Hoe lang nog

Ineens heeft degene die je liefhebt niet meer lang te leven ...
Een moeilijke periode van afscheid nemen breekt aan ...
redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Hoe lang nog

Berichtdoor redhead » Vr 18 Nov 2005 22:08

Drie jaar geleden heeft mijn man speekselklier kanker gekregen en is daar aan geopereerd en bestraald.Hij was genezen verklaart, je denkt dat hebben we overleeft en gehad en we waren ook helemaal niet bang dat het terug zou komen. je zou kunnen denken dom maar ja. En probeerden weer "gewoon" met ons leven en kinderen verder te gaan. Maar de duivel is terug gekomen. Nu 14 maanden geleden ging Coen terug naar de huisarts, omdat hij zo duizelig was en zich moeilijk kon consentreren op iets. Evenwichtsstornis dacht de huisarts. We liepen nog steeds om de drie maanden voor controllen bij de KNO arts en alles was steeds goed. Nu achteraf gekeken denk je gewoon kijken kan toch nooit een bevesteging zijn of je wel of geen kanker terug heb? Maar na weken kwakkelen toch maar weer is naar de huisarts weer een ander pilletje. Na een half jaar werd zijn kaak hals weer dik en deed erge pijn, ik heb toen maar gelijk zijn KNO arts gebeld voor een afspraak konden de zelfde dag terecht. En die zei een ontsteking Hij heeft drie antibiotica kuren gehad, maar hielp steeds voor even en het dikken ging dan weg maar kwam even hard na een week of zo weer terug. Dus besloot de arts een punktie te nemen, een week in spanning, maar gelukkig hij zei geen kanker. Maar wat was het dan wel??? Coen zei tegen de arts kijk ik kan niet meer fluiten mijn mond gaat scheef staan wat is dat dan? Ook de arts ging twijvelen en liet door de patanoom nog is de stukjes weefsel die weg genomen waren nakijken en na een week konden we terug komen, en ja de KANKER was terug om helemaal gek en bang van te worden. Weer de hele familie gebeld dat het toch weer terug was. Maar zelfs toen bleven we positief we wisten wat ons te wachten stond dus waren we iets minder bang.Weer opereren en bestralen. Weer een m.r.i scan gemaakt en daar ging het al helemaal mis, ze lieten hem daar alleen en hij werd eng en wilden eruit hij drukken op het knopje maar er kwam niemand dus grote paniek alom. Hij wilden gelijk niet meer in die m.r.i. scan dus werd er een week later een open scan gemaakt en daar zagen ze dat er op zijn linker long ook een vlek zat. Ook daar moest een punktie van genomen worden, maar zei de arts het kan alles zijn een vlek van het roken een vechtpartij maar nee het was ook kanker.Nou je hele wereld stort in plus het feit dat de arts zei dat dit een nietkleincelligen soort was en dat was heel ernstig dus moest hij met spoed de volgende dag naar de longarts zijn gezicht was van geen belang meer hij liep met een wandelende tijdbom in hem zeiden ze. De KNO arts zou de afspraak maken en een overleg met de longarts hebben. Maar al met al toen wij de volgende dag kwamen had die longarts geen tijd voor ons en zat er een co assiestend voor ons die nergens wat van af wist nou dat gaf de doorslag hier in dit ziekenhuis wilden we niet verder behandels worden. en zijn naar het Daniel den Hoed ziekenhuis gegaan. Weer allerlij onderzoeken,maar werden heel vriendelijk geholpen. Het bleek dus van die long een uitzaaing van de speekselklier te zijn. de longarts zei dan hoef je wverder hier niet terug te komen ik denk wel dat je gemo krijgt en dat maakt gelijk de long schoon. Nou tenminste iets posetief na maanden stress en ellenden. Een week later terug bij de KNO arts in Daniel Den Hoed. Die ging met nog een hoop artsen kijken en vergaderen over Coen hoe en wat zei konden doen. Coen kon gewoon naar huis en ze zouden mij wel bellen over het hoe en wat. Nou ik werd gebeld en wel terwijl ik in de auto zat met mijn drie kids en er werd em dood leuk verteld dat er niks meer aan te doen was geen operatie en geen gemo nou mijn hele wereld storten in ik zei maar hoe kan dat nou het anderen ziekenhuis wilden wel opereren? Maar dan zouden ze zijn hoofd er af moeten halen zo ver zat het al ze hadden drie jaar geleden veel meer weg meoten snijden dan was dit nooit gebeurd. En aangezien het een hele agressieve vorm was kon gemo niet aanslaan! Ik zei hoe lang heeft hij nog dan, nou dat kon hij niet zeggen een jaar twee??? Ik zat met die arts te praten terwijl mijn drie kinderen in de auto zaten die was ik helemaal vergeten en heb die gewoon bij hun vriendjes thuis afgezet. Maar wat nu, nu moest ik het mijn man gaan vertellen terwijl hij net een uur geleden bij die arts vandaan kwam. Had hij hem dan daar niet kunnen laten wachten en het hem vertellen inplaats het mij door de telefoon te zeggen. Thuis aangekomen kwam Coen net aan gelopen en hij zag al aan me dat het niet goed was, en heb hem verteld wat de arts zei.Hij zei helemaal niks. Honderd en een vragen rezen bij mij naar boven dus de arts weer gebeld maar die was al niet meer te berijken. Daar zaten we dan samen helemaal overdonderd huilend met zoveel vragen en we konden nergens terecht. DOOD hij woord niet meer geholpen alleen een pijnarts zodat hij wat minder pijn heeft want het zit tegen zijn zenuwe aan te drukken en heeft daar morfine pleisters voor. Alles werd een slechte nachtmerrie. En het meoilijkste vond ik het om aan de kinderen te gaan vertellen.Hoe ga je dat vertellen jullie vader gaat dood maar we weten niet waarneer.Ik zei hun maar dat we hem nog hadden en iederen dag van hem dat hij er is konden genieten. Anderen krijgen een auto ongeluk en zijn er ineens niet meer en dat verzachten de pijn een klein beetje.Maar ik kan je zeggen nu drie maanden later het wordt er steeds zwaarder op voor het hele gezin het is gewoon een hel wetend dat je man de vader van je kinderen dood gaat. Ook voor hem hij wordt er mee wakker en gaat er mee naar bed. Hij vind het ergste dat hij mij alleen moet achter laten met de kinderen. De pijn woord ook steeds erger en het eten gaat ook niet echt en krijgt bijvoeding. Hij wil ook geen lijdens weg en als het dadelijk in zijn lever of hersens zit wil hij niet verder leven en hoe moeilijk ik dat ook vind sta ik er wel achter. We zijn sins twee weken ook weer naar een ziekenhuis bij ons in de stad gegaan omdat we steeds naar Rotterdam voor de pijnarts moetsten dat konden we ook hier doen. Hier kwamen we ook bij de interne geneeskunde terecht en wat een verschil van behandelen we kregen gelijk een nummer mee dat als we het moeilijk hadden wat wilden weten of de pijn werd te erg konden we die 24 uur per dag bellen. ook gaven we aan dat we het zo erg vonden dat er helemaal niks aan werd gedaan verder. De arts is een week aan het zoeken geweest en deelde ons mee dat hij gemo wil gaan proberen maar geeft ons 0 % kans het enigste wat het kan doen is misschien verkleinen nou daar zijn we al superblij mee want hij heeft zoveel pijn en wie weet gaat het wel voor de helft weg en leeft hij nog een paar jaar langer en ziet hij zijn kleinste knul naar de kleuterschool gaan en zijn outste dochter haar havo diploma halen ER IS WEER HOOP dachten we maar de chemo heeft niks gedaan o , o . We hadden zoiets oke nou dan moeten we er gewoon nog wat van maken en iedereen om ons heen zei ook geniet nu het nog kan de huisarts die iedere maand op huisbezoek komt zegt ook als je het eenmaal aanvaart heb kan je weer gaan genieten van het leven. Nou het is en woord alleen maar zwaarder helemaal voor hem maar voor het hele gezin. Hij ligt nu dood ziek misselijk en duizelig in zijn bed spuugt zelfs zijn water er uit. Hij heeft er evenwichtstoornis bij gekregen. Omdat het kanker gegroeid is naar zijn oor en dat staat in verbinding met je evenwicht, hij heeft ook continu oorontstekingen waar ze ook niks aan kunnen doen heel tries. Tries om je lieve man zo op bed te zien liggen. Ik huil terwijl ik dit typ en denk soms wel is dit is een nachtmerry. Gister zei hij op bed Mar zo wil ik niet verder leven ik heb er geen zin meer in. En daar ben ik zo bang voor dat hij de moed verliest. Eten kan hij niet meer wel bijvoeding die pakjes maar die worden ook niet meer vergoed door het ziekenfons. Slapen gaat slecht en nu ook dit erbij wat kan een mens dragen!!??
Nou lieven mensen ik heb even mijn verhaal van me af kunnen schrijven heel erg bedankt :( redhead [/b]

Inge H
Lid
Berichten: 24
Lid geworden op: Do 17 Nov 2005 13:13
Locatie: helmond

redhead

Berichtdoor Inge H » Vr 18 Nov 2005 23:31

heel veel sterkte.
Ik heb je verhaal gelezen.

grt inge

redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Berichtdoor redhead » Za 19 Nov 2005 08:28

Goede morge Inge

Dank je wel. En ik ben niet de enigste met zoveel verdriet. Heb gister aardig wat verhalen zitten lezen. Je woordt als je dit meemaakt zo egoisties. Tenminste ik had de eerste maanden, anderen mensen intereseerde me niet meer. Was alleen maar kwaad. Nu probeer ik dat van me af te zetten anders woordt je een haal onaardig persoon.

Veel liefs Marjolein redhead
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.

redhead

Gebruikersavatar
jodyi
Lid
Berichten: 499
Lid geworden op: Za 15 Mar 2003 19:56

Berichtdoor jodyi » Za 19 Nov 2005 11:59

hoi marjolein,

je schrijft dat je egoistisch word.. maar weet je, je moet ook wel een beetje egoistisch worden als je dingen als dit meemaakt. Dus het is op zich niet verkeerd. Want jij moet nu voor jezelf, je man en kinderen zorgen, meer dan ooit zijn zij het belangrijkste. Natuurlijk zijn er andere mensen met verdriet en problemen, maar je moet zo oppassen dat je het verdriet van anderen nu niet op je schouders erbij neemt, want dan kan de last gewoon te zwaar worden. Pas goed op jezelf..
misschien is het eens prettig om met lotgenoten te praten.. gewoon alles van je af te praten met mensen die het echt begrijpen... dat kan hier in de mailgroepen, maar bijvoorbeeld ook in inloophuis de boei, wat vlakbij het daniel den Hoed ligt....
maar voor nu, meid heel veel sterkte... want wat gaat het snel nu ineens... geniet van de tijd die jullie nog hebben, hoe moeilijk het ook is...

dikke knuf,
jodyi
*.* -- pluk de dag want het kan zo ineens de laatste zijn! --uit: Rood, marco borsato *.*

Inge H
Lid
Berichten: 24
Lid geworden op: Do 17 Nov 2005 13:13
Locatie: helmond

Berichtdoor Inge H » Za 19 Nov 2005 15:16

hoi,

het is ook zo dat andere mensen ook veel ellende meemaken, maar geen enkele situatie is te vergelijken. Dat is misschien het klote van het verhaal. Dat het heel moeilijk is om je verdriet en ellende met iemand te kunnen delen, waarvan je weet dat diegene je volledig begrijpt.
Veel mensen hebben goed bedoelde adviezen, maar die gaan s'avonds lekker tegen hun partner liggen en dromen over de toekomst samen.
Gelukkig zijn er dit soort sites, zodat je elkaar een beetje op kan zoeken en steun bij elkaar kan zoeken.
Mijn man heeft vorig jaar een hersentumor laten verwijderen. Dinsdag jl. hebben we te horen gekregen dat er weer iets aan het groeien is in zijn hersenen wat er niet hoort. Dus het is ook allemaal onzekerheid. Die onzekerheid is afentoe nog erger dan de ziekte zelf.
Ik wens je echt veel sterkte!

inge

redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Berichtdoor redhead » Zo 20 Nov 2005 09:12

Goedemorge Jodyi en Inge

Wat lief dat jullie zo reageren op mijn bericht!!!
De site stond al enige tijd in mijn favorieten, las wel een hoop op de site maar wilden mijn ellende er niet op zetten. Tis een beetje nieuw voor mij.
maar merk wel dat het fijn is. Je wil niet zo gauw iemand lasstig vallen he.
En wat erg Inge van je man wordt je toch helemaal gek van. Het gekken is toen wij het de tweede keer hoorde waren we eigenlijk niet bang, dom dom. Maar ja de eerste keer hadden we het ook met vallen en opstaan gered dus....... Waneer horen jullie wat??? Of zijn jullie nog druk met onderzoeken bezig?
Die onzekerheid maakt je gek en geeft zo'n druk op het gezin.

En ja Jodyi, dat is waar ik soms moeite mee heb, dat anderen gewoon verder leven. Mijn vriendin heeft al 20 jaar ruzie met haar man en nu ze dit hoorden van ons zei ze tegen mij, oo Mar wat doen wij dom we gaan meer genieten van elkaar. Toen dacht ik grgrgrgrg ik had het zo fijn met Coen en we haden zoveel toekomst plannen. En die worden ons allemaal afgepakt en waarom, waarom wij. Maar dat zegt iedereen. We kregen 4 jaar geleden een nakomelingentje erbij onze jongste van nu 4 jaar dus toen moest alles weer opzei gezet worden. Maakt niet uit zeiden we we, hebben nog een heel leven, en dat wordt zo onder je gat vandaan getrokken.
Tis misschien raar maar wij hadden aan de artsen gevraagt hoe lang heeft hij dan nog te leven maar dat kunnen ze niet zeggen. Coen is of was wel optimisties en zei jho Mar op zeker nog 5jaar, ze zeiden bij me vader ook nog een jaar en die is er nog 5 jaar geweest. Maar ergens in me achterhoofd wist ik dat dat niet zo zou zijn gek he. En nu nu ik hem zo op bed zie liggen al helemaal niet. Hij is in totaal al 18 kg afgevallen. De pillen die hij heeft gehad van de dokter tegen de evenwichtstoornis helpen niet echt, dus morgen maar weer bellen. Als hij maar weer op de been is en kan eten. Dan heb ik ook weer het idee dat ik wat voor hem kan doen en kan hij weer aansterken. Normaal is hij een bezige bij dus hopelijk gaat het gauw beter. En kan hj de weekende weer naar zijn rommelmarkt.
Gisteravond is mijn dochter (19 jaar ) een beetje ingestort. Die schrok zo van haar vader en zei zegt nooit veel maar nu kwam de explosie waar ik heel blij mee was, zei moet het ook allemaal maar aanzien haar vader en ik die verdriet heb. De middelste van 11 zei van de week mam, ik ben ineens volwassen geworden dit is toch geen jeugd waar ik in zit en toen moest ik zo huilen, en ook een beetje lachen, om zijn woorden.

Nou lieve Inge en jodyi, Heel fijn dat ik hier mag komen en bij praten ik merk dat het toch wel steun geeft want voor de familie hou je je maar groot en vang je e ook op en dit is even mijn moment mijn eigen plekje dank jullie wel XXXXXjes mar
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.



redhead

Inge H
Lid
Berichten: 24
Lid geworden op: Do 17 Nov 2005 13:13
Locatie: helmond

Berichtdoor Inge H » Zo 20 Nov 2005 15:55

Hoi hoi,

Mijn man en ik zitten nu te wachten op een oproep van het ziekenhuis in Eindhoven. Dan weten we wanneer en hoe ivm de bestraling.
Het is wat je zegt over familie, je bent bang om hun te veel lastig te vallen en zij hebben ook weer hun eigen verdriet.
Ikzelf had ook steeds zoiets van: mijn ellende is niks vergeleken met andere mensen en ik moet mezelf niet zo "aanstellen", maar ik merk dat ik toch behoeft heb om mijn verhaal te doen.
Want de onzekerheid maakt ons echt gek op dit moment.
HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEL VEEEEEEEEEEEEL sterkte en blijf praten en je verhaal vertellen als je dat nodig hebt!!

grt inge

Miep

Berichtdoor Miep » Di 22 Nov 2005 13:19

Hoi Redhead,

Ik heb je verhaal gelezen, wát een ellende, zég..... Héél erg veel sterkte voor jullie samen en de kinderen...

Groetjes Miep :wink:

redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Berichtdoor redhead » Di 22 Nov 2005 20:49

Dank je wel. Miep
Lief. !! :lol:
Red head
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.



redhead

redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Berichtdoor redhead » Di 22 Nov 2005 20:54

Hoi Inge,

Wilde je nog even stekte wensen in deze rotte periode!!!
Zal aan jullie denken :?
Veel liefs en een dikke knuffel.Red head
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.



redhead

Inge H
Lid
Berichten: 24
Lid geworden op: Do 17 Nov 2005 13:13
Locatie: helmond

Berichtdoor Inge H » Wo 23 Nov 2005 15:59

hoi redhead,

bedankt voor je steun! We hebben gisteren te horen gekregen dat het zeker om een tumor gaat en er wordt donderdag besproken met de chirurg of ze gaan opereren. Vrijdag horen we meer.
We lopen echt op onze tenen van de spanning.
Ik hoop echt dat je wat steun kan halen uit de reacties op je verhaal.

heel veel sterkte

grt inge

redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Berichtdoor redhead » Wo 23 Nov 2005 16:11

Hoi Inge

Nou dat doe ik zeker vind het zo lief, iedereen heeft al zoveel aan zijn eigen zorgen en dan toch nog reageren op mijn mail net als jij zuper lief.!
E zit de tumor op de zelfde plek? En wat denken jullie zelf? Opereren is dat het enigste of chemo. Wat hebben ze toen gedaan?
Wat een boel vragen als je er geen zin in heb begrijp ik het hoor. Heel heel veel liefs en sterkte voor jouw en je hele gezin!!!!!!!!!

Groetjes xxjes
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.



redhead

Inge H
Lid
Berichten: 24
Lid geworden op: Do 17 Nov 2005 13:13
Locatie: helmond

Berichtdoor Inge H » Wo 23 Nov 2005 18:07

Hoi Redhead,

De tumor zit op dezelfde plek als vorige keer en toen hebben ze hem operatief verwijdert. Vorige week hadden ze het nog over bestraling dus wat ze nu pecies willen gaan doen weten we nog niet. Vrijdag hopelijk wel.
Je vind het wel lief van mij dat ik reageer, maar dat jij die interesse toont in mijn situatie vind ik ergens zelfs verbazend. Omdat jezelf in zon treurige situatie zit. En jij was bang dat je egoistisch was!!!!
Hardstikke fijn dat je mijn verhaal wil lezen.

hardstikke veel sterkte,

grt inge

redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Berichtdoor redhead » Wo 23 Nov 2005 21:31

Hoi Inge

Kijk er gewoon als eerste naar als de p.c aan gaat. Of er post is.

En hopelijk kan het met bestralen, ook een lange weg maar ja als je man er maar weer van af is. Het is alleen nu dat wachten dat is zo erg.
En ik ben normaal gesproken ook een sociaal mens en intereseer me voor anderen. Alleen toen dit weer van Coen gebeurde kwam ik in zo'n gat en dacht alleen maar aan ons gezin en voelde me net soms ( Remy van alleen op de wereld) En ja dat is niet altijd eerlijk. En dit lucht mij echt op !! En ben ook steeds blij met je mail en leef echt heel erg met jullie mee.
Als ik vragen mag hebben jullie ook kinderen?? Ook weer iets moeilijker om ze dit te vertellen.
Doei doei heel veel liefs XXjes nog twee dagen. Even volhouden!
[/i][/u]
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.



redhead

Inge H
Lid
Berichten: 24
Lid geworden op: Do 17 Nov 2005 13:13
Locatie: helmond

Berichtdoor Inge H » Do 24 Nov 2005 13:09

Hoi Redhead,

Zelf hebben we een dochtertje, zij is 6 november 2 jaar geworden.
Ze begrijpt niet wat er aan de hand is, want papa is nu de hele dag thuis.
Ook krijgt ze de spanningen duidelijk mee.
Door gewoon de dagelijkse dingen te doen met haar probeer ik haar zoveel mogelijk gerust te stellen.
Maar hoe is het verder met jou?

grt inge

redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Berichtdoor redhead » Do 24 Nov 2005 16:58

O meid wat heb je nog een kleintje zeg. Wat zielig he.
En ja die voelen alles aan hoe klien ze ook zijn. En zeker nu je man thuis is. Kunnen jullie er wel samen over praten? Blijft toch altijd moeilijk! Dan zijn jullie ook nog heel jong. Of laat aan kinderen begonnen?
Met Coen gaat het iets beter. Hij heeft nu anderen pillen tegen de evenwichtsstoornis. En pillen erbij voor het spugen wat hij doet als hij iedere drie dagen zijn morfine pleister vernieuwd. Het zit tegen zijn zenuwe in zijn gezicht te drukken dus heel veel pijn. Hij ligt nog wel op bed maar eet weer wel iets en daar ben ik al heel blij om. Hij is al 24 kg afgevallen zins zijn ziekte.
Ik zal je even mijn e-mail geven want dan kan ik je gewoon daar naar mailen want als we het is over koetjes en kalfjes hebben weet ik niet of dat mag hier.

godsvlindertje@wanadoo.nl

Veel liefs xxjes
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.



redhead

redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Berichtdoor redhead » Za 26 Nov 2005 11:58

Hallo lieve Inge,

Ik denk dat de uitslag niet goed is, van je man. Ik je al een paar dagen niet gehoord. Op het vorige berichtje had ik niks gehoord en dat is niks voor jouw. Dus denk dat het een treurigen toestand is bij jouw thuis. Nou lieve meid ik hoop gauw wat van je te horen. ALLEEN als je dat wil natuurlijk, en je hoofd er naar staat.

Ik denk aan jullie en heel veel sterkte een hele dikke knuffel en kus.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxjes
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.



redhead

Inge H
Lid
Berichten: 24
Lid geworden op: Do 17 Nov 2005 13:13
Locatie: helmond

Berichtdoor Inge H » Za 26 Nov 2005 15:45

Hoi Redhead,

niks aan de hand!! Ik heb een mail naar jou zelf gestuurd!!!
Donderdag hebben we een telefoontje gehad over het feit dat ze maandag nog een bespreking hebben over Roland. Er is namelijk een nieuw bestralingapparaat in Tilburg en ze gaan eerst bespreken of Roland daarvoor in aanmerking komt. We hopen dat we maandag of dinsdag eindelijk iets definitiefs horen.

grt inge

redhead
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Vr 18 Nov 2005 21:52
Locatie: Zuidholland

Berichtdoor redhead » Za 26 Nov 2005 17:14

Hoi Inge

OO ik denk dat die in mijn afgekeurde mapje is gekomen. Oeps sorry want ik heb nog niks ontvangen. Zou je je e/mail adres willen geven thanks.

En wat fijn en laan we hopen dat hij er voor in aanmerking komt. Wat zou dat fijn zijn!!!! Weer even een licht puntje.

Nou een heel fijn weekend liefs xxxjes
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.



redhead

Inge H
Lid
Berichten: 24
Lid geworden op: Do 17 Nov 2005 13:13
Locatie: helmond

Berichtdoor Inge H » Zo 27 Nov 2005 11:43

Hoi Redhead,

Inderdaad een lichtpuntje.
Hoe is het verder met je man? Is zijn eetlust goed terug aan het komen?
Dit is mijn email: rolandeninge@hotmail.com

ik lees het wel,
sterkte

grt inge


Terug naar “Omgaan met terminale patiënten”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten