Diagnose Kanker lotgenotenforum

Bij mijn moeder 65 jaar is een gezwel in de lever geconstateerd, Ze heeft vorig jaar darmkanker gehad en is toen succesvol geopereerd. We wachten nog op de uitslag van de CT-scan, maar we zijn erg bang dat het niet meer goed komt!! Wat staat ons en haar nog te wachten voor lijdensweg????? Hoe moet zij er mee omgaan en wij, hoe kunnen wij dit aan??? Ze is nog zo jong en zo actief, waarom moest dit haar overkomen????? Ik zelf ben 37 jaar , getrouwd en heb 2 kinderen welke oma nog heel graag groot had zien worden. Ik kan niet meer normaal functioneren, ben misselijk van angst en zorgen!!!!



Jeannet

hallo jeanett,


Wat komt mij dat bekend voor ! Gewoon niet meer kunnen functioneren.
Mijn moeder heeft alvleesklierkanker en is in principe opgegeven. De eerste weken stond ik met dat gegeven op en ik ging er mee naar bed.
Hoe raar het ook klinkt, nu na 4 maanden ( na diagnose) "went" het ook.
Dit is heel bizar, want in het begin dacht ik dat ik er nooit aan zou "wennen". Het idee dat mijn moeder dood gaat is ergens weg gestopt en komt daar pas weer uit als mijn moeder slechter gaat worden. Nu doet ze mee aan een experimentele behandeling en hobbelt haar dagen naar het AMC op en neer voor bestraling. De tijd vliegt, ookal staat die tijd voor ons stil. Alles is zo dubbel. Maar mijn gezin moet ook op hun moeder/vrouw kunnen rekenen. Dus alles draait door zelfs mijn werk. daar vindt ik de rust en denk ik niet zoveel na over de situatie ( dus rust in het hoofd). En zelfs nu thuis, denk ik er niet meer elke minuut van de dag aan. Wel blijven wij positief en praten over alles met ons hele gezin.
In het begin als ik eraan dacht werd ik kostmisselijk en kreeg het spaans benauwd. Maar ook dat is minder geworden. Hoe dat komt weet ik niet, want ik maak mij nog steeds zorgen.
ik denk dat het ook een soort van oerkracht is die iedereen bezit en juist in dit soort situaties naar boven komt. Dus wanhoop niet laat die emoties toe. dan maar even niet goed functioneren, die tijd komt wel weer.
Ik wil jou en de rest van de familie heel veel kracht en sterkte toe wensen.

groetjes Yvonne

Hoi Jeannet,

dit komt me bekend voor hoor. In 2000 werd bij mijn vader eerst een prostaatcarcinoom en 2 weken later non-Hodgkin vastgesteld. Hoewel niemand dit verwachtte heeft hij er zich doorgeslaan (na veel en zware behandelingen) en is hij nog steeds in remissie.
Maar ik ken dus maar al te goed die gevoelens van wanhoop, onmacht, woede ook.
Ik ben nu zelf (mede)moderator van de mailgroep Naasten: misschien wat voor jou? Daar kan je ventileren bij mensen die precies weten wat je doormaakt.

Liefs
Stien

mijn naam is dani..en bij mijn moeder is ook 4mnd geleden alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever ontdekt,en ik herken het gevoel dat je wereld stil staat je staat er mee op en je gaat er mee naar bed het gevoel,je hoop alles weg,hoe moet je verder,hoe ga je vader opvangen.
ik zag dat deze berichten 2jr geleden geplaats zijn,ik zag een bericht van yvonne dat haar moeder ook alvleesklierkanker heeft(had)ik weet niet goed hoe ik dat moet schrijven vanwege de behandelig of die aangeslagen is,ik hoop van wel.maar mijn moeder heeft die keus en hoop niet meer.
ik wens iedereen heel veel kracht toe in deze moeilijke tijd en daarna.