op zoek naar lotgenoten die een ouder hebben met kanker

[simone van Veen]

Hoi,

Ik ben een meisje van 21 jaar en ik ben opzoek naar mensen in deze leeftijd die ook een ouder hebben die kanker heeft. Een half jaar geleden heb ik namelijk te horen gekregen dat mijn vader alvleesklier kanker heeft. Het is immiddels uitgezaaid naar de lever.
Hij is wel bezig met chemokuren. Ik wil graag met iemand in contact komen die ook in zo'n situatie zit.

Groetjes Simone

[Gast]

Hoi Simone,

Ik wil eerst even zeggen dat ik erg met je meeleef.
Ik zit nl. in zo'n zelfde situatie. Mijn moeder heeft maag- en alvleesklier kanker.
Mijn vader is 8 jaar geleden overleden aan tongkanker.
Ik heb verder geen broers of zussen.

Bij jou vader doen ze tenminste nog iets, bij mijn moeder helemaal niet. Ze zou eigenlijk geopereerd worden aan maagkanker, chemo krijgen en dan klaar.
Ze kwam echter uit de operatie en toen bleek dus dat de tumor door de maagwand heengegroeid was in de alvleesklier. Met als gevolg nog een half jaar tot 9 maanden te leven.

Ik hoop dat het me vader allemaal goed komt en dat je hem nog lang bij je mag houden. Pas als je ze niet meer hebt weet je wat je mist. Daar ben ik na 8 jaar wel achter gekomen.

Groetjes Margo
en heel veel sterkte, ook voor je vader

[simone van Veen]

Hoi margo,

Ik las vandaag je mailtje en daar ben ik wel van geschrokken vooral omdat je beide ouders kanker hebben. (gehad) Ik heb ook geen broers of zussen.

het komt met mijn vader niet meer goed, dat weten we al de chemokuren zijn allemaal heel experimenteel.
Heb jij het zelfde gevoel, je kan er wel met mensen over praten maar ze snappen je soms niet.

Ik wens je echt heel veel sterkte toe, en misschien kunnen we blijven mailen.

Mijn mailadres: J.G.P.vanveen@hetnet.nl

groetjes Simone.

[Skyer]

Mijn vader heeft me gisteren verteld dat hij prostaat kanker heeft. Ik wist echt ff niet meer, ik kan het nu nog niet geloven. De gedachte dwalen door mijn hoofd ik wordt gewoon gek van de gedachte dat ik hem ooit zal missen. Hebben jullie advies voor me. :'(

Gr. Bart V

[simone van Veen]

Hoi bart,

Ik leef heel erg met je mee. Ik weet wat je doormaakt. Ik heb namelijk een half jaar geleden te horen gekregen dat mijn vader alvleesklier kanker had. je gaat door een hel. Ik heb een advies blijf praten met je vader (moeder) over deze ziekte, je heb zo steun bij elkaar en je weet hoe de ander er over denkt.
Maar zet eerst alles voor je zelf op een rijtje. je kunt mij ook altijd mailen,
J.G.P.vanveen@hetnet.nl

Groetjes Simone

[Skyer]

Tnx voor de hulp het is nu nog allemaal een beetje moeilijk te bergrijpen voor me, Ik weet dat mijn vader dood gaat maar geloof het gewoon niet. Het is zo moeilijk voor te stellen.

[simone van Veen]

Ik weet dat het moeilijk is. Ik wens je dan ook heel veel sterkte met dit om het een plekje te geven in je leven. dat moment komt vanzelf.

Gr Simone.

[Skyer]

Ik hoop dat je gelijk hebt.

[Danielle]

Vreemd, zodra je met de ziekte kanker wordt geconfronteerd, lijken er zoveel mensen te zijn die met deze ziekte leven, of ze nu zelf patient zijn of hun naaste. Sinds afgelopen moederdag weet ik dat mijn vader een graad 3 tumor in zijn hoofd heeft. Mijn eerste reactie was huilen, snikken, onbegrip... zoiets gebeurd toch altijd bij een ander... De band met mijn vader is te beschrijven als 2 handen op 1 buik, 1 blik en we begrijpen elkaar. Het is alsof mijn wereld is ingestort!!! Mijn maatje gaat mij waarschijnlijk verlaten binnen niet al te lange tijd... Ik ben momenteel hoogzwanger van mijn 3e kindje en veel mensen schuiven mijn intense verdriet af op mijn hormonen en dat doet pijn... Mijn pappa ziet mijn mooie meisjes niet groot worden, niet trouwen, hun diploma's halen... hormonen... hou toch op... Ik wil een ieder in een soortgelijke situatie het allerbeste wensen, met welke vorm van kanker men dan ook te maken heeft. Hoop en liefde zijn zo belangrijk, ook al lijkt het zo moeilijk. Steun elkaar en zeg dat je van elkaar houdt, soms heb je daar geen tijd meer voor.

[Gast]

Vreemd, zodra je met de ziekte kanker wordt geconfronteerd, lijken er zoveel mensen te zijn die met deze ziekte leven, of ze nu zelf patient zijn of hun naaste. Sinds afgelopen moederdag weet ik dat mijn vader een graad 3 tumor in zijn hoofd heeft. Mijn eerste reactie was huilen, snikken, onbegrip... zoiets gebeurd toch altijd bij een ander... De band met mijn vader is te beschrijven als 2 handen op 1 buik, 1 blik en we begrijpen elkaar. Het is alsof mijn wereld is ingestort!!! Mijn maatje gaat mij waarschijnlijk verlaten binnen niet al te lange tijd... Ik ben momenteel hoogzwanger van mijn 3e kindje en veel mensen schuiven mijn intense verdriet af op mijn hormonen en dat doet pijn... Mijn pappa ziet mijn mooie meisjes niet groot worden, niet trouwen, hun diploma's halen... hormonen... hou toch op... Ik wil een ieder in een soortgelijke situatie het allerbeste wensen, met welke vorm van kanker men dan ook te maken heeft. Hoop en liefde zijn zo belangrijk, ook al lijkt het zo moeilijk. Steun elkaar en zeg dat je van elkaar houdt, soms heb je daar geen tijd meer voor.

roberleseman@home.com

[Gast]

Vreemd, zodra je met de ziekte kanker wordt geconfronteerd, lijken er zoveel mensen te zijn die met deze ziekte leven, of ze nu zelf patient zijn of hun naaste. Sinds afgelopen moederdag weet ik dat mijn vader een graad 3 tumor in zijn hoofd heeft. Mijn eerste reactie was huilen, snikken, onbegrip... zoiets gebeurd toch altijd bij een ander... De band met mijn vader is te beschrijven als 2 handen op 1 buik, 1 blik en we begrijpen elkaar. Het is alsof mijn wereld is ingestort!!! Mijn maatje gaat mij waarschijnlijk verlaten binnen niet al te lange tijd... Ik ben momenteel hoogzwanger van mijn 3e kindje en veel mensen schuiven mijn intense verdriet af op mijn hormonen en dat doet pijn... Mijn pappa ziet mijn mooie meisjes niet groot worden, niet trouwen, hun diploma's halen... hormonen... hou toch op... Ik wil een ieder in een soortgelijke situatie het allerbeste wensen, met welke vorm van kanker men dan ook te maken heeft. Hoop en liefde zijn zo belangrijk, ook al lijkt het zo moeilijk. Steun elkaar en zeg dat je van elkaar houdt, soms heb je daar geen tijd meer voor.

robertleseman@home.com

[Peter35]

Vreemd, zodra je met de ziekte kanker wordt geconfronteerd, lijken er zoveel mensen te zijn die met deze ziekte leven, of ze nu zelf patient zijn of hun naaste. Sinds afgelopen moederdag weet ik dat mijn vader een graad 3 tumor in zijn hoofd heeft. Mijn eerste reactie was huilen, snikken, onbegrip... zoiets gebeurd toch altijd bij een ander... De band met mijn vader is te beschrijven als 2 handen op 1 buik, 1 blik en we begrijpen elkaar. Het is alsof mijn wereld is ingestort!!! Mijn maatje gaat mij waarschijnlijk verlaten binnen niet al te lange tijd... Ik ben momenteel hoogzwanger van mijn 3e kindje en veel mensen schuiven mijn intense verdriet af op mijn hormonen en dat doet pijn... Mijn pappa ziet mijn mooie meisjes niet groot worden, niet trouwen, hun diploma's halen... hormonen... hou toch op... Ik wil een ieder in een soortgelijke situatie het allerbeste wensen, met welke vorm van kanker men dan ook te maken heeft. Hoop en liefde zijn zo belangrijk, ook al lijkt het zo moeilijk. Steun elkaar en zeg dat je van elkaar houdt, soms heb je daar geen tijd meer voor.

Beste Danielle,

ik weet precies wat je voelt of voelde.
Mijn vader is vorig jaar overleden na een slopend ziekteproces
als gevolg van een hersenbloeding en heeft ook niet meer de
geboorte van zijn laatste kleindochter meegemaakt, zelfs niet
meer geweten dat hij weer opa zou worden.
En nu krijg ik vanavond te horen dat mijn moeder of een alvleesklierontsteking heeft of een tumor, dus dat is vooralsnog
een en al onzekerheid, wel begrijp ik ondertussen al dat beiden geen
pretje zijn, daarnaast heeft ze net een borstoperatie gehad in de
winter en heeft ze momenteel ook nog een slokdarmbreuk die in haar
geval zeldzaam schijnt te zijn in de vorm die zij heeft.
Daarnaast nog de verwerking van het verlies van mijn vader waar
ze 55 jaar mee was geweest.

Dan lees ik jouw verhaal met alle moeilijkheden en klappen die je
krijgt en de tranen springen in mijn ogen.

Heel veel sterkte en inderdaad, koester de liefde en mooie herinneringen.

groet

Peter

[sannoah]

tjonge ik weet even niet wat ik zeggen moet. Ik vindt het allemaal zo moeilijk.
Afgelopen vrijdag hebben ze een kwaadaardige tumor gevonden bij mijn moeder, en ze twijfelen of hij bij de alvleesklier zit of in de twaalfvingerige darm. Ze is nog zo jong, heeft net 3 kleinkindjes.
Ze is mijn alles, en ik weet niet wat ik zonder haar moet. Ik heb dan nog wel een broer, maar dat is anders. Als zij er niet meer is dan heb ik niemand meer. En dat vindt ik ook erg eng.
Hoe doen jullie het??? Zo alleen. En inderdaad de omgeving snapt het niet, die pijn die je voelt. Ze bellen 1 x en daarna hoor je niks meer van hun. Ik hoop dat ik op deze site wat troost kan krijgen, en begrip.

Sterkte voor iedereen.

Liefs Sandra