En dan moet je na 40 jaar alleen verder...

[renate]

Ik ben nieuw hier en wil mezelf graag even voorstellen, ik ben net 60 geworden en mijn man is afgelopen maart overleden aan bijnierschorskanker, hij is 62 jaar geworden.
Wat heeft dit mijn leven veranderd, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk,ik mis hem vreselijk!
Nu gelukkig de feestdagen voorbij zijn, is het hier toch wel erg stil...Zijn er hier net als ik, mensen die het zelfde voelen?

[Erna1954]

Hallo Renate, gecondoleerd met het verlies van je man.
Ik ben 58 en heb ook bijnierschorskanker.
Wil je hier prive met mij over verder mailen ?

Warme groet,
Erna

[carla66]

Hallo Renate,

Gecondoleerd met dit verlies en heel veel sterkte gewenst.
Sinds vandaag ben ik nieuw op het forum dus dit is nog een beetje onwennig. Bij mij is er in september 2011 dikkedarmkanker met uitzaaiing naar de lever geconstateerd.
Eind september 2012 is mijn man verliefd geworden op een andere vrouw en kreeg ik er tevens nog een scheiding bij.
Het is bij lange na niet dezelfde situatie maar ook ik moet nu ook alleen verder. Woon nu alleen en voel me best vaak eenzaam. Gelukkig heb ik wel veel steun van mijn ouders en zus!
Toch blijf ik positief ondanks dat er opnieuw uitzaaiingen op mijn lever zitten en ik opnieuw aan de chemo zit. Ik probeer er het beste van te maken en zoveel mogelijk te genieten. Misschien teveel informatie waar je niet op zit te wachten, sorry dan bij deze want dat was zeker niet mijn bedoeling.

Mijn hartelijke groeten,
Carla

[Lelan]

Hallo Renate,

Gecondoleerd met je verlies. Net als jij, ben ik zo eenzaam en heb zoveel verdriet door het verlies van mijn lieve man. Daarom ben ik op zoek gegaan om met lotgenoten in contact te komen en dit forum gevonden

Ik heb geen positieve troost aan je kunnen geven, behalve dat ik heel erg met je meeleef en wens je veel kracht toe. Je bent niet alleen. Ikzelf heb mijn man anderhalve jaar geleden aan slokdarm kanker verloren. Halve jaar daarna mijn moeder is ook overleden en precies 1jaar na mijn man's overlijden begon ik aan mijn eerste chemo. Op 8 februari dit jaar heb ik een borstamputatie gehad. Het was voor mij heel naar om alleen te vechten tegen deze verschrikkelijke ziekte. Nu kan ik echt voelen wat mijn man doormaakte.

Door veel te bidden ben ik de verschrikkelijke periode doorheen gekomen. De herstel is langzaam. Ik heb nog steeds veel last van. Maar ik ben blij om troost te kunnen vinden hier en voel me iets minder eenzaam.

Warme groeten,
Lelan

[tabitha]

hallo ik lees je bericht en mijn man is jongsleden 1 april overleden aan de ziekte en we waren afgelopen week 37jaar getrouwd en o wat mis ik hem ook
weet niet hoe ik de dagen door kom maar het moet we krijgen ze er niet mee terug was dat maar waar ben zelf bijna 59 volgende maand