leven na borstkanker ! hoe ?????

[second chance]

hoi

ik ben san en ik heb vorig jaar borstkanker gehad
ik ben 37 jaar en hou ontzettend veel van dieren

toen ik de diagnose borstkanker kreeg stortte heel men wereld in elkaar !
ik ben getrouwd , heb heel veel dieren en dacht onmiddelijk oh nee wat moet er gebeuren met hen als ik er niet meer ben
gelukkig was ik er op tijd bij ( zelf ontdekt onder de douche ) en bleef de kanker beperkt tot die ene plaats aan mijn borst
ook werd er een okselontruiming gedaan omdat er klieren waren aangetast
ik heb een borstsparende operatie gehad , chemo , bestralingen en ben nu met herceptine behandelingen bezig ( nog tot en met oktober )
mijn haar is terug mooi gegroeid en ik voel me uitstekend !

mijn paarden waren mijn grote steun , ze zeggen paarden hebben helende krachten en daar geloof ik nu ook in
ik heb een schat van een man die me volledig gesteund heeft
en een schat van een moeder die altyd voor me klaarstond

een maand na mijn operatie stierf plots mijn vader , dit was enorm zwaar voor me , ik kreeg toen al chemo en was heel zwak en ineens is mijn vader er niet meer

ook woonden we net in ons droomhuis met mijn paarden aan mijn huis
we woonden er 3 weken toen ik de diagnose kreeg !

ik heb een hele tyd dit huis geassioceerd met negativiteit maar nu pas kan ik genieten van ons nieuwe huis
elk plekje in dit huis deed me nare herinneringen oproepen , maar die heb ik nu kunnen loslaten en ben leren gaan genieten van mijn droomhuis

ik ben zelfstandige ( hondenkapsalon ) en ik ben tydens mijn behandelingen altyd blijven werken
als zelfstandige moet je wel , anders heb je geen geld
een grote lening voor mijn droomhuis en dan niet kunnen werken ?! ik moest dus wel werken
doodziek heb ik staan honden knippen met tranen in mijn ogen maar ik deed het voor mijn paarden , mijn paarden staan nu aan mijn huis en hebben een prinsenleven
mijn paarden voelden ook perfect mijn verdriet aan en hebben me enorm gesteund , ik kan niet uitleggen hoe maar bij mijn paarden voelde ik me goed !

nu ben ik terug volop van mijn leven aan het genieten !

vrienden bleken geen vrienden te zijn ( uitzonderingen bevestigen de regel ) en kenissen zijn vrienden geworden

met 2 problemen worstel ik nu nog en dat is 1 de angst !! en 2 anders denken dan vroeger
hiermee bedoel ik dat ik vroeger heel ijdel was en nu loop ik even gelukkig rond in een slodderbroek
vroeger maakte ik me altyd op en nu denk ik pfffff waarom ?
ik ben gewoon blij dat ik nog leef en ik kan gewoon geen tyd meer steken in me op te maken , dan doe ik liever andere dingen omdat ik mijn energie nog moet doseren door de vermoeidheid

mijn man vindt dat jammer en zou graag hebben dat ik me weer begin op te maken !

herkennen jullie dit en hoe gaan jullie er mee om ?

ik zou het erg op prijs stellen als er op mijn topic alleen gereageerd wordt door mensen die hun borstkanker hebben overleefd
ik hoop dat dit niet bot overkomt , maar ik heb het enorm moeilijk om verhalen aan te horen van mensen die niet kunnen genezen of hervallen zijn
ik wil me al maanden aanmelden op dit forum maar deed het nooit om die negatieve verhalen niet te moeten lezen
bedankt voor jullie begrip alvast !!

groetjes san

[liddy]

Voor mij was het gisteren 5 jaar geleden dat ik aan eierstokkanker geopereerd ben.
Je hebt zo 'gewoon' door proberen te leven vanaf het moment dat je borstkanker kreeg.
En dat is je een hele tijd gelukt.
Toch roept je ziel je nu tot de orde.
Het komt op mij over dat je jezelf niet de kans hebt gegeven om het allemaal emotioneel te verwerken.
Om te rouwen, je bent immers je oude onbevangen leven kwijt.
Om jezelf nieuwe doelen te stellen hoe je nu verder gaat.
Hoe dan ook, je bent niet meer dezelfde.
De een kan dit met behulp van de omgeving.
Er zijn er vele die daar hulp nodig hebben in de vorm een cursus bij het Helen Dowling Instituut,
Toon Hermanshuis of iets vergelijkbaars.
Ikzelf ben bij een psychologe terecht gekomen en daar heb ik geleerd het emotioneel allemaal een plaats te geven.
Kort gezegd, je hebt ineens zoveel op je bordje gekregen dat je het emotioneel niet hebt kunnen bijbenen,
want je had/hebt al je kracht nodig voor de behandelingen.
Veel sterkte.

[second chance]

ik wilde na mijn behandelingen gewoon vergeten dat ik dat doorstaan heb en verder leven
maar ik heb ontdekt dat het zo niet werkt
daarom meld ik me aan op dit forum , ik ben aan het leren om te aanvaarden dat ik wel degelijk kanker heb gehad !
het wegdrukken van die gevoelens werkt blijkbaar niet , al dacht ik dat me dat wel zou lukken
ik ben inderdaad niet meer dezelfde dan vroeger en dat maakt het soms echt moeilijk want ik wil leven en heb problemen met dingen die MOETEN

groetjes san

[liddy]

Karin Spaink heeft ook borstkanker gehad.
Zij schrijft o.a. hierover op haar webblog sinds april 2006.
Het is bij haar half maart 2006 ontdekt.
Lees eens wat zij in oktober 2006 voelde.
Ik denk dat het heel herkenbaar voor je is.

http://blogger.xs4all.nl/kspaink/archive/2006/10/15/132562.aspx