Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerHier bij wil ik ook ff mijn zegje doen.
Ik ben 31 jaar krijg 2 weken geleden te horen dat mijn moeder (51) kanker heeft en dat er niks meer aan te doen is.
We hadden nooit verwacht dat zij dat zou krijgen, we hebben dr nooit horen klagen over iets en je gaat voor pijn in je onderrug het ziekenhuis in s'nachts 3 uur later lig je op de afdeling dat ze het niet vertrouwen en de volgende dag wordt je naar huis gestuurd met pijnstillers.
Dag later krijgt zij een telefoontje dat ze met spoed naar het ziekenhuis moet komen. wat krijgen we een dag later te horen dat ze longkanker heeft en dat ze niet meer behandeld kan worden.
Leek wel dat de wereld onder me voeten getrokken werd.
Na een paar dagen dat we het allemaal een beetje en plekje hebben kunnen geven voor zover mogelijk heeft mijn moeder besloten toch 2 chemo kuren te ondergaan dr mee weg gaan doet het niet maar verlengt wat zeggen ze.
En me moeder wil dat zodat ze aan ons kan laten zien dat ze er alles aan heeft gedaan om te strijden er tegen.
vandaag onder gaat ze de eerst chemokuur.
En ik ben nu op dit moment zo bang dat ze er zo ziek van wordt, terwijl ze dr nu nog leker voelt.
Oke de stem is erg slecht geworden hoest veel net alsof er slijm in de keel zit.
Maar waar ik zo bang voor ben is dat z ziek wordt en dat ze de laaste weken maanden (jaren zit er hellaas niet in) ziek moet doorbrengen, terwijl ze nu niet echt ergens last van heeft behalvede stem, en dat ze snel moe is.
Kan erop dit moment gewoon niet van slapen zit er zo mee in me maag erg buikpijn heb ik nu, ben denk ik nog banger dan me moeder.
En dan nu ook weer de feestdagen voor de deur en iedereen hoor je al plannen maken en ik heb zo iets mensen heb wel wat anders aan me hoofd me denk vermochen is zo raar geworden door alles.
Tv kijken doe ik al heel anders voor mij gevoel gaat alles over de dood of kanker, ik weet leg aan mij.
Me hoofd zoveel vragen dwalen rond in mijn gedachte die ik aan dr wil vragen, maar wanneer is dat moment er nu dat je dat kan vragen aan haar?
Ik wou me verhaal hier gewoon ff kwijd weet niet of het helpt maar je weet nooit. het is warig geschreven allemaal maar zo voel ik me ook.
Nou wil nog 1 ding zeggen ik weet dat ze dit hier niet leest maar toch:
Mamsie veel sterkte straks
zal aan je denken.
Liefs,
Je Zoon.
Mensen die raad voor me hebben over er mee omgaan is erg welkom.
