Persoonlijk haal ik veel kracht uit het leven - hier en nu - hoe zwaar het me soms ook valt.
Ik las (in een wachtkamer, waar anders) een boekbespreking over hoe wij omgaan met leven en dood. De auteur legde verschillende filosofen naast elkaar, de een stelt dat het leven eenzaam en zinloos is, en weer anderen (o.m. boeddhisme) vinden dat het leven zindert van de zin.
Zij kwam eigenlijk tot de conclusie dat je eigenlijk maar gewoon moet leven, en niet teveel moet nadenken over de zin of het waarom van dood en leven.
Ik vond dat een krachtige opmerking, hoe simpel die ook is. Ik denk dat het je kan helpen bij het ondergaan van de lijdensweg waarin wij - esther, vec - ons bevinden. Daarmee bedoel ik dat we veel energie kunnen verliezen aan hoop, angst, ergernis en irritatie. Een hulpbehoevende partner vraagt veel van ons.
Maar als ook wij - evenals onze partner - proberen om de dag te nemen zoals die komt, en zo min mogelijk terug of vooruit kijken, kunnen we ons focusen op ons zelf en daarmee op onze partner. Daarvoor is rust en acceptatie nodig, en dat geeft energie.
Ik heb ervaring met yoga/meditatie en ben geïnteresseerd in het boeddhisme. Dit helpt me soms om mijn lief en ik, plus ons verdriet, angst en pijn van een afstand te bekijken en er op die manier sterker in te staan. Dit klinkt allemaal wat zweverig en het lukt me ook vaak niet om zo stevig te staan, en ik verdrietig, kwaad en bang ben. En maar dat mag.
Het gaat erom jezelf centraal te stellen, niet in egoïstische zin, maar meer als een steen in de rivier, en van daaruit de dagelijkse werkelijkheid te bekijken en aan te gaan. En dan vooral te kijken wat je wel hebt - je partner, je kinderen - en minder naar wat je nu allemaal niet hebt of mist (uitstapjes, rust, seks).
Vec en Esther, ik hoop dat jullie hier iets aan hebben, en ben ook benieuwd hoe jullie hierin staan. Waar halen jullie de kracht ?
Off topic: De uitslag (vandaag) van de eerste scan (na een aantal giften taxol/herceptin) was positief.
De chemo slaat aan en de uitzaaiingen in lever en botten reageren, door kleiner te worden.
Nu hopen dat dit voortzet. Wou ik toch even kwijt.
DNA