Diagnose Kanker lotgenotenforum

Ik ben Frederik,
Heb mijn vader verloren aan Pancreaskanker op 11 jaar, mijn moeder aan borstkanker aan 19 jaar, en tot mijn 25 de rest van familie; nonkels en tantes.
Ik ben nu 48, en heb het er nog altijd moeilijk mee.
Nu is er voor iedere situatie een soort van psychologische steun, maar in mijn tijd moest ik mijn plan trekken, niemand kon mijn helpen.
En voor psychische steun moest ik betalen, wat ik toen niet kon. ik kon zelfs niet bij familie terecht.
Ik kan geen relatie volhouden, heb geen job, en heb geen geld voor psychologische steun.
Bestaan er mensen met het zelfde probleem, En hoe kan ik het verleden achter mij laten?

Jazeker bestaan er mensen die de ene na de andere tegenslag krijgen te verwerken.
En dan is hulp zeer welkom.
Het klopt dat de hulpverlening van toen weinig op had met de psychische kant.
Daar praatte je niet over.
Ik wil je aanraden met je huisarts te gaan praten en samen te bekijken wat er mogelijk is.
Psychische hulp bestaat niet uit wondermiddelen. Het is keihard werken aan jezelf.
Kun je het echter opbrengen om door te zetten als het heel moeilijk is, dan heb je er veel aan.
De tijd die verstreken is, kun je niet terugkrijgen. Wel prettig in het nu staan en iets maken van het leven
wat nog voor je ligt.