Ik legde me erbij neer als dit zijn laatste wens was maar ik zag er ontzettend tegen op.
Uiteindelijk bleek dit de mooiste ervaring van mijn leven te worden. Het was perfect, het had niet beter kunnen gaan en ik heb geen minuut spijt gehad van onze beslissing. Het was mooi. Om vijf uur kwam de dokter en wij lagen met zijn allen op zijn ziekenhuisbed in de woonkamer. We lagen allemaal tegen hem aan en ik had zijn hand vast. We konden rustig afscheid nemen en we hadden er allemaal vrede mee dat het afgelopen zou zijn. We hadden allemaal apart met hem gepraat die week, hij had ons alles gezegd wat hij nog wilde zeggen en we waren er klaar voor.
Het was niet eng. Het was niet akelig. Het was heel mooi, heel vredig en heel bijzonder.

Marga

Niks om bang voor te zijn

Berichtdoor Marga » Ma 20 Mar 2006 22:24

Hallo Sarah,
Wat heb je dat prima omschreven. Heel mooi! Jouw verhaal is ongeveer gelijk aan ons verhaal en ik kan jouw ervaringen alleen maar onderstrepen: voor ons was het ook een mooie ervaring ondanks het feit dat het natuurlijk afschuwelijk is dat het zover moest komen.
Wij hebben een hele goede voorbereiding gehad, heel veel besproken en uiteindelijk op een fijne manier afscheid kunnen nemen. Mijn man is in alle rust, met een glimlach overleden. Zijn leven was af: het was goed zo.
Het gevoel na het overlijden was eigenlijk alleen opluchting dat hij eindelijk rust had en uit zijn lijden verlost was.
Ik ben heel blij dat jij zo positief dit moeilijke onderwerp hebt beschreven: ja, zo kan doodgaan zelfs mooi zijn!
het uiteindelijke verdriet is er niet minder om.
Euthanasie is, mits heel goed voorbereid en besproken, niet eng of misdadig.

mien
Lid
Berichten: 4
Lid geworden op: Wo 22 Mar 2006 13:41
Locatie: Enschede

Berichtdoor mien » Wo 22 Mar 2006 14:20

Het is fijn als je op zo'n manier afscheid kunt nemen.

Ik heb in dec 2005 te horen gekregen dat ik nog 1 jaar te leven heb.
Ik heb in overleg met mijn huisarts een brief opgesteld waarin staat dat als ik straks niet meer een menswaardig bestaan kan hebben, maar alleen nog maar pijn hij ook euthenasie gaat doen. Hij gaat niet onder de noemer euthenasie want dat mag niet, hij mag mij in laten slapen.
Ben er blij mee dat hij dit voor me wil doen.
Op die manier weet ik dat ik niet hoef te lijden, en zelf het moment aan kan geven. Tuurlijk blijf ik vechten tot het laatste moment maar denk dat het lichaam het zelf wel aangeeft als het niet verder kan.
Ben dan ook niet bang om dood te gaan.
Maar ik zou er nog zo graag wat langer zijn om te kunnen genieten van mijn man en ieder die me lief is.

Gast

Berichtdoor Gast » Wo 22 Mar 2006 18:58

In de film "Simon" zie je precies hoe het gaat en wat er in mensen om gaat op het moment dat de deurbel gaat en de dokter binnen komt.

Hele mooie en ook leuke film. Kijk maar en uitleggen hoe het is hoeft niet meer.

Lindha
Lid
Berichten: 8
Lid geworden op: Vr 06 Apr 2007 21:12

Berichtdoor Lindha » Vr 06 Apr 2007 21:18

Mooi beschreven, wij staan momenteel voor hetzelfde, mijn schoonvader is 56 jaar en in december 2005 de diagnose maag/slokdarmkanker met uitzaaiingen naar de lever. Het is ruim een jaar goed gegaan maar nu in nog geen drie weken tijd is het zo slecht met hem dat het einde nadert, en zoals hij altijd is geweest, hij wil de regie in handen houden en dus ook euthanasie plegen. Vind het erg moeilijk, maar vind het nog moeilijker om hem zo hulpeloos te zien aftakelen.

Lindha
Lid
Berichten: 8
Lid geworden op: Vr 06 Apr 2007 21:12

Berichtdoor Lindha » Di 10 Apr 2007 13:52

Mijn schoonvader krijgt vanmiddag een second opinion van een andere arts, als dat geregeld is dan heeft hij het "in eigen hand". Het gaat zo snel achteruit dat ik denk dat het morgen of overmorgen zover zal zijn.......

Het is echt niet meer om aan te zien hoe hij aan het wegkwijnen is dus dat maakt het iets verdraaglijker dat daar dan een eind aan komt.

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Berichtdoor liddy » Di 10 Apr 2007 19:07

Lieve Lindha,

Hopelijk heeft de tweede arts een gunstig advies gegeven.
Ik wens jullie toe dat het heengaan van je schoonvader op waardige manier verloopt.
Zoals hij het zich wenste.
Dat maakt het verdriet om het heengaan dragelijker.
Het klinkt misschien vreemd, maar ik heb zo'n voldoening ervaren en nog steeds aan de manier waarop we samen met de familie mijn vader naar het einde begeleid hebben.
Dat gevoel gun ik jou ook.
Heel veel sterkte,

Liddy

Lindha
Lid
Berichten: 8
Lid geworden op: Vr 06 Apr 2007 21:12

Berichtdoor Lindha » Di 10 Apr 2007 19:23

Hoi Liddy, die tweede arts komt morgen langs. Tot nu toe ervaar ik het ook zo, we willen hem zo waardig mogelijk laten gaan, en dat punt lijkt nu bereikt, hoe erg ook. Maar om hem nog verder te zien aftakelen, dat is ook niet mooi.

Hij is altijd een man geweest die de touwtjes in handen had, en tot het eind toe wil hij dat blijven houden. Wij respecteren dat, hoe erg het ook is, want hij is nog maar 56 jaar.

Vanmiddag is de pastoor langsgeweest en die heeft hem voorzien van de heilige sacramenten voor de zieken, dit was ook weer een stap, en weer een stap dichterbij het einde dat waarschijnlijk heel snel gaat komen.......

Groeten, Linda

Lindha
Lid
Berichten: 8
Lid geworden op: Vr 06 Apr 2007 21:12

Berichtdoor Lindha » Vr 13 Apr 2007 06:28

Gistermiddag om 12 uur is mijn schoonvader heel vredig ingeslapen, het is allemaal mooi gegaan en we zijn blij dat hij uit zijn lijden is verlost, maar wat zullen we hem missen............

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Berichtdoor liddy » Vr 13 Apr 2007 19:48

Lieve Lindha,

Van harte gecondoleerd.
Wat fijn om te horen dat je schoonvader rustig is ingeslapen.
Ik wens je veel sterkte bij het verwerken.

Liddy

Alinda
Lid
Berichten: 4
Lid geworden op: Ma 07 Mei 2007 10:03
Locatie: Enschede

Berichtdoor Alinda » Di 08 Mei 2007 08:55

Ben hier net nieuw,

Mijn man heeft jammer genoeg ook die keuze moeten maken. Maar de manier waarop was mooi, we hebben allemaal afscheid van hem kunnen nemen en konden zien dat hij vredig mocht gaan. Maar het gemis wordt er niet minder op. Het is ook nog maar amper 3 weken geleden, dus dat zal z'n tijd nog nodig hebben. Maar ik vind het goed dat je er zo over kan praten.

Groet,
Alinda

Lindha
Lid
Berichten: 8
Lid geworden op: Vr 06 Apr 2007 21:12

Berichtdoor Lindha » Di 08 Mei 2007 12:39

Hier is het ook bijna vier weken geleden, en ik moet zeggen het gemis wordt nu steeds erger, je hebt steeds nog dat "vakantiegevoel" maar nu realiseer je je steeds meer dat hij nooit meer terugkomt.

Sterkte.

Alinda
Lid
Berichten: 4
Lid geworden op: Ma 07 Mei 2007 10:03
Locatie: Enschede

Berichtdoor Alinda » Wo 09 Mei 2007 08:14

Dat merk ik ook, de 1e tijd was er zo veel te regelen maar nu wordt het echt stil. Juist die kleine dingen die er niet meer zijn. En ik houd het ook niet droog, probeer dat nu wel zo min mogelijk te doen waar de kinderen bij zijn. Nog maar 5 en bijna 7. Gaat akelig veel in die koppies om. Jaren geleden ook een scheiding geweest maar toen waren ze gelukkig nog te klein.
Andere kant gaan ze er ook heel "gewoon" mee om, zijn hartje is bij Jezus en we zien hem weer. Dat is dan weer heel mooi.
Maar voorlopig is het verschrikkelijk moeilijk.

Jij ook veel sterkte en hoop dat we hier een beetje steun en begrip kunnen vinden.

Lindha
Lid
Berichten: 8
Lid geworden op: Vr 06 Apr 2007 21:12

Berichtdoor Lindha » Wo 09 Mei 2007 08:27

Jeetje wat erg met twee jonge kinderen. Ik weet ook wel een beetje hoe je je moet voelen, mijn schoonvader is nu overleden aan kanker maar mijn man heeft twee jaar geleden zelf ook kanker gehad, wij hadden een zoontje dat toen net een jaar was. Met mijn man gaat alles nu gelukkig goed. Ik wil je heel veel kracht wensen want dit zal niet meevallen.

Alinda
Lid
Berichten: 4
Lid geworden op: Ma 07 Mei 2007 10:03
Locatie: Enschede

Berichtdoor Alinda » Wo 09 Mei 2007 09:08

Dank je, makkelijk zal het niet zijn, maar de kinderen houden je ook op de been. Anders heb je af en toe geen zin om je bed uit te komen. Ook weer begonnen met werk, moeilijk maar ook afleiding.
Jou/jullie leven dus ook niet makkelijk, sterkte.

Groetjes,
Alinda


Terug naar “Euthanasie”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten