Op zoek naar een duwtje in de rug
Geplaatst: Di 25 Jan 2005 00:45
Hallo allemaal,
Weer een dag in Amsterdam doorgebracht met mijn vriendin.... vandaag voor de planning van de chemokuur met aansluitend 33 bestralingen en een botscan, was niet echt een drukke dag maar we zijn allebei weer helemaal af. De borstamputatie van mijn vriendin, nu twee weken geleden, is goed gegaan maar er kwam wel uit dat de tumor erg agressief was en dat alle klieren aangetast waren, zware tijden zijn dit.... nu kwam ik vanavond hier terecht heb veel gelezen en toch maar besloten om in het kort mijn verhaal te doen.
Mijn vriendin nu 40 leid er erg onder en de kinderen ook nu cijfer ik mezelf al een poosje weg maar dat wordt steeds zwaarder soms moet je even wat kwijt dus probeer ik dat maar op deze manier, we praten veel samen maar toch is het moeilijk als je beslissingen moet nemen voorruit kijkend naar wat er allemaal staat te gebeuren, dan maken ook zorgelijke uitslagen in het ziekenhuis het er niet echt makkelijker op. ik heb steeds vaker het gevoel dat bij alles wat we samen doen het een soort afscheid aan het worden is.
Ik heb vanavond dan ook voor mezelf besloten om contact met andere mensen te zoeken waar ik samen dingen mee kan delen dus als er mensen zijn die daar ook behoefte aan hebben stuur me gerust een mailtje, nou dit was het dan voor nu ik weet even niet meer wat ik moet schrijven....
Weer een dag in Amsterdam doorgebracht met mijn vriendin.... vandaag voor de planning van de chemokuur met aansluitend 33 bestralingen en een botscan, was niet echt een drukke dag maar we zijn allebei weer helemaal af. De borstamputatie van mijn vriendin, nu twee weken geleden, is goed gegaan maar er kwam wel uit dat de tumor erg agressief was en dat alle klieren aangetast waren, zware tijden zijn dit.... nu kwam ik vanavond hier terecht heb veel gelezen en toch maar besloten om in het kort mijn verhaal te doen.
Mijn vriendin nu 40 leid er erg onder en de kinderen ook nu cijfer ik mezelf al een poosje weg maar dat wordt steeds zwaarder soms moet je even wat kwijt dus probeer ik dat maar op deze manier, we praten veel samen maar toch is het moeilijk als je beslissingen moet nemen voorruit kijkend naar wat er allemaal staat te gebeuren, dan maken ook zorgelijke uitslagen in het ziekenhuis het er niet echt makkelijker op. ik heb steeds vaker het gevoel dat bij alles wat we samen doen het een soort afscheid aan het worden is.
Ik heb vanavond dan ook voor mezelf besloten om contact met andere mensen te zoeken waar ik samen dingen mee kan delen dus als er mensen zijn die daar ook behoefte aan hebben stuur me gerust een mailtje, nou dit was het dan voor nu ik weet even niet meer wat ik moet schrijven....