borstkanker

[Gast]

Hoi allen,

Ik ben 46 jaar en vorig jaar augustus de bodem onder mijn voeten weggeslagen door de diagnose borstkanker. Heb een amputatie gehad, gevolgd door 4 chemokuren en langzaam voel ik weer de grond waarop ik loop. Werk weer paar uurtjes en durf weer vertrouwen op te bouwen in mezelf en naar anderen toe.
Een ieder die eens met me wil "praten" hierover graag.
Groetjes,
Marjan

[Gast]

Hoi Marjan,

Op 13 maart 2002 heb ook ik te horen gekregen dat ik borstkanker heb. Op 28 maart geopereerd, borstampuntatie en schildwachtklier verwijderd. Na snelonderzoek tijdens de operatie bleken er geen uitzaaiingen. Ook na uitgebreid onderzoek lijken er geen uitzaaiingen. Ik moet wel met ingang van volgende week een 6-tal chemokuren ondergaan. Dit om de 2 weken. Zie ik best tegenop. Ik ben 35 jaar en uitgegaan wordt van erfelijke belasting. Hoe zijn jouw ervaringen met een 'lichte chemokuur'? Ben ik erg benieuwd naar.
Ik hoop op een antwoord,
sterkte en groeten Marie Antoinette

[Gast]

Hallo
Ik ben Lizette en 32 jaar jong en
bij mij werd ook borstkanker in juli j.l ondekt, en heb net als jou chemo gehad en daar na nog 25 bestralingen.
Jammer genoeg ben ik helaas nog niet aan het werk maar ik vind het knap dat jij al weer werkt..
Als je meer van me wil weten en er over praten kun je me mailen L.Moorman@raketnet.nl
Groetjes Lizette

[Gast]

hallo Marjan,

Ook ik ben 46. In april van dit jaar is bij mij een borstamputatie gedaan. Tumor van 3 cm.
Momenteel onderga ik een chemokuur (ik heb er pas een achter de rug, dus nog drie te gaan).
De chirurg vroeg me nu om na te denken over mijn andere borst,(preventieve amputatie) omdat ik ondanks een zeer intensieve controle van huisarts en mamografie toch een tumor van drie cm had. Mijn borsten zijn zeer moeilijk te onderzoeken, blijkbaar. Heb jij (of iemand anders)hier ervaring mee. Ik vind dit een hele moeilijke vraag.

[Gast]

Beste Marjan

Bij mijn vorig mailtje ben ik vergeten mijn e-mail adres te zetten (voor een evt. reaktie van jou of van andere
J.deeben@chello.nl)

Groetjes Tea

[anita]

Hoi Marjan,

Ik ben een dochter van een vrouw die onlangs beide borsten en aan rechterkant de lymfeklieren heeft verloren.
Morgen krijgt ze voor het eerst een chemokuur, ook zij krijgt er vier in totaal. Nu ben ik geen patiënt maar lijd net zo hard mee. Misschien mag ik jou hier niet mee "lastigvallen", mijn moeder is zo nuchter en doet net alsof het niets voorstelt allemaal. De verhoudingen tussen mijn ouders zijn ook al niet goed meer en mijn vader wilde zelfs zelfmoord plegen omdat hij er niet tegen kan dat mijn moeder zo hard doet over haar ziekte. Ik heb haar in mijn dromen al meerdere keren gegraven en kan eigenlijk nergens heen met mijn verdriet en angsten! Ik kan er wel met vrienden over praten, maar jij hebt het zelf meegemaakt. Het is dus ook voor de kinderen en echtgenoot heel moeilijk, vooral als de patient zelf nauwelijks emotie toont.
Ik wilde dit gewoon even kwijt. Ik wens jou het allerbeste en heel veel gezondheid!!


Groeten,

Anita

Hoi allen,

Ik ben 46 jaar en vorig jaar augustus de bodem onder mijn voeten weggeslagen door de diagnose borstkanker. Heb een amputatie gehad, gevolgd door 4 chemokuren en langzaam voel ik weer de grond waarop ik loop. Werk weer paar uurtjes en durf weer vertrouwen op te bouwen in mezelf en naar anderen toe.
Een ieder die eens met me wil "praten" hierover graag.
Groetjes,
Marjan

[list=]

[/list]

[Gast]

Hoi allen,

Ik ben 46 jaar en vorig jaar augustus de bodem onder mijn voeten weggeslagen door de diagnose borstkanker. Heb een amputatie gehad, gevolgd door 4 chemokuren en langzaam voel ik weer de grond waarop ik loop. Werk weer paar uurtjes en durf weer vertrouwen op te bouwen in mezelf en naar anderen toe.
Een ieder die eens met me wil "praten" hierover graag.
Groetjes,
Marjan

[Gast]

Hoi Marjan

Zelf ik alweer bijna 10 jaar geleden borstkanker gehad. Ik was toen 35 jaar, in mijn ogen veel te jong. Ik had een mooi figuur waar ik best trots op was. Ik vond de amputatie een verschrikkelijke verminking, werd beroerd van de chemokuren, en mijn huid verbrandde van de bestralingen. En iedereen zei dat ik geluk gehad had omdat ik nog leefde. Ik had geen vertrouwen meer in mijn eigen lichaam en voelde me veraden erdoor.. Ik ging wel weer na een half jaar aan het werk maar pas jaren later ben ik mij beter gaan voelen. Ik begon weer wat zelfvertrouwen te krijgen in mijzelf. Toen was ik bang dat ik toch wel dood zou gaan maar ik vertrouw er nu op dat ik nog lang zal leven.

Groetjes Thea