Ouder die kanker heeft

[Amy]

wie heeft er ook een ouder die ongeneeslijke kanker heeft, En hoe ga je ermee om? ik vind het zelf wel lastig.

En moeilijk om iemand van wie je houdt te zien lijden.
ik hoop maar dat het niet te erg wordt.
het is ook niet te beseffen dat ze er binnen nu en een jaar niet meer zal zijn.
Ze zegt er zelf ook niet veel over, maar misschien moet ik er meer naar vragen. We weten ook wel dat het niet goed is, dus wat is er nog over te zeggen?
En het is denk ik ook goed juist over andere dingen te praten dan die kanker?
Je kan me evt. een pb sturen als je ook wat ervaringen wil uitwisselen.

[stoffeltje]

hoi amy,
zelf heb ik geen ouder met kanker.
zelf weet ik je leeftijd niet,maar er is een chatruimte ,nl. charly point.
deze hoort ook bij het s.d.k. en is voor jongere,ook in dezelfde siruatie waar jij in zit.

er zijn ook hier op forum lotgenoten.
ik hoop dat er iemand reageerd.
het is nl. vreselijk als je weet dat 1 van je ouders er eerdaags niet meer zal zijn.
je loopt door een 8baan met je gevoelens en het delen met lotgenoten is erg fijn .
je kan altijd hier komen!!!
praten helpt en veel mensen maken hetzelfde soort verlies mee.
lees ook maar op forum bij verschillende topic"s.
sterkte stoffel...

[maxime]

Hoi Amy,

Jouw bericht had die van mij kunnen zijn..
Ook ik heb een ouder, een moeder die kanker heeft. In januari is de diagnose gesteld en direct met de mededeling dat er niets meer aan te doen is.
er gaat zoveel door je hoofd, ene kant blij dat ze er nog steeds is, andere kant is het bijna onmenselijk om er al een jaar lang 24uur per dag mee bezig te zijn. Emoties vliegen heen en weer; verdrietig, boos, bang.. En mijn gedrag net zo: vaak naar haar toe, tot even een week niet. Dat laatste is puur vluchtgedrag, ik weet soms niet wat te zeggen, wat te doen. Soms wil ik er ook even niets mee te maken hebben, vervolgens ben ik weer boos op mezelf en voel me een egoïst. Merk dat ik steeds labieler word. Ik huil soms zo snel dat ik bang ben dat mijn omgeving me zat word.. Iedereen zegt dat dit niet zo is, en vertelt me dat ik het er maar uit moet gooien, en tranen moet laten stromen. Maar ik wantrouw dat dan ook weer en ben bang dat mensen dit zeggen omdat ze zich daartoe verplicht voelen. Soms ben je gewoon even helemaal op..

[Loesje27]

Hoi Amy,

aller eerst wil ik zeggen dat ik het verschrikkelijk vind dat jullie dit moeten meemaken. ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn moeder, en het is echt verschrikkelijk, die onmacht, je staat zo machteloos, je wilt zo graag helpen en iets doen maar dat gaat niet. Ik wist ook niet hoe ik met mijn moeder om moest gaan toen ik hoorde dat ze kanker had. Mijn moeder lag al een paar weken in het ziekenhuis voor onderzoek, ze konden niet achterhalen wat ze had. In die tijd is ze heel erg achter uitgegaan, ze had bij alles hulp nodig. Als ik er aan terug denk, was ik eigenlijk heel sterk als ik bij haar was, ik liet mijn emoties niet snel zien, dat wilde ik haar niet aan doen, ze had het zelf al moeilijk genoeg. Als ik bij haar was verzorgde ik haar, ik was ineens niet meer het kind maar de moeder. Toen me moeder hoorde dat ze kanker had, sloot ze zich helemaal af, geen enkele emotie toonde ze meer, ik vond dit verschrikkelijk. Ik wilde zo graag met haar praten maar vaak was ze ook te moe, ook dacht ik vaak laat ik haar maar niet lastig vallen met moeilijke gesprekken. Vaak hadden we het over koetjes en kalfjes, het weer, we maakte grapjes om haar weer aan het lachen te krijgen. Achteraf heb ik er zo spijt van dat we geen goede gesprekken hebben gehad. Me broer en ik hadden het er wel is over dat we eigenlijk ook niet wisten wat we nog wilde zeggen en vragen, we waren gewoon overdonderd door wat we meemaakte. Ik heb dus nooit meer goed met me moeder gesproken en hier heb ik echt zo spijt van, want nu gaat het niet meer.
Ik zou zeggen praat veel met elkaar, over je gevoelens, vooral ook wat zij nou voelt. Praat over vroeger, of vraag dingen die je nog wilt weten, ik weet dit is heel moeilijk, maar het is zo bijzonder als jullie je emoties en gevoelens aan elkaar tonen. Misschien ook bijzonder, je hebt een boek waar je moeder dingen over jou kan in schrijven, ik dacht dat het boek heet mam vertel eens...
Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt. Ik ben er namelijk nog zo kwaad om dat wij de tijd niet hebben gehad om goed afscheid te nemen. Dat je nog alles had kunnen zeggen en vragen wat je wilde. Heel veel sterkte Amy.

[Sabienchen]

Hallo,

ook ik weet sinds een paar dagen dat mijn moeder niet meer beter wordt en weet ook niet goed wat te doen.
Er gaat inderdaad van alles door me heen, ik ben er ziek van.
Ik wil het liefst zo veel mogelijk bij haar zijn en dingen met haar doen die zij leuk vindt.
We hebben pas een baby gekregen en ze is er zo gek mee.
Het is ook niet eerlijk allemaal he?!
Ik ben bang als ik haar bel, dat ik haar te veel bestook misschien.
De dokter heeft gezegd dat ze misschien nog een jaar heeft.
Pff.. ik ben de hele tijd aan het zuchten en heb een brok ik mijn keel.
Ik ben ook bang dat ik spijt krijg dat ik bepaalde dingen niet gezegd of gedaan heb.

Ik heb het idee dat mijn vader alleen aan zichzelf denkt.
Het is voor hem ook wel verschrikkelijk natuurlijk, maar mijn moeder komt nu eerst vind ik.

[stoffeltje]

hallo sabienchen,
wat een zware periode voor jullie,en ook de feestdagen.
probeer er een mooie periode van te maken!
dat je nu heen en weer geslingerd wordt met je gevoelens is heel normaal!
heb je iemand in je omgeving met wie je er over kunt praten?
zussen of broers of andere hulp hiervoor?
veel praten en ook lachen als het kan met je ouders.
weet niet hoe je moeder zich voelt en of ze veel zorg nodig heeft ,of pijn heeft.
laat haar zoveel mogelijk genieten van de baby!
wees er voor haar,maar denk ook aan jezelf!!!
tussendoor een potje huilen is goed.
pot het niet op,als je wat kwijt wilt kan je ook altijd hier wat van je aftypen.
het is goed om je gevoelens te delen ,zeker met lotgenoten je staat er niet helemaal alleen voor.
vele maken hetzelfde mee.
deel ook je gevoel met je man.
het is ook zo kort geleden dat jullie het hoorde.
je komt in een 8baan met je gevoelens.
praat over dingen ook die je wilt zeggen tegen je moeder.
het kan nu en niet achteraf.
wens je heel veel sterkte stoffel

[Sabienchen]

Hoi Stoffel, bedankt voor je reactie.
Dat lachen probeer ik ook wel, beetje grapjes maken, alleen met z'n allen uit het raam staren heeft ook geen zin he.
Mijn zusje vond het eerst wat ongepast om in deze situatie te lachen.
Nu ik er over nadenk, ik denk dat ik haar even ga bellen.

groetjes Sabine

[stoffeltje]

hoi sabine,
dat zal ze waarderen,ze zal ook van slag zijn en het is dan fijn als er iemand voor haar is.

[Sabienchen]

Ik heb gevraagd of ik mee mag volgende week naar de oncoloog.
We hebben eigenlijk nog heel weinig antwoorden op een heleboel vragen.
Mijn nicht gaf als tip ook een second opinion te vragen bij een academisch ziekenhuis, is ook geen slecht idee misschien.
Ja, we weten het allemaal eigenlijk nog maar net he, bij sommige dingen denk je dan nog helemaal niet na.
Het moet eerst even doordringen allemaal.

[liddy]

Prima idee als je meegaat.
Zet al je vragen al op papier en maak aantekeningen tijdens het gesprek.
Dat maakt het napraten veel gemakkelijker.
Er komt zoveel op je af dat je het allemaal niet kunt bevatten.
En dan doen emoties ook nog een duit in het zakje.
Wat mijn man en ik deden was daags na het gesprek met de specialist een gesprek met de huisarts plannen.
Dan konden we rustig alles doorspreken en als er dan nog vragen waren, wist vaak de huisarts het antwoord.
Op die manier kan de huisarts jullie goed volgen en is het makkelijker voor hem/haar samen met jullie het proces aan te gaan.
Waardoor bijsturing door de huisarts veel eenvoudiger loopt.
Succes.

[Santje]

Mijn lieve vader is opgegeven ! Hij begon twee jaar geleden met blaaskanker, vlak daarna kreeg hij darmkanker en na operaties en chemo leek het allemaal bijna weg te zijn.
Helaas kregen we vorige maand te horen dat er uitzaaiingen zitten op het buikvlies en in het vetschort. Het gaat steeds slechter met hem, en het is zo vreselijk om mijn papa zo af te zien takelen. Hij woont alleen (gescheiden) en ik ben enigst kind. Mijn papa heeft mij opgevoed en hij heeft altijd alles opzij gezet om mij groot te brengen. Hij is zo lief, als ik het maar naar mijn zin had dan was hij ook gelukkig. Mijn dochtertje van negen heeft maar één opa, en hij is haar beste vriend. Zij heeft ook veel verdriet.
Het is allemaal zo oneerlijk!!! Ik kan me geen leven voorstellen zonder mijn vader, hij is altijd mijn steun en toeverlaat. Natuurlijk moet ik verder, en gelukkig heb ik een lieve man en een mooie dochter maar het voelt alsof ik geamputeerd word! Het idee dat ik 'm straks niet meer even kan bellen voor een praatje, dat hij nooit meer op zijn fiets aan komt rijden... Ik heb zo'n speciale band met hem, woorden zijn nooit nodig, we hoeven elkaar maar aan te kijken en we weten genoeg. Hij zegt ook dat hij echt wel bij me blijft en dat hij mijn beschermengeltje wordt. Maar ik wil hem nog niet kwijt!!!
Ik ben zo boos op die rotziekte!!!

[adelina-k]

wij hebben een week voor kerst 2009 het bericht gekregen dat mijn vader long kanker heeft.
hij heeft 3 maanden lang iedere dag bestraling gehad en volgende week is de laatste chemo kuur.
het is afwachten, ze kunnen ons niks vertellen over hoe lang nog. die onzekerheid is verschrikkelijk
hij kan het maar niet beseffen, wij ook niet.. en ik kan daar ook moeilijk mee omgaan...
ik woon samen en ik fiets ieder dag even langs om hem te helpen of er gewoon zijn..
we praten er niet veel over, het is een feit dat hij kanker heeft en niet meer kan genezen.
ik weet niet wat ik kan verwachten..

heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!

liefs adelina

[stoffeltje]

hoi adelina,
wat een onzekere periode,het is zo onvoorspelbaar.
goed dat je steeds langs gaat bij hem.
zo voelt hij dat je er voor hem bent.
denk ook aan jezelf en prop niks op .
wat hard klinkt<heeft je vader kenbaar gemaakt wat zijn wensen zijn>voor als de tijd daar is?
zeg nog tegen je vader wat je zeggen wilt.
als je dit niet doet kan je er later erg mee zitten.
veel sterkte ,
stoffeltje..

[adelina-k]

hoi stoffeltje,

we hebben het nog niet gehad over hoe en wat hij wil als het zover is..
en ik heb een keer in de week gesprek bij het ggz om te praten, vooral over dingen die ik niet tegen mijn
omgeving kan vertellen/of wil vertellen...

dank voor je reactie..
liefs adelina

[stoffeltje]

hoi adelina,
goed dat je zelf ook iemand hebt om mee te praten,
je kan dan ook je gevoelens laten gaan.
zo had ik een dominee,dat hielp mij goed.
kanker is onvoorspelbaar ,dat is zo moeilijk.
je vliegt ook door een 8baan met je gevoelens.
hou je haaks stoffeltje..

[lolo1217]

hallo amy mijn vader heeft kanker. Op 19 januari 2010 kreeg ik te horen dat hij kanker had
en op 30 maart 2010 stelden de dokters vast dat mijn vader zelfs nog maar 3 maanden te leven had.
Ik weet u zich voelt, je bent zo bang dat hij hij nu op dit moment aan het dood gaan is.
Maar we moeten met goede moed verder gaan en aan de toekomst denken.
Nu 3 maanden later is de gezondheid van mijn vader heel slecht.
Ik wou gewoon dat je wist dat je niet alleen zijt, nog veel moed laurence

[stoffeltje]

hoi laurens,
zo te lezen zit je ook in een emotionele tijd en met gevoelens door elkaar!
zorg dat je met iemand kan praten die je vertrouwd is, bv. huisarts.
of schrijf het hier wat van je af.
ik hoop dat je vader er wat tijd bij krijgt!
het is ook zwaar je ouder zo te zien.
is de wil van je vader ook al kenbaar gemaakt door hem!
nu kan hij het zelf nog aangeven.
en als alles verloopt zoals hij het dan wou, het scheelt ook voor het nu.
de last daarvan is weg en je kan meer van het nú maken.
laat je vader merken dat je er voor hem bent.
uit je gevoelens, je mag boos en verdrietig zijn!

hoop dat het met adeline en santje ook wat gaat!

sterkte stoffeltje..

[Elsa]

Hoii Amy

Ik begrijp heel erg goed wat je meemaakt,
Zelf heeft mijn vader nu Huidkanker melanoom, En te horen gehad dat het niet meer beter word. Mijn wereld stort steeds verder in. In zijn ipad had ik al zijn plannen voor ene uitvaart gezien. Toen storte mijn muur 10 meter in. Elke uur van de dag denk je daar aan, en ik vraag me altijd af waneer die echt weg is. Ik heb ene oudere broer hij is 14 zelf ben ik 11. Al mijn vriendinnen steunen mij heel erg maar toch kunnen ze nooit begrijpen wat ik voel. Om je vader elke dag 1 streepje zien te verliezen van zijn leven is pijnlijker dan je ooit zal denken. Aan het beging toen mijn vader kanker kreeg, zei mijn moeder hij leeft vast nog 7 jaar. Maar neej hij heeft nu 1 jaar kanker, en hij zal geen 2 jaar meer leven Hij is nu 43 ik hoop heel erg dat hij 44 wordt want ik ben 4 dagen voor hem jarig. Als hij eerder dood zal gaan wil ik geen verjaardag meer hebben, Nooit meer

xx Elsa

[Dunga]

Hallo allemaal,

Ook ik heb een moeder die kanker heeft. Uitgezaaide darmkanker naar haar longen, ribben, tussenwervels en borstbeen.
Ze heeft deze ziekte al jaren en op de een of andere manier ging het altijd heel goed met haar. Tot dat de chemo's niets meer deden. Sinds een aantal weken gaat ze heel hard achteruit. Gisteren was ik bij haar en was de huisarts er ook. Voor het eerst heb ik heel hard gehuild waar mijn mamsie bij was. Het is zo moeilijk om haar zo te zien, dat we samen geen dingetjes meer kunnen doen wat we zo graag deden.
Mama moest ook heel erg huilen omdat ze haar kleine meisjes in de steek moest laten terwijl ze beloofd had dat ze dat nooit zak doen. Hartverscheurend. Sinds gisteren ook alleen maar aan het huilen.

Hoe gaan jullie hier mee om?

[niekes]

hoi Dunga

Mijn moeder is gelukkig nog niet uitbehandeld, maar ik weet wel hoe je je voelt.
Ik voel me vaak ook zo machteloos, en ineens is de mamski die altijd voor mij zorgde zelf iemand die zorg nodig heeft. Zo wil je je moeder helemaal niet zien!
Bij mijn vader hakt t er ook in, hij wordt van het een op andere moment gebombardeerd tot hoofd verzorger.

Even bij het begin beginnen;
Mamski is nooit ziek geweest, tot begin maart. Ineens helse buikpijnen, zo erg dat ze naar de dokter ging die haar doorstuurde naar het ziekenhuis.
Na dagen van onderzoeken blijkt dat ze longkanker heeft....Een operatie wordt gepland.
Mijn vader en ik blijven bij ieder bezoek aangeven dat ze buikpijn heeft wat weggewoven wordt als "spanningen".
Uiteindelijk, een paar dagen voor haar eigenlijke
longoperatie blijkt dat ze met spoed moet worden geopereerd aan een darminfarct, levensbedreigend..grrrrr.... ik blijk toch niet zo blond als ik eruit zie!

Longoperatie uitgesteld tot mamski weer wat is aangesterkt...
Inmiddels heeft ze hem achter de rug, en vlg week maandag haar 2e chemo...

Blijft allemaal spannend!Geen broers of zussen om dingen mee te delen, dus ook niemand die voelt wat ik voel.

Dus lieve Dunga; ik kan je niet helpen, maar weet dat ik aan je denk!!
Liefs Niekes

[Dunga]

Hallo niekes,

Ik hoop voor jullie het allerbeste. Je moeder zien lijden doet je heel veel verdriet. Afgelopen woensdag is mijn moeder overleden en morgen hebben we de crematie. Het is heel erg snel gegaan. Die week ervoor mocht ze naar huis uit het ziekenhuis waar het heel goed ging met haar. Toen ze thuis kwam ging het steeds minder en op disndag had ze ondanks de morfinepomp heel veel pijn. Ze heeft 's avonds een slaapmiddel erbij gekregen zodat ze lekker zal slapen. In de ochtend zal ze weer wakker worden. Ze is nog wel bij geweest, want ze reageerde nog op alles wat we zeiden. In het bijzijn van mijn vader, zus en ik is mama ingeslapen. Heel droevig. Maar tot op dit moment heb ik niet het gevoel en idee dat ze echt overleden is. Dat is wel heel apart.

Wat is de uitslag van de operatie? Heel veel sterkte voor jullie en ook voor je moeder.

Liefs,

[niekes]

lieve lieve Dunga,

Jeetje, wat ben ik met je bezig geweest vandaag...Hoe je je moet voelen...
Heel onwerkelijk denk ik allemaal!
Voor nu heel veel sterkte; steek een kaarsje voor je aan vanavond, en ook voor je mama, dat ze rust heeft nu, en een mooi engeltje is!

Wel weer heel confronterend; het is vaak gewoon niet een ziekte die vanzelf weer over gaat, en de chemo riddertjes winnen het niet altijd, damn!!
Ik hoop dat we elkaar hier allemaal een beetje tot steun kunnen zijn.
Mijn mamski is gisteren op controle geweest, en mag as maandag haar 2e kuur in; dus haar chemo riddertjes gaan weer aan de gang en de derde wereldoorlog winnen!!!!

voor iedereen en in het byzonder Dunga; veel liefs en sterkte!

Niekes

[katootje41]

Hallo allemaal,

We komen hier allemaal om een vervelende reden, kanker!
Mijn vader zit in zijn laatste levensfase, hij heeft alvleesklierkanker
Vreselijk om hem zo te zien lijden!! Aanstaande woensdag wordt er een ct scan gemaakt om te kijken hoe hij ervoor staat.
Aan de hand van deze uitslag wordt verder beleid afgesproken.
Hij heeft veel pijn en is gestart met morfine pleisters in de laagste dosering. Wat mij betreft mag het omhoog maar daar wil hij zelf niet aan.
Mijn vader is geen prater, maar nu geeft hij toch wel pijn aan. Mijn moeder heeft het zwaar. Ze wordt steeds geconfronteerd met zijn ziekte ( hij kan zichzelf niet meer douchen, eten lukt niet, slaapt 's nachts slecht, hij heeft pijn, moet heel veel boeren en is intens maar dan ook intens moe).
Vreselijk om mijn ouders zo te zien. Ik probeer er zoveel mogelijk naar toe te gaan en ze in huis te helpen, mijn vader te douchen.
Ik hoop dat ze openstaan voor palliatieve terminale thuiszorg, mijn inziens ( ik ben zelf verpleegkundige) is het hard nodig maar mijn vader wil zelf de regie houden.

Ik wens iedereen hier heel veel sterkte!
Mij lijkt het heel fijn als we met elkaar hier kunnen kletsen...

Liefs Katootje

[Dunga]

Hallo allemaal,

Getverderre om alles weer te lezen. Ik heb een poos niet gereageerd omdat ik gewoon met mezelf bezig ben. Dat terwijl ik weet wat jullie voelen en meemaken.

Hoe is het met je vader katootje?
En met jou moeder niekes?

Ik mag nu elke maand naar de bedrijfsarts en elke 2 week naar maatschappelijk werk. Zo hopen ze dat ik alles een plek kwn geven. Ik ben erachter gekomen dat als je ze verteld wat ze willen horen het makkelijker is, alleen heb je jezelf ermee.

Eigenlijk hoor ik nu in de kroeg te zitten met mijn collega's een borrel drinken op de vakantie. Maar ik ben weer huilend en zwaar in paniek naar huis gegaan.

Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe!!