Cin 3 na pap 2 hpv uitstrijkje
Geplaatst: Do 09 Mar 2017 23:47
Hoi,
Na wat mee te hebben gelezen of verschillende fora van vrouwen die ook een afwijkend uitstrijkje hebben gehad, wil ik toch nog even mijn eigen verhaal doen.
Een maand of 3 geleden kreeg ik ineens een langere menstruatie dan gebruikelijk. Ongeveer 2 weken.
ik had toen nog een koperspiraal, en iedereen wijden het aan mijn hormoonhuishouding die misschien van slag was.
Toch vertrouwde ik het niet, en ging naar mijn huisarts. Ze vond het aannemelijk dat het om verstoring van hormonen ging, maar wou niks uitsluiten. Er volgende een soa test en een uitstrijkje. Omdat ik toevallig dit jaar weer voor mij tweede bevolkingsonderzoek moest, kwam ik in het traject van de nieuwe methode van uitstrijkjes, die ze testen op hpv en dan pas onrustige cellen.
Ik ben nu 34, en 5 jaar geleden had ik nog pap1. Dus eigenlijk ging ik er een beetje vanuit dat ik misschien wel een soa zou hebben.
ik heb nogal een roerige tijd achter de rug, nam het niet zo nauw met mijn gezondheid.
De soa test kwam een week later negatief terug. Natuurlijk een opluchting zou je denken. Maar ik werd er juist ongeruster over. Inmiddels had ik geen last van lange menstruaties . Sterker nog, mijn menstruatie bleef zelfs een maand uit. Wel had ik soms waterige afscheiding. Niet dat het vies rook, maar 't was wel meer dan dat ik gewend was.
Natuurlijk ging ik googlen (niet Slim) en raakte nog meer ongerust over mijn uitstrijkje.
Ook dacht ik een paar keer contact bloeding te hebben gehad. Maar zeker weten of dit echt zo was weet ik niet.
Want als het al zo was, was het wel heel weinig.
Goed, na 3 weken eindelijk de uitslag. Pap 2 hpv hoog risico.
Ik dacht mooi, over een half jaar weer t zal allemaal wel meevallen. Maar gezien het feit dat ze nu anders te werk gaan, werd ik doorverwezen naar de gynaecoloog. Daar kon ik snel terecht, wat ik erg prettig vind.
Tijdens de coloscopie zag de gynaecoloog 2 plekjes wit kleuren en nam een biopt. Ze dacht dat het ging om een cin1 hoogstens 2. Ook gezien mijn pap.
Heel erg veel er bij stil staan deed ik na de colposcopie niet. En na een week zou ik de uitslag krijgen.
Dat was vorige week dus zo, en tegen de verwachtingen in dus toch een cin3. Heel veel uitleg werd me niet gegeven. Ze hadden al een lis voor de volgende week ingepland.
Totaal ondersteboven en angstig heb ik me de afgelopen week gevoeld. Ik heb expres weinig op internet gekeken; maar wel mijn verhaal aan naasten gedaan. Niemand neemt het echt serieus, ze zeggen allemaal dat ik blij moet zijn dat ik erop tijd bij ben. En of dat nou zo is of niet, ik voel me helemaal niet opgelucht.
Ik heb vandaag de lis gehad onder plaatselijke verdoving. Lekker is anders natuurlijk, maar ik heb er goed doorheen geslagen.
Nu voel ik me dus zo rot, zo vreselijk emotioneel. Er gaat van alles door me heen.
Ik heb gevraagd aan mijn gynaecoloog (had een andere dan met de colposcopie) of het misschien toch kanker kon zijn. Ze zei me dat de kans heel klein was, en dat het absoluut niet in de lijn van de verwachtingen ligt.
Maar ja, eerst een pap 2 en denken ze een cin 1 hooguit 2. Dan ineens een cin 3, en denken ze gemakshalve ook even dat de pap niet klopte. Maar wat het dan wel is maakt niks meer uit wordt en dan gezegd, het gaat immers om de cin.
Ik weet het allemaal even niet meer. Zit er totaal doorheen. Ben 34 en heb nog een kinderwens, maar mijn relatie gaat ook alles behalve goed. Dit is oftopic, maar het geeft me geen beter gevoel. Krijg niet echt steun van zijn kant, en vind dat ik me maar te druk maak.
Maar ik voel me zo vreselijk rot en angstig. Ik ben zo bang dat ik toch kanker heb, dat ze toch iets vinden in de cellen van de lisexsisie. En ineens ben ik ook heel bang dat ik wellicht onvruchtbaar word, niet door de ingreep maar door verdere eventuele behandelingen.
Ik heb mezelf echt slecht verzorgd de afgelopen 3 jaar (lees: feesten,alcohol,drugs) en ik ben nu 8 maanden afgekickt van al die zooi, t ging eindelijk goed met me en maakte vorderingen.
En nu gebeurd er dus dit. Ik weet dat het veel erger kan, maar door alle gebeurtenissen van voor deze onzekerheid, zit ik er toch echt helemaal doorheen. En geef mezelf ergens de schuld van dit alles, doordat ik mezelf zo verwaarloosd heb.
Het is een langdradig verhaal geworden. Maar ik moest het even kwijt.
Kan iemand mij vertellen hoe vaak de biopsie en de lisexsisie uitslag overeenkomen?
Ik kan op dit moment wel even wat lotgenoten gebruiken zeg maar;). Al is het alleen maar even om wat steun.
Bedankt voor het lezen!
Bianca
Na wat mee te hebben gelezen of verschillende fora van vrouwen die ook een afwijkend uitstrijkje hebben gehad, wil ik toch nog even mijn eigen verhaal doen.
Een maand of 3 geleden kreeg ik ineens een langere menstruatie dan gebruikelijk. Ongeveer 2 weken.
ik had toen nog een koperspiraal, en iedereen wijden het aan mijn hormoonhuishouding die misschien van slag was.
Toch vertrouwde ik het niet, en ging naar mijn huisarts. Ze vond het aannemelijk dat het om verstoring van hormonen ging, maar wou niks uitsluiten. Er volgende een soa test en een uitstrijkje. Omdat ik toevallig dit jaar weer voor mij tweede bevolkingsonderzoek moest, kwam ik in het traject van de nieuwe methode van uitstrijkjes, die ze testen op hpv en dan pas onrustige cellen.
Ik ben nu 34, en 5 jaar geleden had ik nog pap1. Dus eigenlijk ging ik er een beetje vanuit dat ik misschien wel een soa zou hebben.
ik heb nogal een roerige tijd achter de rug, nam het niet zo nauw met mijn gezondheid.
De soa test kwam een week later negatief terug. Natuurlijk een opluchting zou je denken. Maar ik werd er juist ongeruster over. Inmiddels had ik geen last van lange menstruaties . Sterker nog, mijn menstruatie bleef zelfs een maand uit. Wel had ik soms waterige afscheiding. Niet dat het vies rook, maar 't was wel meer dan dat ik gewend was.
Natuurlijk ging ik googlen (niet Slim) en raakte nog meer ongerust over mijn uitstrijkje.
Ook dacht ik een paar keer contact bloeding te hebben gehad. Maar zeker weten of dit echt zo was weet ik niet.
Want als het al zo was, was het wel heel weinig.
Goed, na 3 weken eindelijk de uitslag. Pap 2 hpv hoog risico.
Ik dacht mooi, over een half jaar weer t zal allemaal wel meevallen. Maar gezien het feit dat ze nu anders te werk gaan, werd ik doorverwezen naar de gynaecoloog. Daar kon ik snel terecht, wat ik erg prettig vind.
Tijdens de coloscopie zag de gynaecoloog 2 plekjes wit kleuren en nam een biopt. Ze dacht dat het ging om een cin1 hoogstens 2. Ook gezien mijn pap.
Heel erg veel er bij stil staan deed ik na de colposcopie niet. En na een week zou ik de uitslag krijgen.
Dat was vorige week dus zo, en tegen de verwachtingen in dus toch een cin3. Heel veel uitleg werd me niet gegeven. Ze hadden al een lis voor de volgende week ingepland.
Totaal ondersteboven en angstig heb ik me de afgelopen week gevoeld. Ik heb expres weinig op internet gekeken; maar wel mijn verhaal aan naasten gedaan. Niemand neemt het echt serieus, ze zeggen allemaal dat ik blij moet zijn dat ik erop tijd bij ben. En of dat nou zo is of niet, ik voel me helemaal niet opgelucht.
Ik heb vandaag de lis gehad onder plaatselijke verdoving. Lekker is anders natuurlijk, maar ik heb er goed doorheen geslagen.
Nu voel ik me dus zo rot, zo vreselijk emotioneel. Er gaat van alles door me heen.
Ik heb gevraagd aan mijn gynaecoloog (had een andere dan met de colposcopie) of het misschien toch kanker kon zijn. Ze zei me dat de kans heel klein was, en dat het absoluut niet in de lijn van de verwachtingen ligt.
Maar ja, eerst een pap 2 en denken ze een cin 1 hooguit 2. Dan ineens een cin 3, en denken ze gemakshalve ook even dat de pap niet klopte. Maar wat het dan wel is maakt niks meer uit wordt en dan gezegd, het gaat immers om de cin.
Ik weet het allemaal even niet meer. Zit er totaal doorheen. Ben 34 en heb nog een kinderwens, maar mijn relatie gaat ook alles behalve goed. Dit is oftopic, maar het geeft me geen beter gevoel. Krijg niet echt steun van zijn kant, en vind dat ik me maar te druk maak.
Maar ik voel me zo vreselijk rot en angstig. Ik ben zo bang dat ik toch kanker heb, dat ze toch iets vinden in de cellen van de lisexsisie. En ineens ben ik ook heel bang dat ik wellicht onvruchtbaar word, niet door de ingreep maar door verdere eventuele behandelingen.
Ik heb mezelf echt slecht verzorgd de afgelopen 3 jaar (lees: feesten,alcohol,drugs) en ik ben nu 8 maanden afgekickt van al die zooi, t ging eindelijk goed met me en maakte vorderingen.
En nu gebeurd er dus dit. Ik weet dat het veel erger kan, maar door alle gebeurtenissen van voor deze onzekerheid, zit ik er toch echt helemaal doorheen. En geef mezelf ergens de schuld van dit alles, doordat ik mezelf zo verwaarloosd heb.
Het is een langdradig verhaal geworden. Maar ik moest het even kwijt.
Kan iemand mij vertellen hoe vaak de biopsie en de lisexsisie uitslag overeenkomen?
Ik kan op dit moment wel even wat lotgenoten gebruiken zeg maar;). Al is het alleen maar even om wat steun.
Bedankt voor het lezen!
Bianca