27-01-2006 is mijn prins Coen gestorven

Ineens heeft degene die je liefhebt niet meer lang te leven ...
Een moeilijke periode van afscheid nemen breekt aan ...
redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

27-01-2006 is mijn prins Coen gestorven

Berichtdoor redhead » Zo 12 Feb 2006 09:25

Hallo allemaal. Na een lange strijg is mijn man overleden. Hij wilden al weken niet meer en ik probeerden hem er steeds voor bovenop te halen en dacht dat ik dat wel goed deed en kon.
Maar woensdag avond 25- 01 zei hij ik kan niet meer. Hij had speekselklierkanker uitzaaingen naar zijn longen. Alles er aan gedaan maar op een gegeven moment werd er gezegt er is niks meer aan te doen en hebbben we maanden in onzekerheid geleeft en afgesproken eutanhasie te doen. Maar als het moment daar is woord je bang, en wil je het niet horen en weten. Die bewusten avond ging ik er ook tegen in totdat zijn broer zei Marjolein Coen is al aan het dood gaan kijk nou is naar hem. En ja toen zag ik het en heb heel erg gehuild. Samen de hele avond gepraat alles nog is doorgenomen over de crematie hoe en wat hij wilden daar hadden we het al is over gehad maar ja waar praat je anders over. De hele avond geknuffeld en de huisarts gebeld dat hij niet meer wilden leven. Die zou de volgende dag komen praten. Maar snachs ging het helemaal mis bloed spugen en heel benouwd en moest hem met een ambulance naar het ziekenhuis brengen.Doordat hij wist dat hij mocht gaan had hij de strijd opgegeven en ging het heel slecht met hem en gijg hij iedere uur achteruit. De volgende dag heb ik hem mee naar huis genomen want we wilden dat hij thuis zou sterven, daar is hij aan de morfine gegaan en zuurstof, en heeft het nog tot vrijdagmiddag kwart voor drie geduurd voordat hij stierf en hij heeft aardig geleden. Maar de huisdokter zei als we nu de euthanacie in werking moeten zetten duurt dat helemaal lang. Dus het was goed zo. Hij dacht alleen dat als hij aan de morfinepomp ging hij niet meer wakker zou worden en raakte snachts ook helemaal in paniek dat hij er nog was en was kwaad en gilden ik wil dood. De hele nacht heeft hij liggen spoken en ik hem maar gestreeld en gezegt dat het goed was en dat hij mocht gaan.
Nu twee weken verder komt het gemis en dringt het bij de kinderen steeds meer door. maar de gedachten dat hij zo een pijn had en niks meer kon is het goed zo en heeft hij rust.

Veel liefs Marjolein redhead
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.

redhead

Terug naar “Omgaan met terminale patiënten”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten