CIN 3 en dan..
Geplaatst: Wo 16 Mar 2016 23:25
Hallo allemaal ,
Heel graag zou ik mij even voorstellen. Ik ben Kirsten, 23 jaar oud en heb afgelopen kerst gehoord dat ik pap3a en CIN 3 heb.
Nu is er veel onduidelijkheid geweest. Ik kreeg bloedingen na de seks en pijn tijdens seks en ook pijn gewoon random. Tijdens het verwijderen van mijn spiraal (tegelijk met het uitstrijkje) kon ik meekijken en zag ik een grote plek. Hier werd niks over gezegd, alsof ze het niet zagen. Na 2 weken zou ik de uitslag krijgen. Eerst belde ze met de mededeling dat de uitslag nog niet binnen was en of ik nog een week kon wachten. Niet helemaal waar ik op zat te wachten maar ja wat doe je er tegen!
De uitslag was pap 3a plus 1 van de 2 hpv varianten die baarmoederhalskanker veroorzaken. Dus kreeg ik een colposcopie en een lisexcisie. Hierbij hebben ze de onrustige plek die oplichtte door de vloeistof verwijderd. Na 2 heerlijke weken weer hadden ze zowaar de uitslag nu wel! Namelijk CIN 3.
CIN 3 wordt op alle sites vertaald als: Ernstig voorstadium van baarmoederhalskanker. Ja het is geen kanker, dat weet ik ook wel!
Maar deze uitslag kwam na de behandeling, wie kan mij garanderen dat de snijranden schoon zijn nu dan?
Waar het me even om te doen is is dat de gyn. eerst zei; Nee met jou leeftijd hoef je je nergens druk om te maken, er komt vast niks uit! Dat was dus pap3a.
Vervolgens tijdens de lisexcisie zei de gyn.: Waarschijnlijk valt alles wel mee, ik gok op een matige afwijking, namelijk CIN 2.
Ook niet waar!
Alles leuk en wel, vast goed bedoeld maar alles komt zo harder binnen omdat het toch ernstiger is dan iedereen mij steeds voorspeld. Ik en mijn vriend willen heel graag kindjes uiteindelijk dus al dit geklooi staat me niks aan.
Ik heb soms heel erg het gevoel dat ik zeur. Er zijn zoveel mensen die hebben het erger dan ik en dat spijt me ook enorm voor hen. Maar stiekem maak ik me ook een beetje zorgen om mezelf. Na alle mooie beloftes wie zegt dat het nu wel goed zou zijn?
Sinds een week heb ik weer dezelfde buikpijnen als voor de behandeling, precies op dezelfde plek. Ik moet nog 3 maanden wachten op mijn halfjaarlijkse controle maar ik maak me gewoon zorgen. Ergens voelt het niet goed. Ik ben mezelf niet echt meer, maak me veel zorgen maar schaam me daar ook voor. Ook voor mijn omgeving, alsof ik me aanstel.
Wie kan zich hierin verplaatsen? Op de momenten zelf ben ik sterk en kan ik met heel veel dealen, maar dat wachten vind ik wel zo pittig.
Ik hoop dat ik reacties krijg, zou het goed kunnen gebruiken.
Lieve groetjes,
Snorksnork
Heel graag zou ik mij even voorstellen. Ik ben Kirsten, 23 jaar oud en heb afgelopen kerst gehoord dat ik pap3a en CIN 3 heb.
Nu is er veel onduidelijkheid geweest. Ik kreeg bloedingen na de seks en pijn tijdens seks en ook pijn gewoon random. Tijdens het verwijderen van mijn spiraal (tegelijk met het uitstrijkje) kon ik meekijken en zag ik een grote plek. Hier werd niks over gezegd, alsof ze het niet zagen. Na 2 weken zou ik de uitslag krijgen. Eerst belde ze met de mededeling dat de uitslag nog niet binnen was en of ik nog een week kon wachten. Niet helemaal waar ik op zat te wachten maar ja wat doe je er tegen!
De uitslag was pap 3a plus 1 van de 2 hpv varianten die baarmoederhalskanker veroorzaken. Dus kreeg ik een colposcopie en een lisexcisie. Hierbij hebben ze de onrustige plek die oplichtte door de vloeistof verwijderd. Na 2 heerlijke weken weer hadden ze zowaar de uitslag nu wel! Namelijk CIN 3.
CIN 3 wordt op alle sites vertaald als: Ernstig voorstadium van baarmoederhalskanker. Ja het is geen kanker, dat weet ik ook wel!
Maar deze uitslag kwam na de behandeling, wie kan mij garanderen dat de snijranden schoon zijn nu dan?
Waar het me even om te doen is is dat de gyn. eerst zei; Nee met jou leeftijd hoef je je nergens druk om te maken, er komt vast niks uit! Dat was dus pap3a.
Vervolgens tijdens de lisexcisie zei de gyn.: Waarschijnlijk valt alles wel mee, ik gok op een matige afwijking, namelijk CIN 2.
Ook niet waar!
Alles leuk en wel, vast goed bedoeld maar alles komt zo harder binnen omdat het toch ernstiger is dan iedereen mij steeds voorspeld. Ik en mijn vriend willen heel graag kindjes uiteindelijk dus al dit geklooi staat me niks aan.
Ik heb soms heel erg het gevoel dat ik zeur. Er zijn zoveel mensen die hebben het erger dan ik en dat spijt me ook enorm voor hen. Maar stiekem maak ik me ook een beetje zorgen om mezelf. Na alle mooie beloftes wie zegt dat het nu wel goed zou zijn?
Sinds een week heb ik weer dezelfde buikpijnen als voor de behandeling, precies op dezelfde plek. Ik moet nog 3 maanden wachten op mijn halfjaarlijkse controle maar ik maak me gewoon zorgen. Ergens voelt het niet goed. Ik ben mezelf niet echt meer, maak me veel zorgen maar schaam me daar ook voor. Ook voor mijn omgeving, alsof ik me aanstel.
Wie kan zich hierin verplaatsen? Op de momenten zelf ben ik sterk en kan ik met heel veel dealen, maar dat wachten vind ik wel zo pittig.
Ik hoop dat ik reacties krijg, zou het goed kunnen gebruiken.
Lieve groetjes,
Snorksnork