mama gestorven aan alvleesklierkanker

[youth]

Iets voor Kerstmis werd ons mama heel erg ziek.
de dokter kon niets vinden dus stuurde haar naar het ziekenhuis voor foto's.
het was zo al 2 weken bezig en we wisten niet wat ze had. ik was wel ongerust maar mijn zus zei dan " het zal wel niks erg zijn, dat gebeurd niet."

ik had het gedacht dat ze ernstig ziek was dan maar achter mij gelaten en begon aan mijn examens te leren.
ik weet nog precies, ik was mijn examen Chemie aan het leren toen mama me naar beneden riep en zij dat ze een knobbeltje op haar alvleesklier hadden gevonden. iedereen begon direct te wenen.
ik kroop in haar armen en vroeg of ik haar zou verliezen. ze zei: "dat weet ik nie schatteke, en eerlijk gezegd wil ik dat ook niet weten."
ik kon onmogelijk nog verder doen met mijn examens maar heb ze toch voort gezet om haar trots te maken.

we vierden kerstmis het was super plezant. toen begon de chemo. ze zou er normaal geen last van hebben. al mijn beste vrienden die ik het had verteld zeiden. "ja mijn nonkel heeft ook kanker,... en meestal wordt dat goed verholpen, het komt allemaal wel goed." Ook mijn mama bleef zeggen "ja ik ga er met volle moed tegenaan!" Iedereen in huis wist dat er niks aan te doen was buiten het proces te vertragen, buiten ik. de jongste ik bleef 6 maand vol hoop, ja ze komt er wel door iedereen zegt het.

tot ik hoorde dat de chemo niet gelukt was. maar ze van plan waren een 2de en andere chemo te geven. opnieuw zei mama: " ik ga er volledig tegenaan!" maar ondertussen kon ze al niet meer stappen en moest zei in een rolstoel zitten. ik vond dat al raar aangezien ze toch 2de chemo kreeg, maar durfde er niets over te vragen.

ik ging een paar dagen weg met school. en zei haar nog gedag voor ik vertrok. ze zei: ' dag men schatteke voorzichtig he!" ze was nog perfect in orde. Toen ik terug kwam had ik een grote poster van een landschap gekocht voor haar zodat ze die in haar kamer kon ophangen.
maar papa vertelde mij dat ze ervoor hadden gekozen geen 2de chemo te nemen omdat ze daarvan alleen sneller dood ging gaan.

toen pas kreeg ik de horen dat de kanker niet verhelpbaar was. mama was toen ik weg was helemaal afgezwakt en kon alleen nog maar slapen. de dokters gaven haar nog 2 weken. ik wou zo veel mogelijk naast haar gaan zitten in die laatste 2 weken, maar de dag na ik het nieuws hoorde was ze gestorven.

het is nu al ongeveer 4 maand geleden en ik weet niet hoe ik me voel. ik geloof niet wat er gebeurd is, ik verwacht dat ze binnenkort terugkomt van een werkreis ofzo. ik kan niet geloven dat ik mijn mama nooit meer terug ga zien. dat gaat er gewoon niet in bij mij. ik kan er moeilijk met mijn familie over praten. ik moet alles nog beseffen, maar mis ze wel heel erg. vrienden kunnen me niet begrijpen want ik begrijp het zelf niet. dit gevoel is nieuw en verschrikkelijk.
ik voel me kwaad omdat niemand mij ooit iets verteld heeft over de situatie in het proces tot op het einde, maar ik mis haar nog het meest.

mischien zijn er mensen van mijn leeftijd ( +- 16 jaar ) die ook iets gelijkaardigs hebben meegemaakt en er over willen praten en misschien meer duidelijkheid hebben.

liefs,
Youth