Diagnose Kanker lotgenotenforum

Ik ben een vrouw van 38 jaar. Vier jaar geleden is bij mij borstkanker ontdekt in een vroeg stadium. Ik ben daarvoor geholpen en alles gaat prima. 20 Maanden na mijn diagnose, kreeg mijn tweelingzus hetzelfde bericht. Ook zij is behandeld en het leek ook goed te gaan. Het laatste half jaar kreeg ze steeds meer vage klachten. Eindelijk is ze naar de dokter gegaan en het bleken uitzaaiingen in haar longen en lever te zijn. Gelijk keerde zij zich tegen me. Ik krijg de kans niet om haar te steunen, want ik heb het helemaal gedaan. Ze verwijt me van alles en nog wat. Verdraaid alles wat ik heb gezegd. Ik ben niet welkom in ons gezamenlijk huis. Gelukkig is er een oplossing dat ik ergens anders terecht kan. We zijn altijd bij elkaar blijven wonen, waardoor we net een lang getrouwd echtpaar zijn geworden, maar om mij nu het hele leven te gaan verwijten? Wie kent het ook dat je als naaste alle frustratie over je heen krijgt? Is dit een fase waar ze door heen moet? Hoelang zal het nog duren? Linda

Het lijkt mij zo dat jouw zus de situatie niet kan hanteren.
Het is ook zo ongelofelijk om te merken dat zij wel uitzaaiingen heeft en jij lijkt overal mee weg te komen.
Dat moet haar een gevoel van oneerlijkheid geven. Waarom jij wel goed nieuws en zij niet.
Het verschil tussen jou en haar is te groot voor haar. Zo groot dat ze het niet kan hanteren.
Zo groot dat ze zich geen andere uitweg weet, dan jou te verwijten dat zij zo ziek is.
Probeer je in haar te verplaatsen, hoe zou jij je in haar plaats voelen.
Geef haar tijd, heel veel tijd. Want het is pure onmacht van je zus.

Nee, het is niet makkelijk en degene die het dichstbij staat krijgt altijd de grootste verwijten naar het hoofd geslingerd.
Dus zo bekeken is het het grootste compliment wat je zus jou kan geven.
Blijf in de tussentijd datgene doen waarmee je haar kunt helpen.
Al is het zo iets simpels als de was doen of boodschappen halen.