Diagnose Kanker lotgenotenforum

ik ben zelf zo bang dat ik onze dochter bang ga maken als ik het verkeerde vertel... ze weet al dat oma een zeer borstje heeft. Ze is er erg in geinterreseerd en wil elke keer naar oma haar borst kijken wat ook mag... maar nu word oma haar borst weggehaald... ik kan haar toch niet vertellen dat er iets in zit wat niet goed is en dat het er nu af moet... wat zal ze dan wel niet denken als ze bv een splinter in haar voet heeft... wie kan mij hierbij helpen...
[/url]

Bij mij is bijna zeven weken geleden oogkanker ontdekt en inmiddels is mijn oog verwijderd.

Mijn neefje van 5 jaar heb ik uitgelegd dat mijn oog ziek was en dat deze niet meer beter gemaakt kon worden. Ik laat hem niet zien wat er achter mijn ooglid zit, maar hij weet wel dat ik geen oog meer heb.

Hij weet dat ik een (zoals hij het noemt) nepoogje krijg en stelt hierover ook vragen: kun je dan met het nepoogje weer kijken, etc. Ik beantwoord zijn vragen op een simpele (voor hem begrijpelijke manier) en hij neemt daar dan ook genoegen mee.

Ik denk dat dit de beste manier is, maar alle kinderen zijn uiteraard weer verschillend.

Veel sterkte.

Willeke

Hoi Maibi,
Mijn moeder heeft een borstamputatie gehad toen mijn zoontje 5 jaar oud was. Gelukkig was mijn moeder hier heel open over richting haar kleinkinderen. Ik heb mijn kinderen er goed op voorbereid. Oma heeft een knobeltje in haar borst die haar borst ziek maakt. Dat heet kanker. Als de borst er niet af gaat kan de kanker overal in het lichaam gaan zitten, dus is het maar beter om de borst er af te halen. Mijn moeder heeft het ook laten zien na de operatie toen de wond goed genezen was. Wat ik heel belangrijk vindt is om er regelmatig met de kinderen over te praten. Mijn zoontje is inmiddels 9 jaar en oma is er gelukkig nog. Ze heeft nu wel botkanker en nuitzaaiingen in de lever. Ze is aan het chemokuren wat heel zwaar is. Ik praat er veel over met mijn kinderen, want zij hebben het er ook heel moeilijk mee. Ze zien oma achteruit gaan en vinden het ok zielig voor opa.
Maar kinderen zijn gelukkig ook heel flexibel en hebben het vermogen om onbezorgd door het leven te gaan. Dat is voor ons nog wel eens wat moeilijker. Maargoed wij beseffen de gevolgen wat beter.....
Ik hoop dat het goed gaat met je moeder en wens je veel sterkte. Mail me maar eens terug over hoe je het je kindje hebt vertelt.
Groetjes Linda

Hallo

het enige dat ik wil zeggen is :

Wees eerlijk naar kinderen toe.
En als je zelf niet weet hoe je het moet uitleggen vraag om boekjes van de oncologieafdeling.
Er bestaan speciale boekjes over bestraling en chemotherapie die voor kinderen geschreven zijn.

Heel veel succes

Yvonne

Mijn broer heeft longkanker, in eerste instantie is daar het verdriet als zus, maar nu overheerst bij mij de boosheid, want hij nee" hun willen "de kinderen niets vertellen ook niet als er een behandeling gestart wordt, de kinderen zijn resp. 11 jaar en 9 jaar, wat moet je hier nu mee, als je op visite komt en de kinderen komen binnen moet je ineens tralatra gaan zitten doen, sorry ik kan dit niet waar dient dit toe , straks staan die kinderen en snappen ze er niets , momenteel worden ze overladen met de gekste cadeautjes ik snap hier niets van . het risco dat het door een ander verteld wordt is zo wel heel groot, ik ben hier boos en verdrietig om.Als er iemand op bezoek wil komen zegt mijn schoonzus steevast nergen over praten hoor want de kinderen weten niets, dit is dus het tijdperk van vroeger terug naar af toen iedereen zei: hij of zij heeft K.