Ik heb kanker en heb twee jonge kinderen

Ben je op zoek naar een lotgenoot?
Dan kun je hier een oproep plaatsen.
Kyra
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Zo 16 Feb 2003 00:15
Locatie: Amersfoort

Ik heb kanker en heb twee jonge kinderen

Berichtdoor Kyra » Zo 16 Feb 2003 00:25

Afgelopen dinsdag heb ik gehoord dat ik de ziekte van Kahler heb (beenmergkanker). Kans op genezing is klein. (maar daar ga ik natuurlijk wel voor). Ik heb twee kinderen van 7 en 9 jaar oud. Dit is, vooral voor mijn kinderen, echt een ramp. Wie zit in vergelijkbare situatie en wil met mij hierover schrijven/praten??

jeroen
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Zo 15 Sep 2002 21:17
Locatie: Duiven

Ook ik heb kanker een 2 jonge kinderen

Berichtdoor jeroen » Di 18 Feb 2003 23:14

Hoi,

Mijn naam is Jeroen en ik ben 33 jaar. Op dit moment krijg ik nog een chemo-kuur omdat ik uitzaaingen heb van darmkanker in mijn longen en buik. Deze kuur is puur bedoeld om de kanker stabiel te houden en kan niet meer verwijderd worden. Ik ben vader van een tweeling van 9 maanden oud. En om te weten dat je waarschijnlijk niet hun hele leven kunt zien opgroeien is verschrikkelijk. Ook mijn vrouw Maureen heeft het hier moeilijk mee. Zij staat namelijk aan de andere kant. Ze blijft misschien straks alleen achter met de kinderen. We zijn dan ook op zoek naar lotgenoten waarbij we allebei steun kunnen vinden.

Groeten Jeroen en Maureen

Max
Lid
Berichten: 43
Lid geworden op: Di 27 Aug 2002 19:10

reactie Kyra+Jeroen

Berichtdoor Max » Wo 26 Feb 2003 08:00

Hallo Kyra,hallo Jeroen
Ik las jullie berichtje en ik wilde even reageren.Ik zit niet in de situatie waarin jullie zitten,maar heb wel zelf kanker gehad.Ik vind het heel erg voor jullie.het idee dat je weet dat je waarschijnlijk je kinderen niet zal zien opgroeien...ik wens jullie beiden alle sterkte en eventueel genezing en vooral gezondheid toe.groetjes van Max.

yainna
Lid
Berichten: 7
Lid geworden op: Wo 26 Nov 2003 00:22
Locatie: Breda

wij ook

Berichtdoor yainna » Do 27 Nov 2003 15:48

Hallo Kyra en Jeroen,

Ook wij zitten in hetzelfde schip.
Ook wij hebben 2 jonge kinderen van 2 en 3 jaar.
En inderdaad wij worstelen met emoties als het gaat om niet op zien groeien en alleen achter blijven.
Heel moeilijk zeker omdat ze in ons geval nog niet op een leeftijd zijn dat je ze uit kunt leggen wat er aan de hand is.
Het is dan voor ons ook fijn dat we hier kunnen lezen wat de ervaringen van anderen zijn en hoe iedereen er mee om gaat.
Het is in blijft natuurlijk een lange weg.
Maar blijven knokken hoor.
Mijn man heeft zich in de periode dat hij geopereerd werd op de been weten te houden door juist aan de kinderen te denken en door zijn wilskracht heeft hij het wel gered.
Nu zijn we met de chemo bezig en ondanks dat de toekomst nog steeds onzeker is zijn het wel onze meiden die hem elke dag weer op de been houden.
Hoe moeilijk ook de kinderen het soms vinden we zijn nog steeds een gezin .
En dat is toch wel ons alles

als je een lotgenoot zoekt kun je ons altijd mailen
Groetjes Wendy en Peter
vrouw van 32 jarige kankerpatient,moeder van 2 jonge kinderen.

Henricus

Berichtdoor Henricus » Wo 03 Dec 2003 14:31

Beste Lotgenoten, ook ik ben een vader van een dochter (3 jaar) en heb een tumor in mijn endeldarm gehad. Waarschijnlijk zijn er nu uitzaaiingen in mijn longen. Moet nog een uitslag krijgen van een scan. De onzekereheden en de twijfel die je te verwerken hebt hebben een grote impact op je gezin.Dat weten jullie uit ervaring ook allemaal. De vraag hoe lang je nog van je gezinsleven mag genieten spookt constant door mijn hoofd, hoop en wanhoop wisselen elkaar af. Wij proberen het gezinsleven zo normaal mogelijk te laten verlopen. Je kind mag hier niet de dupe van worden. Uit die alledaagse dingen en de liefde die je van je kind ontvangt put ik grote kracht. En de ene dag gaat dat wat beter dan de andere. Ik hoop dat we samen nog een hele tijd van elkaar kunnen genieten, en dat wens ik jullie ook allemaal toe samen met heel veel liefde en kracht.

mamalelie
Lid
Berichten: 12
Lid geworden op: Vr 15 Aug 2003 16:19
Locatie: Geleen

Berichtdoor mamalelie » Do 22 Jan 2004 23:24

Hoi allemaal
Hier zijn geen woorden voor. Het is natuurlijk altijd erg om je ouders te verliezen maar als je kinderen nog zo jong zijn...
Ik zit niet in dezelfde situatie, maar in juli is mijn vader overleden en wij hebben dus een dochtertje , toen net drie. We hebben haar verteld dat de buik van opa kapot was en dat de dokter hem niet meer kon maken omdat opa ook erg oud was. (52!!) In de ogen van een kind ben je al snel erg oud. We hebben het met opzet overdreven om te voorkomen dat ze in paniek raakt als ze straks zelf een keertje buikpijn heeft. Een paar weken later hebben we evelien verteld dat haar opa een sterretje zou worden. De laatste dagen voor zijn dood hebben we haar niet meer meegenomen omdat mijn vader het niet meer aankon, evelien accepteerde het heel erg goed. Toen mijn vader opgebaard lag hebben we haar wel meegenomen. We hebben haar zelf laten beslissen hoe dicht bij ze wilde gaan maar het eerste wat ze zei toen ze hem zag was een verontwaardigd: "opa is nog helemaal geen sterretje". Zo gemakkelijk ging dat. Mijn moeder heeft er wel voor gezorgd dat de kist niet de grond inging waar zij bij was. Als er sterren aan de hemel staan zoekt ze de helderste ster uit. Ze zwaait dan naar Opa Jan. En verteld ons dat we niet verdrietig hoeven te zijn want : hij is er toch? Dit is natuurlijk ons verhaal en het ging om haar opa en niet om haar vader of moeder, maar misschien hebben jullie er toch wat aan. Ik wil iedereen heel veel sterkte wensen, ook al weet ik dat je daar weinig aan hebt.
Suzanne.

Marlous

Hoe help ik mijn vrienden

Berichtdoor Marlous » Vr 06 Feb 2004 22:19

Mijn vrienden hebben pas gehoord dat hij een hersentumor heeft. Ze hebben drie jonge kinderen (10 maanden, 2 en 4 jaar).
Mijn vriendin heeft me gevraagd iets van lotgenotencontact voor haar te organiseren, maar vooral ook voor haar oudste dochter (die van 4).
Kunnen jullie mij verder helpen?

yainna
Lid
Berichten: 7
Lid geworden op: Wo 26 Nov 2003 00:22
Locatie: Breda

Even reageren

Berichtdoor yainna » Za 07 Feb 2004 15:30

Hoi Marlous,

natuurlijk wil ik je best helpen.
Voor zover dat natuurlijk kan in dit soort situaties.
Ik weet als geen ander hoe moeilijk het is om het voor je kinderen allemaal zo goed mogelijk te doen.
En ook hoe het is met een kind van 4 omdat mijn oudste nu ook 4 is.
Dus een lotgenoot heb je hierbij gevonden.
Ik ken de achtergrond natuurlijk niet maar kan je wel een beetje raad geven aangezien wij nu zelf al een een jaar aan het knokken zijn.
Kinderen hebben meer in de gaten dan jezelf denkt.
Ondeschat dat nooit.
Mijn dochters, hoe klein ze ook zijn hebben tot mijn verbazing meer mee gekregen dan ik in eerste instantie dacht.
En het probleem is dat je met een kind van 4 geen volwassen gesprek kan hebben.
Het komt erop neer dat ze weten dat er wat mis is en dat het ernstig is maar niet precies wat.
Ik heb dat moeten leren met vallen en opstaan.
Maar heb er nu wel heel goed mijn weg in gevonden.
De kinderen zijn nu ook rustiger en hoewel ze soms nog steeds niet begrijpen waarom papa toch steeds thuis is,genieten ze er met volle teugen van.
En dat is eigenlijk wel het belangrijkste wat ik je mee wil geven.
Ik weet dat het soms druk en hectisch is en zeker met kleine kinderen maar vertel je vriendin te genieten van alle tijd die je samen als gezin doorbrengt.
Om je een voorbeeld te geven als mijn kinderen samen met papa op de bank zitten en ze hangend tegen papa tv aan het kijken zijn kan ik goed huilen.
Huilen van verdriet maar tegelijkertijd ook van geluk.
Dat klinkt misschien heel raar maar in dat moment is hij daar.
Dan zit daar op de bank alles wat ik lief heb, samen.
Die kleine dingen, die slepen je er door.
Dat zijn ook de momenten die je bij blijven.
Een dokter van mijn man heeft helemaal in het begin tegen me gezegd "dit is de ziekte van bergen en dalen"dat kan ik alleen maar beamen.
Hij zal goede en slechte dagen hebben.
En je vriendin zal de kans niet krijgen om zelf een slechte dag te hebben.
Want altijd zijn daar die wondertjes.
Dit klinkt negatief maar zo is het niet bedoeld.
Ik heb veel dagen gehad dat ik het niet meer zag zitten,dat ik kwaad was op alles en iedereen,dat ik liefst in bed had liggen zwelgen in zelfmedelij maar dat kan niet want die wondertjes komen in al hun onschuld met een stralend lachje vertellen dat ze wakker zijn en dan wist ik :ik moet.
Voor hun maar ook voor mezelf.

Ik kon je helaas niet mailen anders had ik dat zeker gedaan.
Je mag ten alle tijden contact met me opnemen je kunt vanuit hier gewoon mailen.
Ik wens je vriendin veel succes toe en vooral veel mooie momenten samen maar bovenal veel gezondheid voor haar en haar gezin.

Veel liefs Peter en Wendy
vrouw van 32 jarige kankerpatient,moeder van 2 jonge kinderen.

ellek

Re: Ik heb kanker en heb twee jonge kinderen

Berichtdoor ellek » Do 15 Apr 2004 15:43

hoi kyra,
mijn vader heeft twee jaar geleden ontdekt dat hij de ziekte van kahler heeft. Nu zijn we twee jaar verder en heeft mijn vader de chemokuren de transplantatie van stamcellen gehad. Maandelijks gaat hij nu op controle en krijgt hij een botversterker en moet om de drie dagen spuiten om de ziekte onder controle te houden. Elke dag neemt hij zijn foliumzuur en een piltje voor het slapen gaan om rustig te blijven. Nu de vermoeidheid is er nog maar je ziet dat hij al beter is. toch zijn wij blij dat er mensen zijn waar je mee kan praten en dat moet je vooral doen. via deze site zijn wij altijd bereid om je vragen te beantwoorden indien dit mogelijk is.
veel sterkte Elleke en haar Vader Louis

Gast

Re: Hoe help ik mijn vrienden

Berichtdoor Gast » Do 06 Mei 2004 21:27

Marlous schreef:Mijn vrienden hebben pas gehoord dat hij een hersentumor heeft. Ze hebben drie jonge kinderen (10 maanden, 2 en 4 jaar).
Mijn vriendin heeft me gevraagd iets van lotgenotencontact voor haar te organiseren, maar vooral ook voor haar oudste dochter (die van 4).
Kunnen jullie mij verder helpen?



hallo, ik ben An 22 jaar, en ik heb drie kindjes 2,3 en vier ik ben nu in complete remissie sinds een jaar van acute leukemie...met mijn kindjes was het een hele opgaven, maar het is goed gekomen, als ik jou of iemand kan helpen met iets laat het dan gerust maar weten...veel sterkte aan iedereen

groetjes van an


Terug naar “Lotgenoten oproepen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten