Diagnose Kanker lotgenotenforum

Januari 2011 is mijn moeder overleden aan de gevolgen van borstkanker met uitzaaiingen. Ze was begin 50, ik ben 21.
Het gaat redelijk met me, ik denk dat de grote klap nog moet komen.
Met mijn familie kan ik praten over het verlies van mijn moeder en ook mijn vriendinnen steunen me.
Sinds 5 jaar heb ik een vriend. Hij is van nature geen gemakkelijke prater en maakt zich ook nooit zo snel ergens druk om.
Sinds mijn moeder overleden is heeft hij in het begin 1 of 2 keer, na vragen vanuit mijn kant, over haar dood gepraat. De afgelopen weken heb ik hem verschillende keren gevraagd of hij met me wil praten over mijn moeder en de eenzaamheid die ik voel. Hij beloofd iedere keer dat hij dit zal doen. Hij zegt dat hij niet bang is voor mijn reactie wanneer we er over praten en hij zegt dat hij het ook vreselijk vindt dat mijn moeder er niet meer is. Toch mis ik in hem nu een luisterend oor.
Ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat ik er met hem over wil praten omdat ik anders bang ben dat het overlijden van mijn moeder tussen ons in komt te staan en ik me eenzamer en meer vervreemd van hem ga voelen. Hij heeft echter nog geen een keer over haar gesproken en ik begin langzaam wanhopig te worden.
Hoe kan ik hem laten inzien dat het belangrijk voor me is om er over te praten?
Liefs Lenas

hoi lenas,
alsnog van harte gecondoleerd met het verlies van je moeder!

moeilijk om niet met je vriend erover te kunnen praten.
je zit zelf nog in een rouw periode,het verlies van je moeder is ook nog zo pril.
wel goed dat je er wel met andere erover kunt praten.
probeer dat te blijven doen.
ws. is je vriend iemand die het overlijden van je moeder anders verwerkt.
en daardoor er moeilijker over praat.
provoceer het niet teveel.
sommige komen er samen door,helaas bij jullie niet.
er is geen vaste regel om met het verlies om te kunnen gaan,helaas!
heel veel sterkte,stoffeltje