chemo

[carola]

Mijn man heeft gisteren zijn eerste chemo gehad,heeft de hele dag geslapen, maar is gelukkig niet ziek ervan.
Wie kan mij eens meer vertellen over de veranderingen omtrent de omgang met me man.
Ik weet dat hij zielsveel van me houdt maar dring even niet tot hem door.
Ik vind dit alles erg moeilijk omdat mijn man en ik altijd een open boek waren.
Bij mijn man (46) is vorige week dinsdag alvleesklierkanker geconstateerd met uitzaaiingen in de lever.
Vannacht heeft hij geen oog dicht gedaan, dus ik uiteraard ook niet, het is zo moeilijk
om in de gedachten gang van de patient te kijken, is dit bekenf bij mensen dat de partner een eigen wereldje begon te creëren?
Ik zelf heb het heel moeilijk met alles, we hebben een zoon van 15 die ook zoveel verdriet heeft
dat ik er ook voor hem wil zijn.
Ik heb veel behoefte aan lotgenoten,ik werk zelf met terminale patienten,maar dit alles lijkt zo nieuw omdat het mijn eigen man aangaat.

[liddy]

Er komt zoveel op je man af. Hij verstaat ineens zijn eigen lichaam niet meer.
En dan wordt er ook nog een hoop 'rotzooi' ingespoten.
Daar heeft hij echt wel tijd voor nodig om dit op een rij te zetten.
Daarna kan hij het pas delen met jullie.
Bij het werken met terminale patiënten kun je afstand houden en dan benader je het vanuit de patiënt en zijn/haar familie.
Nu ben je ineens zelf de familie van. Vandaar dat je er nu heel anders bij betrokken bent.
Goede adviezen die je wel aan anderen geeft, kun je zelf nauwelijks opvolgen.
Alles lijkt tegelijk te komen en je bent je houvast kwijt.
Op jullie leven staat ineens helemaal op zijn kop.
Je zult in je nieuwe rol moeten groeien, in je eentje en met elkaar.
Probeer het stap voor stap te doen.
Heel veel succes.