Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerHallo, mijn naam is R. Via deze weg wilde ik mijn verhaal kwijt. Ik ben nl diegene in de familie die nooit over zijn gevoelens praat. Vorig jaar jullie is bij mijn moeder galwegkanker vastgesteld. Ik was net aangekomen op mijn vakantieadres in spanje toen ik een sms kreeg met de uitslag. We hebben toen maar gelijk een vlucht teruggeboekt. Bij aankomst thuis ben ik gelijk naar mijn ouders toegegaan. Zij vertelden mij dat ze waarschijnlijk geen maand meer te leven had.. Inmiddels hadden ze alles al geregeld in de tijd dat we moesten wachten op de terugvlucht. 4 dagen.
Met alles bedoel ik crematie, kaartjes , muziek enz. Wij waren heel erg geschrokken. Later knapte ze toch op. Doktoren hadden besloten een stent te zetten. Dit bleek een goed middel voor de 1e 18 weken. Er waren veel problemen geweest met het plaatsen ervan maar daar zal ik het verder niet over hebben. Daarna begonnen de problemen pas echt. Ze heeft inmiddels ongeveer 7 stents gehad met alle problemen vandien. Een maand of 2 geleden is haar in het ziekenhuis gevraagd waar ze wilde sterven. Dit kwam nogal hard over bij ons allemaal. Na enig huilbui heeft mijn moeder met ons samen zelf besloten dat ze naar huis wilde. Ze heeft toen een morfinepomp meegekregen. Deze wilde ze eerst nooit hebben, maar toen ze hem had ging er een wereld open en wilde ze hem niet meer kwijt. Sinds die tijd heeft ze nog op de camping gestaan en eten en de ontlasting begon allemaal weer goed te werken. Mijn vader heeft de gehele tijd dat mijn moeder ziek is, alles, maar dan ook alles gedaan voor haar. Hij heeft het al 10 maanden hartstikke moeilijk en heeft nu zelf ook pas een operatie ondergaan voor galstenen. Weer een gigantische dip. Bij mijn moeder is het ook zo begonnen. Gelukkig is er verder niets meer met hem aan de hand. Ook mij zus slaapt bijna dagelijks weer thuis bij mijn ouders. Nu het probleem. Mijn moeder doet sinds een week of 2 zeer opstandig tegen iedereen, maar vooral tegen mijn vader. Iedereen zegt:"dat hoort erbij in de laatste fase". Vast en zeker, maar wat heeft mijn vader hieraan? gisteren vertelde hij mij dat ze hem vandaag of morgen naar een gekkenhuis kunnen brengen. Ik ben daar van geschrokken. Mijn vader is nl net zo'n prater als ik en vertelt dus ook weinig. Iemand goede raad AUB?
Help!!!!!!!!!!
Groeten R.
mijn moeder heeft galwegkanker
Beste R,
Wat een verhaal. Je krijgt zo erg veel op je bord te liggen.
Inderdaad in de laatste fase kan iemand veranderen en dan anders reageren, veelal uit onmacht met de situatie.
Dit is het moment om zorg aan te vragen bij de thuiszorg. Ze hebben daar mensen die speciaal getraind zijn in de terminale zorg.
Het is voor mij een uitkomst geweest om de laatste twee maanden met mijn man vol te houden.
Ook is er de mogelijkheid dat er 's nachts zorg verleend wordt. Ze blijven indien nodig zelfs de hele nacht aanwezig.
Schakel de huisarts in en overleg met hem/haar hoe alles aan te pakken. Hij/zij weet de weg.
In Tilburg zijn er ook vrijwilligers voor de terminale zorg. Zodat je makkelijker een boodschap kunt doen of zo maar aanwezig zijn, thee zetten voor het bezoek.
Zelfs de buren, collega's hebben meegeholpen, simpel door er te zijn.
Ja, hulp toelaten in je huis is even slikken, echter zeer de moeite waard.
Heel veel succes,
Liddy
Wat een verhaal. Je krijgt zo erg veel op je bord te liggen.
Inderdaad in de laatste fase kan iemand veranderen en dan anders reageren, veelal uit onmacht met de situatie.
Dit is het moment om zorg aan te vragen bij de thuiszorg. Ze hebben daar mensen die speciaal getraind zijn in de terminale zorg.
Het is voor mij een uitkomst geweest om de laatste twee maanden met mijn man vol te houden.
Ook is er de mogelijkheid dat er 's nachts zorg verleend wordt. Ze blijven indien nodig zelfs de hele nacht aanwezig.
Schakel de huisarts in en overleg met hem/haar hoe alles aan te pakken. Hij/zij weet de weg.
In Tilburg zijn er ook vrijwilligers voor de terminale zorg. Zodat je makkelijker een boodschap kunt doen of zo maar aanwezig zijn, thee zetten voor het bezoek.
Zelfs de buren, collega's hebben meegeholpen, simpel door er te zijn.
Ja, hulp toelaten in je huis is even slikken, echter zeer de moeite waard.
Heel veel succes,
Liddy
dank voor je reactie
Thuishulp is de laatste twee maanden al aanwezig. Dit is niet altijd een fijne steun. Toen mijn moeder mocht beslissen waar ze wilde sterven is er gelijk thuishulp geregeld. Zowel voor in de nacht als 's morgens om mijn moeder te wassen. Vanaf dat mijn vader geholpen was aan galstenen is er ook 1 keer per week een huishoudelijke hulp. Toen mijn moeder thuis kwam uit het ziekenhuis, bleek de 1e nacht dat de verkeerde instelling geregeld was. Mijn ouders wonen en gelderland. Ziekenhuis had hulp in overijssel geregeld. Er kwam dus niemand. Dat was een goed begin dus. Mijn moeder had in het begin nog geen Morfinepomp. Dit moesten we zelf spuiten dus. Wij dachten dat de nacht zuster dit ook mocht. NIET dus. We hebben ook nog een hulp gehad die dacht dat ze de kanker WEG kon STRALEN met haar energie. Hier hadden wij natuurlijk helemaal geen zin in. Dan is er nog een hulp geweest die gaat slapen en de volgende morgen doodleuk in het logboek schrijft dat het een rustige nacht was terijl het hele huis in rep en roer was. Als dit allemaal nog niet genoeg was, bleek er ook nog een hulp te zijn die netjes in de boeken schrijft dat ze mijn moeder heeft geholpen met van alles, terwijl ze geen vinger uitsteekt. Het lijkt nu dat de hulp hopeloos is, maar dit is niet zo. Ze heeft nu ongeveer 15 zusters gehad waarvan de andere 12 prima en hele lieve zusters zijn. Echter deze slechte herinneringen blijf je onthouden en houdt je op dat moment erg bezig terwijl wij hele andere dingen aan ons hoofd hebben. We willen nl de nog resterende tijd "leuk" doorbrengen.
Inmiddels heeft mijn moeder nu oxazepam van de dokter gekregen. Of dit helpt zal de tijd uitwijzen. Volgens de huisarts is ze aan het afkicken van de pretnison en haldol. We zullen zien.
groeten R.
Thuishulp is de laatste twee maanden al aanwezig. Dit is niet altijd een fijne steun. Toen mijn moeder mocht beslissen waar ze wilde sterven is er gelijk thuishulp geregeld. Zowel voor in de nacht als 's morgens om mijn moeder te wassen. Vanaf dat mijn vader geholpen was aan galstenen is er ook 1 keer per week een huishoudelijke hulp. Toen mijn moeder thuis kwam uit het ziekenhuis, bleek de 1e nacht dat de verkeerde instelling geregeld was. Mijn ouders wonen en gelderland. Ziekenhuis had hulp in overijssel geregeld. Er kwam dus niemand. Dat was een goed begin dus. Mijn moeder had in het begin nog geen Morfinepomp. Dit moesten we zelf spuiten dus. Wij dachten dat de nacht zuster dit ook mocht. NIET dus. We hebben ook nog een hulp gehad die dacht dat ze de kanker WEG kon STRALEN met haar energie. Hier hadden wij natuurlijk helemaal geen zin in. Dan is er nog een hulp geweest die gaat slapen en de volgende morgen doodleuk in het logboek schrijft dat het een rustige nacht was terijl het hele huis in rep en roer was. Als dit allemaal nog niet genoeg was, bleek er ook nog een hulp te zijn die netjes in de boeken schrijft dat ze mijn moeder heeft geholpen met van alles, terwijl ze geen vinger uitsteekt. Het lijkt nu dat de hulp hopeloos is, maar dit is niet zo. Ze heeft nu ongeveer 15 zusters gehad waarvan de andere 12 prima en hele lieve zusters zijn. Echter deze slechte herinneringen blijf je onthouden en houdt je op dat moment erg bezig terwijl wij hele andere dingen aan ons hoofd hebben. We willen nl de nog resterende tijd "leuk" doorbrengen.
Inmiddels heeft mijn moeder nu oxazepam van de dokter gekregen. Of dit helpt zal de tijd uitwijzen. Volgens de huisarts is ze aan het afkicken van de pretnison en haldol. We zullen zien.
groeten R.
Inmiddels zijn we 2 weken verder.
Ze kan niet meer dan 10 meter lopen. Als ze wakker wordt, is ze moe en gaat ze weer slapen. Tot aan het middageten. Ze gaat dan eten en vrijwel gelijk weer naar bed. Pijn heeft ze gelukkig niet. De tijden dat ze wakker is, is ze geestelijk helemaal bij. Ook heeft ze veel last van vocht in haar hele lichaam. De dokter is nu een beetje aan het proberen om het vocht in haar lichaam te verminderen dmv het "spelen" met de medicijnen. De ene dag gaat dat beter als de andere. Ondertussen gaat het met mijn vader weer heel goed. Hij is zelfs weer aangekomen nadat hij het laatste jaar ca 15 kilo afgevallen was. Toch nog iets positiefs.
Ze kan niet meer dan 10 meter lopen. Als ze wakker wordt, is ze moe en gaat ze weer slapen. Tot aan het middageten. Ze gaat dan eten en vrijwel gelijk weer naar bed. Pijn heeft ze gelukkig niet. De tijden dat ze wakker is, is ze geestelijk helemaal bij. Ook heeft ze veel last van vocht in haar hele lichaam. De dokter is nu een beetje aan het proberen om het vocht in haar lichaam te verminderen dmv het "spelen" met de medicijnen. De ene dag gaat dat beter als de andere. Ondertussen gaat het met mijn vader weer heel goed. Hij is zelfs weer aangekomen nadat hij het laatste jaar ca 15 kilo afgevallen was. Toch nog iets positiefs.
Beste Fabrica,
Fijn dat je iets positiefs kunt melden.
Je moeder is pijnvrij en helder op de momenten dat ze wakker is.
Geniet samen van die momenten, ze zullen je heel dierbaar worden.
Samen naar muziek luisteren enz.
Waarschijnlijk is alles wat gezegd moest worden al gezegd, dus is er alle tijd om fijne dingen te doen.
Dan merk je hoe fijn het kan zijn om zomaar bij elkaar te zitten, elkaars hand vast te houden in stilte.
Heel veel sterkte,
Liddy
Fijn dat je iets positiefs kunt melden.
Je moeder is pijnvrij en helder op de momenten dat ze wakker is.
Geniet samen van die momenten, ze zullen je heel dierbaar worden.
Samen naar muziek luisteren enz.
Waarschijnlijk is alles wat gezegd moest worden al gezegd, dus is er alle tijd om fijne dingen te doen.
Dan merk je hoe fijn het kan zijn om zomaar bij elkaar te zitten, elkaars hand vast te houden in stilte.
Heel veel sterkte,
Liddy
hallo
lees al een paar maanden hier
mijn moeder heeft ook galblaas kanker we weten het sind april
eigenlijk waren het galstenen.
ze kreeg te horen dat ze noch noch 2maand hat.
ik woon in duitsland ga iedere donnderdag met de trein naar haar toe en zondags weer terug.
in moment is zij in haar laatste fase ze ligt in bed aan zuurstof heeft een dikke buik van het vocht. ze slaapt heel veel.
wij kunnen met haar over alles praten zij is heel open in alles.
iedere keer als ik weer weg ga denk ik misschien zie ik haar de laatste keer.
wou gewoon even schrijven weet hoe iedereen zich hier voelt
lees al een paar maanden hier
mijn moeder heeft ook galblaas kanker we weten het sind april
eigenlijk waren het galstenen.
ze kreeg te horen dat ze noch noch 2maand hat.
ik woon in duitsland ga iedere donnderdag met de trein naar haar toe en zondags weer terug.
in moment is zij in haar laatste fase ze ligt in bed aan zuurstof heeft een dikke buik van het vocht. ze slaapt heel veel.
wij kunnen met haar over alles praten zij is heel open in alles.
iedere keer als ik weer weg ga denk ik misschien zie ik haar de laatste keer.
wou gewoon even schrijven weet hoe iedereen zich hier voelt
Inmiddels is mijn moeder 13 juli 59 jaar geworden. Deze dag heeft ze van iedereen afscheid genomen op de manier dat zij wilde. Ze was nog af en toe "bij". Het lijkt erop dat ze op deze dag gewacht heeft,Vanaf haar verjaardag gaat het bergafwaards. Ze slaapt langer en vaster. Lopen gaat niet meer. Eten en drinken doet ze niet meer. Af en toe heeft ze de ogen open en begint ze wartaal te brabbelen. Ze kijkt ons dan aan maar of ze ons ziet. ..... waarschijnlijk niet. Ze reageert ook niet meer op pijnprikkels. Volgens de arts ligt ze nu in coma. In gezamelijk overleg tussen mijn vader, zus en mij is overlegd dat ze een slaapmiddel krijgt. Dit was een wens van mijn moeder. Ze wilde geen euthenasie, maar een slaapmiddel was geen probleem voor haar. Als het goed is, zal ze binnen nu en een paar uur rustig inslapen. De huisarts komt vanavond ook nog langs om evt nog een extra dosis slaapmiddel te krijgen.
Wij hebben er nu vrede mee. Ze heeft nu RUST.
Wij hebben er nu vrede mee. Ze heeft nu RUST.
Vannacht om kwart over een heeft mijn moeder haar laatste adem uitgeblazen. Mijn vader, zus en ikzelf waren er bij. Ze is rustig ingeslapen.
Inmiddels is ze thuis opgehaald en naar de aula gebracht. Hier hebben mijn zus, vriendin en mijn moeders zus haar aangekleed zoals mijn moeder het zelf had gewild. We zijn allemaal wezen kijken. Ze zag er net zo uit als toen ze 3 maand geleden naar huis kwam. Het was een heel mooi gezicht.
Rust zacht ma
Inmiddels is ze thuis opgehaald en naar de aula gebracht. Hier hebben mijn zus, vriendin en mijn moeders zus haar aangekleed zoals mijn moeder het zelf had gewild. We zijn allemaal wezen kijken. Ze zag er net zo uit als toen ze 3 maand geleden naar huis kwam. Het was een heel mooi gezicht.
Rust zacht ma
Mijn moeder is op 27 juli rustig ingeslapen
Zij heeft voor euthenasie gekozen waarvoor ik haar zeer bewonder.
Heb haar samen met mijn zus 5 maand versorgt wij waren afwisselend dag en nacht bij haar.
Ben vandaag weer naar huis gekommen in duitsland dacht even moeder bellen dat we goed aangekommen zijn nee was niet nodig.
Wij waren erbij konden afscheid van haar nemen toen zij is overleden
Zal haar verschrikkelijk missen zij was eerst 67 mijn vader is ook aan kanker overleden hij was nog maar 52
rust zacht moeke
Zij heeft voor euthenasie gekozen waarvoor ik haar zeer bewonder.
Heb haar samen met mijn zus 5 maand versorgt wij waren afwisselend dag en nacht bij haar.
Ben vandaag weer naar huis gekommen in duitsland dacht even moeder bellen dat we goed aangekommen zijn nee was niet nodig.
Wij waren erbij konden afscheid van haar nemen toen zij is overleden
Zal haar verschrikkelijk missen zij was eerst 67 mijn vader is ook aan kanker overleden hij was nog maar 52
rust zacht moeke
Dankje Liddy
Er zijn geen woorden voor een moeder
van wie je weet ,zij redt het niet.
We streelden haar haar,keken in haar ogen,bevangen door verdriet.
De liefde aan ons gegeven,is een liefde voor altijd.
Die zullen wij altijd met ons meedragen,het is een liefde die niet slijt.
We moeten haar nu gaan missen ,na een lange moeilijke tijd.
Maar de liefde door haar gegeven,is een herinnering om mee te leven.
Er zijn geen woorden voor een moeder
van wie je weet ,zij redt het niet.
We streelden haar haar,keken in haar ogen,bevangen door verdriet.
De liefde aan ons gegeven,is een liefde voor altijd.
Die zullen wij altijd met ons meedragen,het is een liefde die niet slijt.
We moeten haar nu gaan missen ,na een lange moeilijke tijd.
Maar de liefde door haar gegeven,is een herinnering om mee te leven.
Terug naar “Omgaan met terminale patiënten”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten