Hallo,
mijn schoonmoeder was ook heel erg geel...ik had zoiets nog nooit gezien. Haar gal kon vanuit de galblaas niet meer richting darm komen. een buisje in de galblaas zetten lukte niet omdat haar maag en darm te gezwollen waren. ze zijn gestopt met de chemo omdat ze niet in goede konditie was daardoor (dat was in december) toen ging het weer bijna weg en zijn ze met de chemo doorgegaan, maar dan werd ze weer meer geel. (dat was in januari) Ze hebben de chemo weg gelaten en gewacht tot ze niet meer geel was. Ik ben met haar naar een tcm therapeut gegaan waar ze kruiden kreeg. de tumormarker ging meteen naar beneden en ze moest geen pijnstillers meer nemen behalve de morfineplijster. het ging de hele februarie goed. dan kreeg ze weer last van de uitzaaingen aan de lever en galblaas. ze zijn dan gestart met een andere chemo...maar naar 4 kuren bleek deze niet aan te slaan (dat was gedurende maart en mei) dan hebben ze (omdat zij het perse wil) nog een keer een andere kur gegeven (dat was 1,5 weken geleden) maar dat was puur in de hoop dat de kanker een beetje tegen gewerkt kan worden om de darmen iets beter te laten werken en dat ze weer iets kan eten en niet zoveel moet spuggen en niet altijd constipatie heeft.
ondertussen was zij geen ene keer meer geel, maar ze ging de laatste phase in van de eierstokkanker en dat betekend dat de maag en de darmen niet meer werken. het gaat nu erg slecht maar ze werd nooit meer geel en de pijn die ze toen had was nooit meer terug gekomen. het was volgens mij de ergste pijn (die aan galsblaas denk ik
) in al die jaren. Ze is ook niet in coma gevallen. ze heeft overigens de diagnose in april 2008 gekregen omdat uitzaaingen in de longen gevonden werden, maar later werd de hoofdtumor in de eierstokken gevonden (oktober 2009) en dan uitzaaingen in de lymfklieren (februari 2011) en dan uitzaaingen aan de lever en de galblaas (november 2011) sinds dien word er eigenlijk niet meer naar gekegen of de tumoren groter zijn geworden of nieuwe uitzaaingen zijn, er word alleen behandelt tegen de pijn.
ik denk dat je de arts even moet vragen wat hij daarover denkt. wij hebben dat altijd gedaan en kregen super goede uitleg. ik mocht ook altijd bellen (als ik een keertje niet bij de uitslagen/gesprekken was) en dan heeft de assistente mij geholpen of ze heeft de arts doorgegeven dat hij mij terug moest bellen. Als mijn schoonmoeder in ziekenhuis ligt en ik wil dan wat weten helpen de zusters enorm. Ook heeft de arts al een familiegepsrek met ons geplant wat wij enorm waardeerden.
als je om hulp vraagt bij de arts vertel ook precies wat je angsten zijn. misschien hoor je dan iets wat niet leuk is maar je heb vaak een beeter gevoel daarna als je weet wat je te wachten staat.
Sterkte en geniet zoveel mogelijk van je vader!
groetjes,
Luxia
Hoopelijk heb je ook zo een fijn team om je heen zoals wij