Diagnose Kanker lotgenotenforum

Ik heb een zwager bij wie begin dit jaar longkanker is gekonstateert.
Het gaat (zeer) waarschijnlijk om de kleincellige variant, opereren is niet mogelijk.
Mijn zwager is 44 jaar en is met mijn zus (39) getrouwd, ze hebben 2 kinderen van 15 en 10 jaar. Ik heb het idee dat alle betrokken weten hoe het evoor staat (1,6% overlevingskans), maar samen hebben ze het hier niet over. Wel onafhankelijk van elkaar tegen mij. Ik heb het idee dat ze denken dat ze voor elkaar sterk moeten blijven.
Zelf weet ik ook niet of ik nou mijn verdriet mag tonen of juist sterk moet lijken, als steun voor alle betrokkenen. Ik ben psychologisch ingesteld, en kan goed over gevoelens praten en luisteren. Maar meestal ben ik gericht op een oplossing, en die lijkt hier niet aanwezig. Dat is nieuw voor mij.
Hoe kan ik zowel mijn zwager, mijn zus, mijn neef en mijn nicht steunen?
En hoe steun ik ze als geheel (ze nemen mij stuk voor stuk in vertrouwen)?
Is er iemand die hier ervaring mee heeft, die mij van nuttige tips kan voorzien? Ik ben voor het eerst bang en verslagen. Mag en kan ik die gevoelens ook tonen aan de betrokkenen?

Groetjes,
Marcel
bsur34@hotmail.com

Beste Marcel,

tja moeilijk is het wel.
Vooral als zij allebei jou in vertrouwen nemen. Vaak proberen de partners zich groot te houden tegenover elkaar. MAAR als de zieke partner eenmaal is overleden, blijft de achterblijver met vragen zitten. Dus probeer ze met elkaar te laten praten desnoods met jou erbij voor de emotionele steun. Mijn schoonvader is 12 jaar geleden overleden. En hij sprak nooit over zijn naderende dood, mijn schoonmoeder heeft hier erg lang last van gehad. Vooral omdat zij niet weet hoe hij over alles dacht. Zelfs zijn crematie enzo moest na zijn overlijden nog geregeld worden. Mijn moeder is helaas nu ernstig ziek ( alvleesklierkanker) en zij is wel heel openhartig over alles, haar crematie is al geregeld door haar zelf samen met ons ( 2 dochters en mijn vader). Ook kan ik alles aan haar vragen, OOk over haar ziekte, en het verloop van deze rotziekte.
Dit geeft zoveel rust in het gezin. Mijn ouders praten ook onderling met elkaar over de toekomst vooral die van mijn vader. Mijn vader hield zich ook eerst heel groot, maar gelukkig is hij opener geworden.
Het is nu geen beladen onderwerp meer en nu kunnen wij ook gewoon met elkaar praten lekker ontspannen over de dagelijkse dingen.
Ik wens jou veel succes !!

groetjes Yvonne

Beste Yvonne,

Bedankt voor je reaktie, ik heb veel aan dit soort ervaringen.
Zo weet ik hoe ik 1 en ander zo goed mogelijk kan begeleiden.

Groetjes,
Marcel

Hallo marcel,

Heel veel succes !!
Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Heel veel sterkte voor jullie familie.

groetjes Yvonne