Mijn moeder heeft ook alvleesklier kanker

[beestenboeltjes]

Sinds ongeveer 2 maanden hebben we te horen gekregen dat mijn moeder alvleesklierkanker heeft.
Ze werd helemaal geel, en kon geen eten meer binnen houden.
We dachten dat het was omdat ze zoveel gedronken heeft haar hele leven, maar het was helaas een onbehandelbare tumor.
Ze heeft een drain ingebracht gekregen zodat er weer een opening is.
Maar op het moment heeft ze veel pijn, en slikt best veel morfine.
Ze drinkt nu niet meer, en eindelijk heb ik de moeder gevonden waar ik altijd naar op zoek was.
Het is een heel ander mens geworden, en nu gaat ze snel dood. .
Mijn moeder wil beslist niet naar de hospisch, want ze droomd daar heel vervelend over.
Ze geloofd nergens in, en dood is voor haar dood.
Hoe kunnen we haar gerust stellen?
Hoe kan ze zonder angst heen gaan als het zover is.
Zelf denkt ze dat ze de kerst niet meer haald.
We gaan wel kerst kaarten maken als ze zich goed voelt, ik stuur ze wel op voor haar als ze er niet meer is.
Dat vind ze wel fijn.
Ook gaan we kerst cadeautjes kopen met de rolstoel. maar ook denkt zij dat ze de blijde kinderkopjes niet meer ziet.
Het is moeilijk.
maar daar weten jullie vast alles van.

Dikke knuf Silvia

[liddy]

Beste Silvia,

Fijn dat je op de valreep toch je ware moeder leert kennen.
Nee, het is niet eerlijk dat je daar nu pas de tijd voor krijgt.
Je moet er nu van genieten, want de tijd kan heel kort zijn.
Wil je moeder wel hulp in huis accepteren?
Jammer dat ze vervelend droomt over een hospice.
Wellicht kan ze het opbrengen om in een hospice te gaan kijken,
enkel en alleen om haar van de vervelende dromen af te helpen.
Hoe groot is de kans dat ze op het eind in een coma raakt en
zodoende niets van haar overgang merkt?
Misschien kan jullie huisarts met haar hierover praten.
De kans is heel groot dat als zij zelf denkt dat ze Kerstmis niet haalt, dat dit ook zo is.
Wat een goed idee om samen kerstkaarten te gaan maken.
Wees vooral welkom hier.
Veel sterkte,

Liddy

[beestenboeltjes]

ik heb per ongeluk mijn antwoord naar jou email gestuurd volgens mij.
Ik zie het nergens staan.

Sorry..

Groetjes Silvia

[beestenboeltjes]

Bedankt voor je eerlijke antwoord.
Ik ken jou nog niet zo goed, maar volgens mij heb je er aardig wat weet van.
Zelf weet ik het nog maar kort allemaal.
En ik heb een paar zware weken achter de rug.
De verhuizing van mijn moeder en stiefvader, een week moeder in huis.
En twee zware drukke weken op mijn werk.
Nu is het rustig, en ik klap in elkaar.
Het is net of ik het net te horen heb gekregen.
Het gaat slechter met mijn moeder.
Ze weegt nog maar 45 kg. en heeft veel pijn.
Ze ligt veel op bed, en eet amper.
Het lijkt erop dat ze het opgeeft.
Nu heb ik zelf koorts en een slijmbeurs ontsteking in mijn schouder.
En nu kan ik niet meer ophouden met huilen.
Ik zou mijn moeder nog van alles willen vertellen, maar dat lukt me niet.
Ik zou haar misschien een brief kunnen geven wat ik ook zou vertellen naar de uitvaart.
Het is zwaar, maar ik denk dat ik niet de enige ben die het zwaar heeft.
Sterkte voor iedereen die het moeilijk heeft.

Dikke knuf Silvia

[liddy]

Beste Silvia,

Tja, zolang je maar bezig blijft en je geen tijd gunt om ergens bij stil te staan, lijkt het allemaal te lukken.
En als het dan even rustig is, dan slaat het lichaam toe.
Wat goed dat je nu kunt huilen.
De spanning zal er toch uit moeten.
Is het gelukt om je moeder al enige vorm van hulp te laten accepteren?
Wellicht komt het over alsof je moeder het opgeeft.
Jij zou graag willen hebben dat je moeder door blijft vechten, hoe dan ook.
Voor je moeder kan het zijn dat ze het onvermijdelijke accepteert en aanvaardt.
Bespreek met de huisarts hoe je moeder zo pijnvrij mogelijk kan zijn.
Dat kan betekenen dat de morfinedosis omhoog moet en dat ze daar suf van wordt.
Voor jou komt dan de vraag: wat wil je, een moeder die helder is en veel pijn heeft,
of een moeder die suf of misschien zelfs niet aanspreekbaar is, maar geen pijn ervaart.
Ja, deze fase is heel zwaar, omdat je nu moet toegeven dat het einde nu heel dicht nabij is.
En dat is niet makkelijk, alles in je zal zich hier tegen willen verzetten tegen beter weten in.
Heel veel sterkte de komende dagen,

Liddy

[beestenboeltjes]

Hoi hoi..

Allereerst Liddy.
Heel erg bedankt voor je verhelderende antwoord. en je hebt helemaal gelijk wat betreft het opsparen van emoties.
Ik ben nu nog steeds thuis, en doe niets anders dan slapen en slapen, en niets doen.. er komt van alles niets uit mijn handen, behalve als mijn moeder een kick geeft ben ik daar, en kan ik alles.

Vandaag de uitvaart geregeld, best moeilijk.
Ik heb belooft een tekst voor haar te maken, en ze steld het op prijs dat van te voren te lezen, dus ik moet er nu echt aan geloven.
Ik heb wel een vraag.
Mijn moeder haar stem gaat weg, en praat steeds monotomer, zou dat komen door de morfine?
Of zou de tumor al in haar keel zitten?
Dinsdag krijgt ze een nieuwe stand, ik hoop dat het gaat lukken.
Mijn moeder heeft er zelf een heel fout gevoel van, en denkt dat het niet gaat lukken.
Dit wou ik even kwijt, misschien kan iemant mijn vragen beantwoorden.
Dikke knuf Silvia