longkanker en TBC

[ell]

Bij mijn vader is er longkanker geconstateerd. Hij heeft daarbij ook TBC waardoor de longkanker nu nog niet behandeld kan worden. De TBC heeft minstens een half jaar nodig om te genezen. Er is nu ook een scan gemaakt van zijn botten om te zien of het al is uitgezaaid. Als dat zo is dan is er helemaal geen redding meer mogelijk. Maar als dat niet zo is...... dan moeten we dus nog erg lang wachten totdat er iets aan gedaan kan worden. Is er iemand die dit ook kent en die mij er iets meer over kan vertellen? Ik hoop het, want die onzekerheid is niet te houden.

[ell]

Bij mijn vader is er longkanker geconstateerd. Hij heeft daarbij ook TBC waardoor de longkanker nu nog niet behandeld kan worden. De TBC heeft minstens een half jaar nodig om te genezen. Er is nu ook een scan gemaakt van zijn botten om te zien of het al is uitgezaaid. Als dat zo is dan is er helemaal geen redding meer mogelijk. Maar als dat niet zo is...... dan moeten we dus nog erg lang wachten totdat er iets aan gedaan kan worden. Is er iemand die dit ook kent en die mij er iets meer over kan vertellen? Ik hoop het, want die onzekerheid is niet te houden.

Is er echt niemand die hier ervaring mee heeft? Ik zit echt vol met vragen en mijn vader wil perse niet dat ik mee ga naar het ziekenhuis om met zijn arts te praten.
Ik zou het op prijs stellen als er iemand is die zijn/haar ervaring met mij zou willen delen. Alvast bedankt, Ell

[else]

Misschien kan je een afspraak met de arts maken zonder dat je vader het weet. Over het algemeen doen artsen dat wel. Heb ik ook weleens gedaan. Dan weet je precies wat er aan de hand is. Veel sterkte!!!

[saskia scheening]

Beste Ell,

Ik heb je berichten gelezen en ik wil je vooraf heel veel sterkte wensen.
Mijn moeder heeft nu een jaar longkanker en het is tot nu toe een hele zware strijd. Ik ga het ook niet mooier maken dan dat het is geweest. Begrijp zo goed wat je meemaakt nu. Dat je vader niet wil dat je meegaat naar het ziekenhuis is lastig. Ik ben gelukkig altijd in de positie geweest om mee te gaan en alles uit de eerste hand te horen. Ik zou toch een gesprek met hem aangaan en hem uitleggen waarom je mee wil. Ook is het na enkele gesprekken beter om mee te gaan omdat de informatie vaak langs hun heen gaat. Dit komt denk ik ook dat je niet meer zo helder kan denken en de angst voor het verhaal op zich. Probeer je kwetsbaar op te stellen naar hem. Weet niet of je nog broers en zussen heb maar doe het met elkaar! Ik wil je niet mijn verhaal schrijven omdat ik heb ondervonden dat geen een patient hetzelfde is. Het zou je misschien angstig, verdrietig kunnen maken. Ik ben in het begin ook boos geweest op mensen die maar zeggen: Chemo ? dat is erg ....oh daar ben je ziek van.....en geen een persoon hadden gekend die het zelf had meegemaakt! Kijk hier mee uit. Lees veel op internet en praat inderdaad met mensen die weten waar ze het over hebben. Mocht je toch hele gerichten vragen hebben...stel ze gerust! Heel veel sterkte en geloof me, je kracht krijg je vanzelf ook al is het heel erg moeilijk . Gr. Saskia