liddy schreef:.
1. Krijgt iemand nog wel de kans om menswaardig aan zijn einde te komen, of willen we ten koste van alles aan het behandelen blijven?
2. Wanneer mag iemand sterven?
Gelukkig ik heb artsen meegemaakt die afzien van behandeling als die behandeling veel te zwaar is.
Zodat de patiënt kostbare dagen in relatieve rust kan doorbrengen.
Wat jij hier aankaart vind ik ook zooooo belangrijk! Kep er even nummertjes voor gezet, maar je eerste vraag komt zo vaak voor. Maar dan vanuit verschillende hoeken. Natuurlijk vanuit artsen, die maar door en door en door willen, omdat ze denken dat het zinvol is, dat kleine percentage, dat ze dat willen halen. Maar ook familie van de patient, die de patient onder druk zet, wanneer de arts wel -heel goed- diverse mogelijkheden aanbiedt. Omdat zij nog geen afscheid kunnen nem van het leven van de patient, terwijl de patient soms al wel zo ver is! Heel heftig!
De keuze, moet altijd en alleen bij de patient zelf liggen wat dat betreft, maar zelfs al heeft hij/zij die keuze dan zijn er velen die toch het gevoel hebben dat ze iets 'moeten' van de kinderen of omdat de arts denkt dat dat beter is. Trieste dingen.
Verder over jouw eigen stukje: Opgegeven in het ziekenhuis waar je behandeld wordt, wil nog niet zeggen: Opgegeven door het reguliere circuit. Nog steeds merk en lees ik om me heen van mensen die uitbehandeld zijn en dan voor een second opinion naar een ander ziekenhuis gaan en dat ze daar toch nog iets vinden, om het leven te beteren, (door andere ervaringen?) om de kanker misschien zelfs nog terug te dringen met nieuwe medicatie.
Wat mij betreft moet de patient in welk circuit dan ook, altijd de afweging maken: Wat is het best voor mij? Maar er zijn zoveel dingen die de patient beinvloedden, dat het erg moeilijk is. Zoveel mensen hebben in zo'n geval ook zo'n sterke mening en hoe goed bedoeld ook, het helpt lang niet altijd!
In het alternatieve circuit zijn veel goede dingen, maar er is ook nog steeds een groot, grijs en niet te vergeten: duur gebied! Waar zinloos aan gegeven wordt en waar je misschien veel liever voor dat zelfde geld waarde had toegevoegd aan je leven, door weg te gaan met familie en vrienden etc.
Ik denk dat het te allen tijde belangrijk blijft de afweging te maken: Hiermee verkrijg ik kwaliteit en hiermee niet.... en natuurlijk is een stuk tijd ook heel belangrijk voor veel mensen, maar het moet allemaal zo afgewogen worden en dat is iets dat altijd moeilijk blijft. Er is niemand die weet wat nu precies goed is... alleen de patient zelf kan kiezen wat hem goeddunkt...