Diagnose Kanker lotgenotenforum

Dit jaar werd ik getroffen door borstkanker. Ik moest toen beginnen met chemo's,omdat er werd gehoopt dat de tumor zou slinken. Want de tumor zat vast op de borstspier.En zou er meteen geopereerd gaan worden, dan was het de vraag, of ik mijn linkerarm nog kon gebruiken na weghalen van een deel van de borstspier. Na 6 chemo's bleek dat de tumor niet geslonken was, dus toen werd besloten om te opereren. In juni was het zover, mijn borst werd geamputeerd en een deel van de spier verwijderd, en omgeleid.Tevens werden de lymfenklieren verwijderd.Toen bleek dat er geen uitzaaingen waren in de lymfenklieren, volgde de bestralingen.Toen kwam de moeheid om de hoek.Ik ben echt MOE, wie heeft dit ook meegemaakt, en heeft een ontdekking gedaan om dit te verminderen?

hoi Inge,

die vermoeidheid is een bekend probleem... waar tot nog toe alleen nog geen echte oplossing, of duidelijk oorzaak voor gevonden lijkt te zijn.

het lijkt niet echt samen te hangen met leeftijd, of kankersoort ofzo..

Op dit moment zijn er 2 behandelingen die ik ken tegen de vermoeidheid;

herstel en balans ; hierbij word in een groepje aan de conditie gewerkt door te sporten en ook zijn er praatbijeenkomsten waarin gesproken word aan de hand van thema's.. (werk, sociaal.. ik weet het niet precies) meer info hierover vind op www.herstel-en-balans.nl

CGT; Cognitieve gedragstherapie, ik geloof dat dit alleen nog maar in nijmegen word gedaan.. meer info hierover vind je hier: http://www.google.nl/search?hl=nl&ie=UT ... zoeken&lr=

(het is een link naar google; klik daar op de bovenste die hij weergeeft, even omslachtig maar ja)

maar oke, dat is de informatie.. zelf heb ik herstel en balans gedaan, nouja onder dat kopje, maar niet zoals het nu gegeven word, toen ik begon was het programma nog niet echt gestart en ik heb dus alleen het programma gedaan; gesport, zowel krachttraining (fitness), als spelsport zeg maar (tafeltennis, tennis) en verder heb ik gesprekken gehad met een psychologe.

Ik ben er geestelijk veel sterker door geworden en ik heb m'n grenzen leren kennen. Verder heb ik geleerd om mezelf écht te ontspannen, om beter uit te rusten. Nu, 3 jaar na de laatste behandeling, ben ik nog steeds moe, maar gaat het stukken beter.. in de zin van; ik kan er mee omgaan, ik ben er aan gewend, wat het minder erg maakt. Ik ga niet meer zo vaak over die grens zodat ik totaal uitgeput raak, dus ik ben minder vaak totaal uitgeput. Ik weet wat ik wel en niet kan en kan er daardoor beter mee omgaan. De emoties kosten minder energie. Enerzijds went het nooit lijkt het.. anderszijds, wéét ik dat het went, want ik ben minder moe, omdat ik minder doe, en ik ben echt niet ongelukkig ofzo doordat ik minder doe (oke, dipjes zijn er altijd.. maar volgens mij hebben zelfs gezonde mensen die, nietwaar?)

lang verhaal geworden hopelijk heb je er wat aan.. en hopelijk reageren er nog meer mensen

groetjes Jodyi