Binnen 3 jaar verlies ik mijn broertje en vader aan kanker
Binnen 3 jaar verlies ik mijn broertje en vader aan kanker
Twee jaar geleden is mijn broertje overleden aan kanker na 2 jaren vechten. Nu heeft mijn vader kanker en is ongeneeselijk ziek. Ik word gek. Ik vind het zo moelijk voor mijn vader en moeder. Wat moet ik doen? Help!
Lieve W.
Wat erg voor jou dat je je broertje al bent verloren aan deze rotziekte en dat jouw vader helaas ook deze ziekte heeft.
Tja wat kunt je doen? Ik denk dat je het beste kunt blijven praten met jouw ouders maar ook met andere die maar willen luisteren. Vooral openhartig zijn en je hart kunnen luchten is goed. Opkroppen en je groot houden voor de ander is funest. Niet doen dus !
Hoe ben je er toendertijd met je broertje mee om gegaan. 2 jaar is een lange tijd om iemand te zijn wegkwijnen. Dat moet echt verschrikkelijk zijn geweest. Er zullen dus ook wel een hoop nare herinneringen bovenkomen. Maar bij jouw ouders ook natuurlijk. Dus ik hoop dat je goed met hun kunt praten. Mijn moeder heeft alvleesklierkanker en is ook opgegeven, maar ik kan heel goed met haar en mijn vader praten. zelfs over de nare gevolgen van deze ziekte. Daardoor verdraag ik het net iets beter, tenminste dat gevoel heb ik.
Heel veel sterkte, en weet dat je niet alleen bent.
Liefs Yvonne
Wat erg voor jou dat je je broertje al bent verloren aan deze rotziekte en dat jouw vader helaas ook deze ziekte heeft.
Tja wat kunt je doen? Ik denk dat je het beste kunt blijven praten met jouw ouders maar ook met andere die maar willen luisteren. Vooral openhartig zijn en je hart kunnen luchten is goed. Opkroppen en je groot houden voor de ander is funest. Niet doen dus !
Hoe ben je er toendertijd met je broertje mee om gegaan. 2 jaar is een lange tijd om iemand te zijn wegkwijnen. Dat moet echt verschrikkelijk zijn geweest. Er zullen dus ook wel een hoop nare herinneringen bovenkomen. Maar bij jouw ouders ook natuurlijk. Dus ik hoop dat je goed met hun kunt praten. Mijn moeder heeft alvleesklierkanker en is ook opgegeven, maar ik kan heel goed met haar en mijn vader praten. zelfs over de nare gevolgen van deze ziekte. Daardoor verdraag ik het net iets beter, tenminste dat gevoel heb ik.
Heel veel sterkte, en weet dat je niet alleen bent.
Liefs Yvonne
Terug naar “Naasten en relaties ...”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten