Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerIk ben op zoek naar lotgenoten. Die net als ik een vader hebben met darmkanker. Ik zou graag met mensen in contact komen die mijn verhaal herkennen en die dit willen delen. Maar ook begrijpen maar dan echt begrijpen wat je allemaal door moet maken.
Even kort bij mijn is vader is eind september darmkanker ontdekt. Hij is in oktober begonnen bestraling, daarna is hij geopereerd en nu heeft nog chemo kuren. En daar tussendoor zit een verhaal met veel verdriet, vragen en allerlei andere zaken.
Graag zou ik hierover willen praten.
darmkanker bij mijn vader
-
Tien
darmkanker bij mij vader
Hallo Boffert,
Ik ben ook op zoek naar lotgenoten die weten wat je doormaakt als je vader darmkanker heeft. Ik zal mijn verhaal voor een deel even doen. Bij mijn vader is in februari 2004 voor de 3de keer darmkanker geconstateerd dit maal niet te behandelen alleen met levensverlengende chemo kuren. In mijn omgeving snapt niemand hoe ik mij voel en ik hoop iemand te vinden die mij een beetje begrijpt.
Gr. Tien
Ik ben ook op zoek naar lotgenoten die weten wat je doormaakt als je vader darmkanker heeft. Ik zal mijn verhaal voor een deel even doen. Bij mijn vader is in februari 2004 voor de 3de keer darmkanker geconstateerd dit maal niet te behandelen alleen met levensverlengende chemo kuren. In mijn omgeving snapt niemand hoe ik mij voel en ik hoop iemand te vinden die mij een beetje begrijpt.
Gr. Tien
-
Gast
hallo Tien,
Het is naar om te horen dat het bij jou vader geen haalbare zaak meer is. Mijn vader is momenteel aan de derde chemo kuur bezig en heeft er nog 5 te gaan. Het is een raar iets dat je omgeving je niet begrijpt. Al het verdriet wat je voelt kun je niet onder woorden brengen omdat het om jou vader gaat. Maar ook zeker het gevoel dat het niet eerlijk is komt bij mij sterk naar boven. En dat zul jij ook herkennen.
Gr Boffert
Het is naar om te horen dat het bij jou vader geen haalbare zaak meer is. Mijn vader is momenteel aan de derde chemo kuur bezig en heeft er nog 5 te gaan. Het is een raar iets dat je omgeving je niet begrijpt. Al het verdriet wat je voelt kun je niet onder woorden brengen omdat het om jou vader gaat. Maar ook zeker het gevoel dat het niet eerlijk is komt bij mij sterk naar boven. En dat zul jij ook herkennen.
Gr Boffert
-
Gast
Hallo Boffert,
Fijn dat je terug geantwoord hebt. Ik wil nog even iets recht zetten ik bedoel niet feb. 2004 maar feb. 2005. Mijn vader is nu bijna een jaar ziek. Mijn vader moet a.s woensdag weer onder de scan en krijgt 8 feb. uitslag of de tumoren weer gegroeid zijn. Op dit moment krijgt mijn vader 1x in de week imuuntherapie en 1x in de drie weken chemotherapie. Dit doet hij nu vanaf augustus en het helpt tot nu toe de tumoren zijn niet verder gegroeid. Slaan de kuren goed bij jou vader aan of weten jullie dat nog niet. Die spanningen zijn altijd zo vervelend. Het blijft allemaal zo onzeker.
Ik begrijp uit je verhaal dat ze verwachten dat het wel weg gaat bij je vader? Waar loop jij zoal tegen aan dan? Ik heb ook sterk het gevoel van waarom en dat ik dan heel kwaad wordt. Ik heb al verscheidene keren over al tegen aan geschopt maar ja dat lost ook niks op. En mensen zien dat mijn vader zich redelijk voelt dus dan lijkt het ook wel dat hij op eens niet meer ziek is. En het verdriet en kwaadheid komt op de raarste tijdstippen en momenten.
Als ik vragen mag hoe oud ben je? en je vader?
Heeft je vader dit voor het eerst en is het ook erfelijk bij jullie in de fam. Bij ons wel.
Nou ik hoop wat van je te horen en ik wens je veel sterkte toe met alles.
gr. Tien
Ps. Kan jij je misschien aanmelden, dan kan ik je een priveberichtje sturen. Je staat er nu nog als gast.
Fijn dat je terug geantwoord hebt. Ik wil nog even iets recht zetten ik bedoel niet feb. 2004 maar feb. 2005. Mijn vader is nu bijna een jaar ziek. Mijn vader moet a.s woensdag weer onder de scan en krijgt 8 feb. uitslag of de tumoren weer gegroeid zijn. Op dit moment krijgt mijn vader 1x in de week imuuntherapie en 1x in de drie weken chemotherapie. Dit doet hij nu vanaf augustus en het helpt tot nu toe de tumoren zijn niet verder gegroeid. Slaan de kuren goed bij jou vader aan of weten jullie dat nog niet. Die spanningen zijn altijd zo vervelend. Het blijft allemaal zo onzeker.
Ik begrijp uit je verhaal dat ze verwachten dat het wel weg gaat bij je vader? Waar loop jij zoal tegen aan dan? Ik heb ook sterk het gevoel van waarom en dat ik dan heel kwaad wordt. Ik heb al verscheidene keren over al tegen aan geschopt maar ja dat lost ook niks op. En mensen zien dat mijn vader zich redelijk voelt dus dan lijkt het ook wel dat hij op eens niet meer ziek is. En het verdriet en kwaadheid komt op de raarste tijdstippen en momenten.
Als ik vragen mag hoe oud ben je? en je vader?
Heeft je vader dit voor het eerst en is het ook erfelijk bij jullie in de fam. Bij ons wel.
Nou ik hoop wat van je te horen en ik wens je veel sterkte toe met alles.
gr. Tien
Ps. Kan jij je misschien aanmelden, dan kan ik je een priveberichtje sturen. Je staat er nu nog als gast.
-
Isis
ik ben 35 en heb dikkedarmkanker zoek lotgenoten..
Hai ernstig om die verhalen zo te lezen, helaas hebben ook jonge mensen dus te kampen met dikkedramkanker.. Ik ben 35 en heb afgelopen juli een chemo van 13 kuren afgeriond na een darmoperatie in november 2004
Hoe t verder gaat weet ik niet darmonderzoek en long en leverscan waren goed maar ja heb die chemo natuurlijk net beeindigd..
Ben eigenlijk op zoek naar lotgenoten van mijn leeftijd ik voel me zo alleen staan hierin..
Hoe t verder gaat weet ik niet darmonderzoek en long en leverscan waren goed maar ja heb die chemo natuurlijk net beeindigd..
Ben eigenlijk op zoek naar lotgenoten van mijn leeftijd ik voel me zo alleen staan hierin..
-
Gast
Hallo Tien,
Ik vind het een goed idee om mij aan te melden!
Ik ben vandaag met mijn vader meegeweest om de 4e chemokuur te halen, dan nog 4 kuren. Dan gaan de doktoren kijken of dit voldoende is geweest.
Ik zou het prettig vinden om met jou door te praten hierover.
Ik neem graag van jou hoe dat werkt.
Hopelijk tot gauw
Gr Boffert
Ik vind het een goed idee om mij aan te melden!
Ik ben vandaag met mijn vader meegeweest om de 4e chemokuur te halen, dan nog 4 kuren. Dan gaan de doktoren kijken of dit voldoende is geweest.
Ik zou het prettig vinden om met jou door te praten hierover.
Ik neem graag van jou hoe dat werkt.
Hopelijk tot gauw
Gr Boffert
-
Gast
Re: ik ben 35 en heb dikkedarmkanker zoek lotgenoten..
Isis schreef:Hai ernstig om die verhalen zo te lezen, helaas hebben ook jonge mensen dus te kampen met dikkedramkanker.. Ik ben 35 en heb afgelopen juli een chemo van 13 kuren afgeriond na een darmoperatie in november 2004
Hoe t verder gaat weet ik niet darmonderzoek en long en leverscan waren goed maar ja heb die chemo natuurlijk net beeindigd..
Ben eigenlijk op zoek naar lotgenoten van mijn leeftijd ik voel me zo alleen staan hierin..
Hallo Isis,
Vervelend om te lezen dat je zo ziek bent. Ik weet alleen van de verhalen van mijn vader dat de onderzoeken als zeer vervelend zijn ervaren.
Ik kan je helaas niet helpen met jou gevoelens omdat ik de kanker niet zelf heb. Waar jij dus wel mee te maken heb! Ik wens veel sterkte en moed toe voor de komende tijd.
En als je nog iets kwijt wel, mag dat natuurlijk gerust.
Gr Boffert.
Hallo Boffert,
Naar mijn idee ben je al in gelogd omdat je ook al in de gebruikerslijst staat. Als dat het geval is dan moet jij je alleen even inloggen met je naam en wachtwoord.
Ik heb er nog eens over na gedacht en misschien is het wel handig om gewoon zo te blijven te communiceren en niet met prive berichtjes. Zoals we nu al zagen zijn er mensen die dit lezen en misschien hebben die er wat aan. En ik wil er graag aanbijdragen dat mensen zich gesteund voelen of het herkennen wat wij hier berichten.
Dus je vader heeft alweer 4 kuren gehad. Zijn het zware kuren en heeft hij er veel last van? Moet jou vader elke week een kuur of om de zoveel tijd? En ga je altijd mee, ik vaak wel omdat ik in de zorg werk en dan op die dagen vaak late dienst geregeld heb zodat ik hem heen kan brengen en weer ophalen.
Mijn vader krijgt 1 keer in de drie week een zware kuur en elke week imuun therapie waar hij niet zoveel last van heeft.
Morgen krijgen we uitslag van de scan, om te kijken of het niet gegroeid is. Dus het is hier in huis erg gespannen (ik woon nog thuis samen met mijn broer) en zijn we wat sneller geprikkeld. Het is pas om half 3 en die dokter loopt altijd uit dus dat wordt een hele lange middag.
Hoe oud is jou vader eigenlijk? Mijn vader is 54 jr. Ik zelf ben 22 jr.
Zoals ik al eerder gezegd heb is het bij ons in de familie erfelijk en moet ik als ik 25 ben elk jaar een darm onderzoek om te kijken of er poliepen zitten die weg gehaald moet worden. Is dat bij jullie ook zo of is je vader de eerste in fam? Bij mij hebben mijn oma en 2 ooms van mijn vader het gehad waar van mijn oma en 1 oom het overleefd hebben d.m.v. een operatie en chemo`s.
Hoe gaat je vader en je fam. met al deze gebeurtenissen om? kan je een beetje met ze praten of sluiten ze zich er voor af? Ik zelf kan er goed met mijn moeder over praten en wat minder met de rest, die leven echt per dag en kijken niet ver in de toekomst terwijl ik dat juist wel doe, wat ook altijd niet goed is want dan maak je je zelf alleen maar verdrietiger of bozer. ik probeer het nu ook minder te doen en dat vboelt toch wel prettiger 1 stap tegelijk zeg maar.
En dan heb ik nog mijn lieve vriend, die zelf ook al wel het 1 en ander heeft mee gemaakt zijn vader is overleden aan kanker toen hij 17 was nu bijna 6 jr geleden. Hij steunt mij ook wel alleen kan ik er met hem niet zo goed over praten omdat we niet helemaal dezelfde denk wijzen hebben en hij dingen snel weg wuifd. daarom heb ik mij hier ook aangemeld om te kijken hoe ander de dingen verwerken en hoe zij er mee omgaan.
Ik hoor wel weer van je het is een heel verhaal met veel vragen. Succes met alles.
Gr. T
Naar mijn idee ben je al in gelogd omdat je ook al in de gebruikerslijst staat. Als dat het geval is dan moet jij je alleen even inloggen met je naam en wachtwoord.
Ik heb er nog eens over na gedacht en misschien is het wel handig om gewoon zo te blijven te communiceren en niet met prive berichtjes. Zoals we nu al zagen zijn er mensen die dit lezen en misschien hebben die er wat aan. En ik wil er graag aanbijdragen dat mensen zich gesteund voelen of het herkennen wat wij hier berichten.
Dus je vader heeft alweer 4 kuren gehad. Zijn het zware kuren en heeft hij er veel last van? Moet jou vader elke week een kuur of om de zoveel tijd? En ga je altijd mee, ik vaak wel omdat ik in de zorg werk en dan op die dagen vaak late dienst geregeld heb zodat ik hem heen kan brengen en weer ophalen.
Mijn vader krijgt 1 keer in de drie week een zware kuur en elke week imuun therapie waar hij niet zoveel last van heeft.
Morgen krijgen we uitslag van de scan, om te kijken of het niet gegroeid is. Dus het is hier in huis erg gespannen (ik woon nog thuis samen met mijn broer) en zijn we wat sneller geprikkeld. Het is pas om half 3 en die dokter loopt altijd uit dus dat wordt een hele lange middag.
Hoe oud is jou vader eigenlijk? Mijn vader is 54 jr. Ik zelf ben 22 jr.
Zoals ik al eerder gezegd heb is het bij ons in de familie erfelijk en moet ik als ik 25 ben elk jaar een darm onderzoek om te kijken of er poliepen zitten die weg gehaald moet worden. Is dat bij jullie ook zo of is je vader de eerste in fam? Bij mij hebben mijn oma en 2 ooms van mijn vader het gehad waar van mijn oma en 1 oom het overleefd hebben d.m.v. een operatie en chemo`s.
Hoe gaat je vader en je fam. met al deze gebeurtenissen om? kan je een beetje met ze praten of sluiten ze zich er voor af? Ik zelf kan er goed met mijn moeder over praten en wat minder met de rest, die leven echt per dag en kijken niet ver in de toekomst terwijl ik dat juist wel doe, wat ook altijd niet goed is want dan maak je je zelf alleen maar verdrietiger of bozer. ik probeer het nu ook minder te doen en dat vboelt toch wel prettiger 1 stap tegelijk zeg maar.
En dan heb ik nog mijn lieve vriend, die zelf ook al wel het 1 en ander heeft mee gemaakt zijn vader is overleden aan kanker toen hij 17 was nu bijna 6 jr geleden. Hij steunt mij ook wel alleen kan ik er met hem niet zo goed over praten omdat we niet helemaal dezelfde denk wijzen hebben en hij dingen snel weg wuifd. daarom heb ik mij hier ook aangemeld om te kijken hoe ander de dingen verwerken en hoe zij er mee omgaan.
Ik hoor wel weer van je het is een heel verhaal met veel vragen. Succes met alles.
Gr. T
Re: ik ben 35 en heb dikkedarmkanker zoek lotgenoten..
Isis schreef:Hai ernstig om die verhalen zo te lezen, helaas hebben ook jonge mensen dus te kampen met dikkedramkanker.. Ik ben 35 en heb afgelopen juli een chemo van 13 kuren afgeriond na een darmoperatie in november 2004
Hoe t verder gaat weet ik niet darmonderzoek en long en leverscan waren goed maar ja heb die chemo natuurlijk net beeindigd..
Ben eigenlijk op zoek naar lotgenoten van mijn leeftijd ik voel me zo alleen staan hierin..
Hallo Isis,
Ja ik wist dat jonge mensen ook te kampen hebben met dikke darmkanker, ik zelf moet als ik 25 ben elk jaar een colonscopie om te kijken of er geen poliepen zitten die kwaadaardig kunnen worden. maarja daar heb ik ook niet zo heel veel vertrouwen in omdat mijn vader dat ook kreeg en toch nog 3 keer kanker heeft gekregen. Ik heb geleerd dat het belangrijk is om naar je lichaam te luisteren. Moet je gauw weer onder de scans of duurt dat nog even. heel veel succes met alle en ik hoop dat je lt genoetn vindt en des noods kun je een oproepje doen.
Sterkte, gr Tien
-
Gast
Hallo Tien,
Ik heb je verhaal even goed gelezen. En ik ga nu zoveel mogelijk antwoord geven op jou vragen en zo. Maar ten eerste ben ik het wel met jou eens dat het belangrijk is dat andere mensen dit ook lezen. Iedereen kan steun en begrip gebruiken.
Mijn vader is momenteel bezig met kuur nummer 4 en heeft er dan nog 4 te gaan. Het zijn pillen, hij heeft geen last van grote bijwerkingen alleen wat uitslag en andere dingetjes. Hij krijgt elke keer een kuur van twee weken en moet dan weer terug naar het ziekenhuis om bloed na te laten kijken en een bezoek bij de oncoloog en dan krijgt hij weer een nieuwe kuur mee. Dit is dus anders dan bij jou vader, mijn vader doet dit gewoon thuis. Ik ga wel mee naar het ziekenhuis.
Ik hoop dat de scan goede berichten geeft.
De spanningen thuis zijn goed te begrijpen, iedereen heeft zijn angst.
Mijn vader is 74 jaar en ik zelf ben 38 jaar.
Bij ons in de familie zit kanker. Mijn vaders moeder had ook darm kanker. Een zus van mijn vader heeft long kanker en mijn moeder heeft huidkanker gehad. Inprincipe is er verteld dat de twee vormen kanker die bij mijn vader zaten niet erfelijk waren maar uitsluiten konden zij dat niet.
Ik kan met 1 zus heel goed praten en huilen. Mijn moeder is een sterke vrouw zij helpt mijn vader met de stoma en dergelijke. Heb ik diepe bewondering voor. Mijn leven is er wel anders uit gaan zien. Ik plan geen dingen meer op de lange termijn. Een week vooruit en dan zie ik wel weer. Bij afspraken zeg ik ook als ik mezelf niet prettig voel of ik heb geen zin, dan zeg ik af. Maar zeker als er iets is met mijn vader ga ik daar heen. Ik kom veel bij mijn ouders thuis.
Ik heb gemerkt om er veel over te praten dat dat helpt, maar ook zeker je emoties te laten zien. Er zijn helaas mensen die daar niet goed mee om kunnen gaan en daarom heb ik daar ook bijna geen contact meer mee. Ik heb geen zin om mij iedere keer te verdegingen als ik geen zin heb om naar de film te gaan of zo. Of de opmerking van ga je nou al weer naar je vader, doet erg zeer. Ik kan nu nog naar vader, dadelijk kan dat misschien niet meer. Begrip is zo belangrijk!!!!!!
Ik hoop dat je hier iets aan hebt en hoop snel weer iets van je te horen.
Veel sterkte en hou de moed erin, doe ik ook.
Tot gauw, Boffert
Ik heb je verhaal even goed gelezen. En ik ga nu zoveel mogelijk antwoord geven op jou vragen en zo. Maar ten eerste ben ik het wel met jou eens dat het belangrijk is dat andere mensen dit ook lezen. Iedereen kan steun en begrip gebruiken.
Mijn vader is momenteel bezig met kuur nummer 4 en heeft er dan nog 4 te gaan. Het zijn pillen, hij heeft geen last van grote bijwerkingen alleen wat uitslag en andere dingetjes. Hij krijgt elke keer een kuur van twee weken en moet dan weer terug naar het ziekenhuis om bloed na te laten kijken en een bezoek bij de oncoloog en dan krijgt hij weer een nieuwe kuur mee. Dit is dus anders dan bij jou vader, mijn vader doet dit gewoon thuis. Ik ga wel mee naar het ziekenhuis.
Ik hoop dat de scan goede berichten geeft.
De spanningen thuis zijn goed te begrijpen, iedereen heeft zijn angst.
Mijn vader is 74 jaar en ik zelf ben 38 jaar.
Bij ons in de familie zit kanker. Mijn vaders moeder had ook darm kanker. Een zus van mijn vader heeft long kanker en mijn moeder heeft huidkanker gehad. Inprincipe is er verteld dat de twee vormen kanker die bij mijn vader zaten niet erfelijk waren maar uitsluiten konden zij dat niet.
Ik kan met 1 zus heel goed praten en huilen. Mijn moeder is een sterke vrouw zij helpt mijn vader met de stoma en dergelijke. Heb ik diepe bewondering voor. Mijn leven is er wel anders uit gaan zien. Ik plan geen dingen meer op de lange termijn. Een week vooruit en dan zie ik wel weer. Bij afspraken zeg ik ook als ik mezelf niet prettig voel of ik heb geen zin, dan zeg ik af. Maar zeker als er iets is met mijn vader ga ik daar heen. Ik kom veel bij mijn ouders thuis.
Ik heb gemerkt om er veel over te praten dat dat helpt, maar ook zeker je emoties te laten zien. Er zijn helaas mensen die daar niet goed mee om kunnen gaan en daarom heb ik daar ook bijna geen contact meer mee. Ik heb geen zin om mij iedere keer te verdegingen als ik geen zin heb om naar de film te gaan of zo. Of de opmerking van ga je nou al weer naar je vader, doet erg zeer. Ik kan nu nog naar vader, dadelijk kan dat misschien niet meer. Begrip is zo belangrijk!!!!!!
Ik hoop dat je hier iets aan hebt en hoop snel weer iets van je te horen.
Veel sterkte en hou de moed erin, doe ik ook.
Tot gauw, Boffert
-
Gast
Nou een behoorlijk K*t week gehad. De scan was niet positief. De tumoren waren gegroeid en de oncoloog heeft ons mede gedeeld dat mijn vader uit behandeld is. Ik kon mij daar niet bij neer leggen dus heb ik op het internet gesurft en zag de behandeling HIPEC dit doen ze in NKI in amsterdam. We konden 16-2 terrecht in amsterdam voor een second opion. De chirurg was niet negatief hij zag het net zoals ons nee heb je ja kun je krijgen als we nu niks meer doen dan weten we zeker dat mijn pa over een 6 tot 12 mnd er niet meer is. Hij wilde nog even overleg met zijn medische staf en donderdag horen we of mijn vader geopereerd mag worden. Spannend dus nog....
Als mijn vader HIPEC mag ondergaan dan zal hij w.s. nog 22 mnd langer bij ons zijn. we hebben weer iets hoop... Ik ben erg blij dat we naar amsterdam zijn gegaan en we nu weer serieus worden genomen.
Zo als gemerkt mail ik niet zo frequent maar dat komt door kijn werk waardoor ik niet altijd tijd heb om te internetten.
Gaat bij jullie ook alles verder zijn gangetje?
gr. Tien
Als mijn vader HIPEC mag ondergaan dan zal hij w.s. nog 22 mnd langer bij ons zijn. we hebben weer iets hoop... Ik ben erg blij dat we naar amsterdam zijn gegaan en we nu weer serieus worden genomen.
Zo als gemerkt mail ik niet zo frequent maar dat komt door kijn werk waardoor ik niet altijd tijd heb om te internetten.
Gaat bij jullie ook alles verder zijn gangetje?
gr. Tien
-
Gast
Anonymous schreef:Nou een behoorlijk K*t week gehad. De scan was niet positief. De tumoren waren gegroeid en de oncoloog heeft ons mede gedeeld dat mijn vader uit behandeld is. Ik kon mij daar niet bij neer leggen dus heb ik op het internet gesurft en zag de behandeling HIPEC dit doen ze in NKI in amsterdam. We konden 16-2 terrecht in amsterdam voor een second opion. De chirurg was niet negatief hij zag het net zoals ons nee heb je ja kun je krijgen als we nu niks meer doen dan weten we zeker dat mijn pa over een 6 tot 12 mnd er niet meer is. Hij wilde nog even overleg met zijn medische staf en donderdag horen we of mijn vader geopereerd mag worden. Spannend dus nog....
Als mijn vader HIPEC mag ondergaan dan zal hij w.s. nog 22 mnd langer bij ons zijn. we hebben weer iets hoop... Ik ben erg blij dat we naar amsterdam zijn gegaan en we nu weer serieus worden genomen.
Zo als gemerkt mail ik niet zo frequent maar dat komt door kijn werk waardoor ik niet altijd tijd heb om te internetten.
Gaat bij jullie ook alles verder zijn gangetje?
gr. Tien
Hallo Tien,
Wat klote voor jullie dat nieuws!!!!!!!! Wel goed van jullie dat jullie verder zijn gegaan voor een second opion en naar Amsterdam zijn geweest.
Ik weet niet of ondertussen de operatie voor je vader een feit is geworden??!! Ik wens je alle sterkte toe, voor tijdens de operatie en daarna. Hou mij op de hoogte, hoop dat ik je zo wat steun kan geven.
Bij even niets bijzonders te melden over mijn vader.
Hopelijk lees ik snel weer hoe het gaat met je vader en jou!!!!!!!!
Sterkte.
Boffert
-
Gast
Hallo Boffert,
Sorry dat ik zo lang niks van me laten horen heb, maar ik heb het nog al druk gehad met werk en mijn pa etc... Nou we hebben uitslag en mijn vader willen ze opereren, het duurt alleen nog wel drie maanden en zoals het er nu uit ziet mag hij rond 20 mei geopereerd worden. Dus tot die tijd nog wel spannend. Ik ben zo blij dat ze mijn vader willen proberen te helpen de dokter zei zo van wie niet waagt wie niet wint. En mijn vader is over het algemeen nog aardig "gezond" hij heeft behalve van moeheid nergens last van en werkt ook nog gewoon. Daarom vind ik het ook zo`n raar idee dat mijn vader eigenlijk opgegeven is en ze hem gewoon dood laten gaan terwijl je helemaal niet kunt zien dat hij ziek is. Maarja nu wordt er weer wat aan gedaan en misschien dat ze zijn tijd nog een tijd kunnen rekken om het maar even zo te zeggen. Ik heb wel goede hoop als hij de operatie goed door staat dan blijft hij nog wel even bij ons. Maar nu is het gewoon wachten tot de oproep... NOu meer nieuws heb ik eigenlijk op het moment niet het gaat met mij wel aardig goed nadat we naar amsterdam zijn geweest is er aardig wat spanning van mijn schouders gevallen en zie ik alles weer een stuk positiever zoals ik het gewend ben van mij zelf. Ik hoop dat het bij jullie net zo goed aan toe gaat. gr Tien
Sorry dat ik zo lang niks van me laten horen heb, maar ik heb het nog al druk gehad met werk en mijn pa etc... Nou we hebben uitslag en mijn vader willen ze opereren, het duurt alleen nog wel drie maanden en zoals het er nu uit ziet mag hij rond 20 mei geopereerd worden. Dus tot die tijd nog wel spannend. Ik ben zo blij dat ze mijn vader willen proberen te helpen de dokter zei zo van wie niet waagt wie niet wint. En mijn vader is over het algemeen nog aardig "gezond" hij heeft behalve van moeheid nergens last van en werkt ook nog gewoon. Daarom vind ik het ook zo`n raar idee dat mijn vader eigenlijk opgegeven is en ze hem gewoon dood laten gaan terwijl je helemaal niet kunt zien dat hij ziek is. Maarja nu wordt er weer wat aan gedaan en misschien dat ze zijn tijd nog een tijd kunnen rekken om het maar even zo te zeggen. Ik heb wel goede hoop als hij de operatie goed door staat dan blijft hij nog wel even bij ons. Maar nu is het gewoon wachten tot de oproep... NOu meer nieuws heb ik eigenlijk op het moment niet het gaat met mij wel aardig goed nadat we naar amsterdam zijn geweest is er aardig wat spanning van mijn schouders gevallen en zie ik alles weer een stuk positiever zoals ik het gewend ben van mij zelf. Ik hoop dat het bij jullie net zo goed aan toe gaat. gr Tien
-
Gast
Hoi Tien,
Toch wel een soort van goed nieuws dat zij je vader willen opereren ook al is met misschien alleen verlengen.
Ik kan mij voorstellen dat er een hele spannend tijd voor jullie allemaal gaat aanbreken. En zeker is het vreemd dat je vader gewoon nog aan het werk is terwijl hij eigenlijk heel erg ziek is. Maar het vervelende aan deze klote ziekte is dan ook dat wij het aan de buitenkant helaas niet kunnen zien.
Met mijn vader gaat het redelijk. Hij is vorige week weer een aantal dagen in het ziekenhuis opgenomen omdat hij trombose in zijn been heeft gekregen. De ernst weer eens hoog??!! Het been van mijn vader was heel erg dik, warm en deed zeer. Hij is nu naast de chemo kuur ook aan de bloed verdunners om het been te laten slinken. De pijn zegt hij is in het been wel al afgenomen. Maar de arts in het ziekenhuis had wel laten vallen dat het niet veel langer had moeten duren. Dan was hij niet overleden aan de kanker maar aan een bloedpropje!! Kun je nagaan hoe raar het kan verlopen.
Nogmaals Tien, ik wens jou en je familie maar ook zeker je vader veel sterkte toe. En als het kan hou mij op de hoogte hoe het gaat!!
Tot gauw.
Toch wel een soort van goed nieuws dat zij je vader willen opereren ook al is met misschien alleen verlengen.
Ik kan mij voorstellen dat er een hele spannend tijd voor jullie allemaal gaat aanbreken. En zeker is het vreemd dat je vader gewoon nog aan het werk is terwijl hij eigenlijk heel erg ziek is. Maar het vervelende aan deze klote ziekte is dan ook dat wij het aan de buitenkant helaas niet kunnen zien.
Met mijn vader gaat het redelijk. Hij is vorige week weer een aantal dagen in het ziekenhuis opgenomen omdat hij trombose in zijn been heeft gekregen. De ernst weer eens hoog??!! Het been van mijn vader was heel erg dik, warm en deed zeer. Hij is nu naast de chemo kuur ook aan de bloed verdunners om het been te laten slinken. De pijn zegt hij is in het been wel al afgenomen. Maar de arts in het ziekenhuis had wel laten vallen dat het niet veel langer had moeten duren. Dan was hij niet overleden aan de kanker maar aan een bloedpropje!! Kun je nagaan hoe raar het kan verlopen.
Nogmaals Tien, ik wens jou en je familie maar ook zeker je vader veel sterkte toe. En als het kan hou mij op de hoogte hoe het gaat!!
Tot gauw.
-
Gast
Hallo Boffert,
Jeetje das ook niet niks met je pa. Hij heeft dus geluk gehad dat hij er op tijd bij was. Ik hoop dat alles nu weer goed gaat. Hoelang moet je vader eigenlijk nog chemo?
Mijn vader staat op de wachtlijst voor de HIPEC behandeling, het wordt w.s. zo rond 20 mei dat hij geopereerd kan worden is dus nog spannend heel spannend. Nou nog 2 mnd te gaan. Ik ben heel benieuwd je hoort wel goede verhalen over de behandeling maar het is wel een hele zware operatie en daar ben ik nog wel zenuwachtig voor als hij die maar goed door staat. Gelukkig is zijn basis conditie na om standigheden nog wel goed.
Nou ik wens je veel sterkte en je familie en bedankt voor je mail.
Tot gauw,
Jeetje das ook niet niks met je pa. Hij heeft dus geluk gehad dat hij er op tijd bij was. Ik hoop dat alles nu weer goed gaat. Hoelang moet je vader eigenlijk nog chemo?
Mijn vader staat op de wachtlijst voor de HIPEC behandeling, het wordt w.s. zo rond 20 mei dat hij geopereerd kan worden is dus nog spannend heel spannend. Nou nog 2 mnd te gaan. Ik ben heel benieuwd je hoort wel goede verhalen over de behandeling maar het is wel een hele zware operatie en daar ben ik nog wel zenuwachtig voor als hij die maar goed door staat. Gelukkig is zijn basis conditie na om standigheden nog wel goed.
Nou ik wens je veel sterkte en je familie en bedankt voor je mail.
Tot gauw,
-
Gast
Hallo,
Hoe is het nu met je vader? Knapt hij al iets op na het trombose been? Hoeveeel kuren moet je vader eigenlijk nog. Zal niet zo veel meer wezen toch? ik dacht toch dat hij er eerst 9 kreeg en dan weer een scan zeker?
Wat mijn pa betreft we hebben een oproep gekregen voor een screenings dag dan krijgt hij allerlei onderzoeken en moet hij met allerlei mensen praten. Ze gaan dan kijken of mijn vader in goede conditie is en of het niet verder uit gezaaid is zodat ze hem kunnen opereren. Ben blij als die dag achter de rug is en mijn vader zelf ook. Nou meer nieuws heb ik niet.
gr. T
Hoe is het nu met je vader? Knapt hij al iets op na het trombose been? Hoeveeel kuren moet je vader eigenlijk nog. Zal niet zo veel meer wezen toch? ik dacht toch dat hij er eerst 9 kreeg en dan weer een scan zeker?
Wat mijn pa betreft we hebben een oproep gekregen voor een screenings dag dan krijgt hij allerlei onderzoeken en moet hij met allerlei mensen praten. Ze gaan dan kijken of mijn vader in goede conditie is en of het niet verder uit gezaaid is zodat ze hem kunnen opereren. Ben blij als die dag achter de rug is en mijn vader zelf ook. Nou meer nieuws heb ik niet.
gr. T
-
vanessa
hipec
Hallo
Ik lees net dat je vader een HIPEC operatie moet ondergaan.
Mijn moeder heeft zo'n operatie oktober 2005 ondergaan., ook in het AVL.
Mijn moeder is 45 en ik ben 24.
Het was inderdaad een behoorlijke operatie, ik zag er ook erg tegenop, maar achteraf is het wel heel snel gegaan. De operatie heeft 8 uur geduurd, en is goed gegaan. (De uitgevoerde HIPEC operaties zijn tot nu toe altijd goed verlopen Dit hebben ze mij verteld, ik hoop dat je dit wat vertrouwen geeft) Ze heeft wel een paar complicaties gehad. Ze kreeg hoge koorts en bleek een longembolie te hebben. Gelukkig hadden ze dat goed onder controle. Na een maand kon ze weer een beetje haar dingetje doen, ze was niet zo fit als voorheen en nog moe. (Haar herstel ging wellicht ook langzamer omdat een paar maanden hiervoor ook een buik operatie heeft ondergaan) Inmiddels is ze bezig met haar 4e chemokuur.
Ik wens jou en je vader heel veel sterkte in deze moeilijke tijd
grtn van
Ik lees net dat je vader een HIPEC operatie moet ondergaan.
Mijn moeder heeft zo'n operatie oktober 2005 ondergaan., ook in het AVL.
Mijn moeder is 45 en ik ben 24.
Het was inderdaad een behoorlijke operatie, ik zag er ook erg tegenop, maar achteraf is het wel heel snel gegaan. De operatie heeft 8 uur geduurd, en is goed gegaan. (De uitgevoerde HIPEC operaties zijn tot nu toe altijd goed verlopen Dit hebben ze mij verteld, ik hoop dat je dit wat vertrouwen geeft) Ze heeft wel een paar complicaties gehad. Ze kreeg hoge koorts en bleek een longembolie te hebben. Gelukkig hadden ze dat goed onder controle. Na een maand kon ze weer een beetje haar dingetje doen, ze was niet zo fit als voorheen en nog moe. (Haar herstel ging wellicht ook langzamer omdat een paar maanden hiervoor ook een buik operatie heeft ondergaan) Inmiddels is ze bezig met haar 4e chemokuur.
Ik wens jou en je vader heel veel sterkte in deze moeilijke tijd
grtn van
-
Gast
Hoi Tien,
Morgenochtend ga ik met mijn vader terug naar het ziekenhuis om de 6e keur te halen, hij moet er totaal 8 krijgen.
Met zijn been gaat het gelukkig wel al iets beter. Dokteren krijgen alleen zijn bloed wat moeilijk dun. Maar we klagen niet!! Positief blijven.
Lijkt mij inderdaad erg spannend zo'n dag. Ik wens jou en je vader veel kracht toe die dag.
Hou mij op de hoogte hoe het is gegaan.
Tot gauw
Groeten Boffert
Morgenochtend ga ik met mijn vader terug naar het ziekenhuis om de 6e keur te halen, hij moet er totaal 8 krijgen.
Met zijn been gaat het gelukkig wel al iets beter. Dokteren krijgen alleen zijn bloed wat moeilijk dun. Maar we klagen niet!! Positief blijven.
Lijkt mij inderdaad erg spannend zo'n dag. Ik wens jou en je vader veel kracht toe die dag.
Hou mij op de hoogte hoe het is gegaan.
Tot gauw
Groeten Boffert
darmkanker moeder (55): de laatste loodjes
dag,
Een lange adem, dat heb je er wel voor nodig. We zijn hier bezig met de laatste loodjes. Mijn moeder(55) zit nu op 320 mg morfine per uur,incl haldol tegen de hallucinaties en primparan tegen de misselijkheid. Ze wil 'langzaam wegzweven', maar vooralsnog niet met slaapmiddel. 2 weken terug is al gestopt met de antibiotica die de infectie op haar tumor bij haar dikke darm bestreed. De verwachting was dat ze dan na een paar dagen een infectie zou krijgen en daaraan zou overlijden. Tot op heden geen verhoging echter. Bizar, allemaal.
Voelen jullie je ook weleens zo moe van de situatie? Tuurlijk, je zou je ouders het liefste nog 30 jaar bij je hebben, maar toch niet zo... En de combinatie "je eigen leven en plannen" met "mantelzorgen" valt tegen. Niet onverwacht, maar toch... herkenbaar?
Een lange adem, dat heb je er wel voor nodig. We zijn hier bezig met de laatste loodjes. Mijn moeder(55) zit nu op 320 mg morfine per uur,incl haldol tegen de hallucinaties en primparan tegen de misselijkheid. Ze wil 'langzaam wegzweven', maar vooralsnog niet met slaapmiddel. 2 weken terug is al gestopt met de antibiotica die de infectie op haar tumor bij haar dikke darm bestreed. De verwachting was dat ze dan na een paar dagen een infectie zou krijgen en daaraan zou overlijden. Tot op heden geen verhoging echter. Bizar, allemaal.
Voelen jullie je ook weleens zo moe van de situatie? Tuurlijk, je zou je ouders het liefste nog 30 jaar bij je hebben, maar toch niet zo... En de combinatie "je eigen leven en plannen" met "mantelzorgen" valt tegen. Niet onverwacht, maar toch... herkenbaar?
-
Gast
Terug naar “Lotgenoten oproepen”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast