Mijn moeder leeft al 2,5 jaar met alvleesklierkanker
Geplaatst: Vr 08 Apr 2011 14:07
Hallo Kurt, Hallo allemaal,
Ook mijn moeder heeft alvleesklierkanker. Bij haar is het op 8-8-2008 ondekt deze datum zal ik nooit vergeten. Er was een vlekje te zien op de kop van haar alvleesklier. Mede doordat mijn moeder haar eigen lichaaam goed kent en daar dus ook geen grappen mee maakt als ze wat voelt (ze rent nl meteen naar de dokter) hebben de artsen het bij haar redelijk aan de voorgrond ondekt zeg maar. Mijn oma, de moeder van mijn moeder is op 58 jarige leeftijd ook aan deze vorm van kanker overleden. Hierdoor zijn er bij mijn moeder alarmbellen gaan rinkelen en heeft ze tegen de huisarts gezegd dat ze onderzocht wil worden rondom haar alvleesklier. En idd ze zagen wat ter grote van een knikker.
Er volgde verdere onderzoeken want ze wisten het niet 100% zeker (terwijl mijn moeder ervan overtuigd was dat ze alvleesklierkanker had). Doordat er geen uitzaaiingen waren konden ze de Wipple operatie in plannen op 21 september 2008. Echter ze werd door hevige pijn klachten eerder opgenomen in het ziekehuis. Na twee weken mocht ze naar huis want echt iets doen voor haar konden ze niet (we waren woest want ze hadden haar ook eerder kunnen operen maar dat kon niet want hier in die (...) ziekenhuizen in Nederland hebben ze overal wachtlijsten voor ook al ben je dood en dood ziek!
21 september naderde en toen bleek mijn moeder opeens niet meer operabel te zijn want er zaten metastasen in haar lever. Weer gingen we door een hel. En wat nu...... dachten we. Ze wilde haar weer onderzoeken. Totdat ze klaar waren met alle onderzoeken in hun beleving en ons vertelde dat er niet zo heel veel meer gedaan kon worden voor mijn moeder. Jullie begrijpen dat we ons vreselijk in de maling genomen voelde en dat we absoluut niet te spreken waren over de manier van handelen met mijn moeder. We waren het zat en hebben haar dossier opgevraagd en zijn vertrokken met haar naar het UZA in Antwerpen.
Wat een geweldig bekwame en lieve artsen heb je daar zeg. Ze hebben mijn moeder opgevangen en idd operabel was ze niet meer maar Chemo kon ze zeker nog krijgen.
De Chemo heeft bij mijn moeder als een antibiotucum aan geslagen zeg maar. Ze heeft iedere x een sessie van 8 kuren gehad en de 1e keer heeft er 8 maanden tussen gezeten zo goed had de chemo die tumor genekt zeg maar. Toen begon ze in Juni 2009 weer aan de volgende sessie en zo met wat tussenposes van een aantal maanden. Afgelopen januari heeft ze haar laatste Chemo gehad en toen heeft de dokter haar weer 3 maanden rust gegeven.
Vandaag is ze weer voor de MRI geweest om te kijken wat de tumor aan het doen is. We vrezen wel het ergste nu want ze heeft nog geen verkleuring van haar ogen , maar wel verkleurde ontlasting (wit) en donkerbruine urine. Ondertussen heeft ze ook heel veel pijn.
Mijn broer en mijn vader zijn op dit moment met haar in Antwerpen dus de laatste berichten weet ik nog niet. Wij zijn in ieder geval blij dat ze nog steeds bij ons is, en dat zeggen de artsen in Antwerpen ook. Deze vorm van kanker is zo agressief dat het bijna uitzichtloos is.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en ook een dossis geluk, want bij de een duurt t 3 weken de ander 3 maanden en nog anderen 6-12 maanden. En mijn moeder leeft na ruim 2 1/2 jaar nog steeds dus.......Geniet van elk moment want t kan zomaar over zijn.
Liefs Doos
Ook mijn moeder heeft alvleesklierkanker. Bij haar is het op 8-8-2008 ondekt deze datum zal ik nooit vergeten. Er was een vlekje te zien op de kop van haar alvleesklier. Mede doordat mijn moeder haar eigen lichaaam goed kent en daar dus ook geen grappen mee maakt als ze wat voelt (ze rent nl meteen naar de dokter) hebben de artsen het bij haar redelijk aan de voorgrond ondekt zeg maar. Mijn oma, de moeder van mijn moeder is op 58 jarige leeftijd ook aan deze vorm van kanker overleden. Hierdoor zijn er bij mijn moeder alarmbellen gaan rinkelen en heeft ze tegen de huisarts gezegd dat ze onderzocht wil worden rondom haar alvleesklier. En idd ze zagen wat ter grote van een knikker.
Er volgde verdere onderzoeken want ze wisten het niet 100% zeker (terwijl mijn moeder ervan overtuigd was dat ze alvleesklierkanker had). Doordat er geen uitzaaiingen waren konden ze de Wipple operatie in plannen op 21 september 2008. Echter ze werd door hevige pijn klachten eerder opgenomen in het ziekehuis. Na twee weken mocht ze naar huis want echt iets doen voor haar konden ze niet (we waren woest want ze hadden haar ook eerder kunnen operen maar dat kon niet want hier in die (...) ziekenhuizen in Nederland hebben ze overal wachtlijsten voor ook al ben je dood en dood ziek!
21 september naderde en toen bleek mijn moeder opeens niet meer operabel te zijn want er zaten metastasen in haar lever. Weer gingen we door een hel. En wat nu...... dachten we. Ze wilde haar weer onderzoeken. Totdat ze klaar waren met alle onderzoeken in hun beleving en ons vertelde dat er niet zo heel veel meer gedaan kon worden voor mijn moeder. Jullie begrijpen dat we ons vreselijk in de maling genomen voelde en dat we absoluut niet te spreken waren over de manier van handelen met mijn moeder. We waren het zat en hebben haar dossier opgevraagd en zijn vertrokken met haar naar het UZA in Antwerpen.
Wat een geweldig bekwame en lieve artsen heb je daar zeg. Ze hebben mijn moeder opgevangen en idd operabel was ze niet meer maar Chemo kon ze zeker nog krijgen.
De Chemo heeft bij mijn moeder als een antibiotucum aan geslagen zeg maar. Ze heeft iedere x een sessie van 8 kuren gehad en de 1e keer heeft er 8 maanden tussen gezeten zo goed had de chemo die tumor genekt zeg maar. Toen begon ze in Juni 2009 weer aan de volgende sessie en zo met wat tussenposes van een aantal maanden. Afgelopen januari heeft ze haar laatste Chemo gehad en toen heeft de dokter haar weer 3 maanden rust gegeven.
Vandaag is ze weer voor de MRI geweest om te kijken wat de tumor aan het doen is. We vrezen wel het ergste nu want ze heeft nog geen verkleuring van haar ogen , maar wel verkleurde ontlasting (wit) en donkerbruine urine. Ondertussen heeft ze ook heel veel pijn.
Mijn broer en mijn vader zijn op dit moment met haar in Antwerpen dus de laatste berichten weet ik nog niet. Wij zijn in ieder geval blij dat ze nog steeds bij ons is, en dat zeggen de artsen in Antwerpen ook. Deze vorm van kanker is zo agressief dat het bijna uitzichtloos is.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en ook een dossis geluk, want bij de een duurt t 3 weken de ander 3 maanden en nog anderen 6-12 maanden. En mijn moeder leeft na ruim 2 1/2 jaar nog steeds dus.......Geniet van elk moment want t kan zomaar over zijn.
Liefs Doos