hallo

[kopa22]

even voorstellen mijn naam is co en sinds 6 weken heeft mijn moeder zonder ooit klachten hersenkanker glioblastoom 4 ze kan geen operatie of chemo meer doen want dan zou ze met alle risco's ook nie verder kunnen.
de artsen hebben hun laatste gesprek gegeven en dat was eigenlijk wij laten u los en verder weinig meer
dus wie kan mij helpen ? xzoveel vragen in mijn hoofd en geen idee hoe verder ,mijn vader is in 2009 ook overleden aan kanker maar dat was galweg kanker

vragen
als iemand weet hoe lang zo iemand nog heeft ,ze is uitbehandeld en nu 6 weken dat ze het weet?
ze is erg veranderd als persoon ook boos steeds en kribbig naar mij is dat bekend?
ze ontkent het ook nog wel is heeft het over twee jaar etc
ze woont alleen met hondje en wil niet uit haar paleisje kan dit? of red ze dat niet meer
misschien rare vragen maar ik snap het niet zo en wat te doen soms wil ik ook niet meer langs als ze zo lelijk doet en ik ben ook alleenstaand met een zoon
wie kan mij helpen
alvast bedankt co

[liddy]

Dat is geen gemakkelijke situatie voor je. Deze vorm van kanker is zo anders vergeleken met de kanker
die je vader had.
Helaas kan niemand jou vertellen hoeveel tijd je moeder nog heeft.
Ja, het is mogelijk dat ze thuis blijft, mits er voldoende zorg komt.
Doordat de kanker in haar hersenen zit, veranderen de hersenen.
Hierdoor komt het dat ze gaat ander gedrag gaat vertonen.
Waar nog bij komt het accepteren van het feit dat haar niet veel tijd meer is gegund.
Ze had vast plannen voor de toekomst en die worden nu in een keer geen waarheid meer.
Dat alleen al is genoeg om kribbig en boos te worden.
Probeer begrip voor haar te hebben, dat haar karakter buiten haar om veranderd.
O, dit is zo moeilijk, want zelf heb ik ervaren dat het heel hard aan kan komen, terwijl je zo je best doet.
Ik wil je aanraden om de huisarts in te schakelen.
Ga samen met je moeder een gesprek met haar/hem aan.
Jullie hebben vast vragen over hoe het straks zal gaan, wat is er aan eventuele pijnbestrijding mogelijk,
is palliatieve sedatie of euthanasie een optie?
Is het jou bekend wat je moeders wensen zijn voor als ze is overgegaan?
Nee, dit is geen gemakkelijk gesprek, echter hoe langer je er mee wacht hoe moeilijker het wordt.
Nu kun je het nog gooien op, we bespreken het maar alvast.
Voel je vooral welkom hier.

[kopa22]

fijn je reactie en ja doe me best mijn eigen gevoel uit te schakelen op goede momenten heeft ze wel veel geregeld vind ik dus dat help en de boosheid ja idd had ze nog een hoop idee voor de toekomst en ziet haar kleinzoon niet opgroeien onverteerbaar
we hebben de uitvaart besproken en nu ook langzaam met de huisarts ook het een en ander besproken gelukkig maar ik mag niets zeggen alleen luisteren en als ik wat zeg dan tjaka de zweep erop huis arts moest daar beetje om lachen maar ik laat dat maar

ze zegt geen wensen te hebben alleen dat ze in haar huisje wil blijven en daar woonde ze net een maand toch ook te erg heb je een paleisje mag je er niet lang wonen
nog iets heb vaak heel erg hoofdpijn as ik bij me moeder wegga elke keer ik heb wel een gave dus ik relateer daaraan hoop het ook eens niet te hebben

bedankt reactie

[liddy]

Wat ben je goed bezig!
Het is prettig dat de huisarts nu al betrokken is. Zo kan hij/zij beter volgen hoe het gaat.
Ik denk dat de huisarts moest lachen om de reactie van je moeder, een reactie die je moeder in deze fase zo typeert.
Er komt ineens zoveel op je af, zoveel wat anders dan anders gaat, logisch dat je daar een lichamelijke reactie op krijgt.
Bij jou uit dat zich kennelijk in hoofdpijn.
Kun jij je gevoelens wel bij iemand kwijt, je boosheid, woede, ongerustheid, hulpeloosheid e.d.?
Laat die tranen maar komen en dan jezelf weer herpakken.
Heb je vragen, stel ze gerust.

[kopa22]

hallo liddy weer,
fijn dat u reageert dit helpt al een beetje en helaas ben ik een alleenstaande moeder zonder echt een netwerk dus nog zoekende heb
van mijn arts die ook alles weet nu wel valium gehad om meer rust te hebben in de bol
mijn moeder heeft alleen mij dus komt het ook bij mij terecht mijn zoon heeft adhd en pddnos dus erg veel zorg nodig
ik probeer het te combineren met alles tezaam morgen weer naar me mam hoop zonder hp terug te komen dank u wel he

[liddy]

Van je af schrijven helpt. Schrijf het op wat je dwars zit, door het opschrijven krijg je een beter
beeld wat er speelt.
Ga regelmatig naar de huisarts, al is het enkel om even je zorgen te kunnen delen.
Zeg tegen de assistente dat je wilt praten en extra tijd nodig hebt.
(Ik had tijdens de ziekte van mijn man af en toe gesprekken met de huisarts waar hij niet bij was.
Zodoende kon ik me helemaal uitspreken. Na zijn overlijden liepen die gesprekken door totdat het
niet meer nodig was.)
Schakel op tijd de thuiszorg in. Zodat er wat taken niet op jou neerkomen.
De huisarts kan helpen bij het aanvragen.
Denk overal ook aan jezelf.
Probeer iedere dag een paar momenten puur aan jezelf te besteden.
Bijv. door die kop koffie/thee niet tussendoor te drinken, maar er echt even voor gaan zitten.
Dat kost maar een paar minuten, echter die zijn o zo belangrijk voor je.
Als ontspannen moeilijk is, dan ga ik onder de douche staan. Even extra tijd nemen voor mezelf,
en genieten van het warme water.
Bij het stilstaan bij een stoplicht, denk dan niet 'o, wat duurt het lang', echter denk 'o wat fijn, even een momentje rust'.
Hoe gek het ook klinkt, doe dingen niet gehaast maar langzamer. Door alles wat langzamer te doen, vergeet je niets.
En op die manier ben je vlugger klaar.

[kopa22]

hallo liddy

ja schrijf idd nu al meer want ook fijn as je iemand niet kent die oordeelt ook niet het wordt vaak gezien dat ik degene ben die alles moet oplossen omdat ik niet werk ben ook niet voor niets afgekeurd heb 30 jaar heel hard gewerkt
dus dan is zoiets as dit wel fijn
gisteren belde mijn moeder laat naar mij schok me echt rot pfft en ze was heel opgefokt en druk en kattig nou moest me even inhouden want ook kan ik snel reageren zei wel dat ze niet zo lelijk tegen me moest doen maar kon vervolgens de hele nacht wakker liggen poeh
moeilijke momenten weer
veranderde u man ook in zijn gedrag heel erg ?
nou ik ga weer even douche helpt mij ook vaak thnxx l

[liddy]

Ja, er is niets mis mee, als je op rustige toon zegt dat ze niet zo lelijk moet doen.
Dat buiten haar wil om haar karakter wijzigt, wil nog niet zeggen dat ze een vrijbrief heeft om onmogelijk te gaan doen.
Ja, mijn man veranderde veel. Er waren momenten dat ik het gevoel had die man niet te kennen.
En dan heb je je net uitgesloofd om het allemaal voor elkaar te krijgen en dan krijg je als beloning een opmerking
naar je hoofd geslingerd waar de honden geen brood van lusten. Op z'n moment kost het je je uiterste beheersing
om niets te zeggen. En dan achter de kamerdeur lopen de tranen over je wangen.
Echter naast deze momenten zijn er ook tal van momenten die de dag kleurden.
Je moet het zoeken in kleine dingen. Blij zijn want er gingen wel twee slokken drinken in. Immers het heeft geen
zin te verwachten dat het kopje leeg gaat. Nee, die twee slokken die lukten en dat was meer dan niets.
Probeer zo ook met je moeder ook mooie momenten te hebben. Koester ze.

[kopa22]

hallo weer
nou het is echt te erg maar ze heeft gisteren 45 minuten mij op telefoon uitgescholden gehuild gestampt en mijn bloeddruk liep toch wel aardig op dat ik een dag heb bij moeten komen en in een hoekie heb zitten wenen
en heb het al die min toegelaten er werd echt hoop narigheid gezegd toen ze klaar was ging het anders (blij niet te hebben opgehangen ) huilde ze en zei ik ga dood etc ik hing op toen ze rustig werd maar dit heeft zo een klap gegeven die ik niet kan plaatsen of een plek geven
ik wou een hoop regelen met haar maar het regelt zich vanzelf wel ben erg verdrietig dat zeker maar moet het loslaten

ik hoop op beter meer kan ik nie doen zo zwaar nu ,,,,,,,,,, fijn weekend liddy

[liddy]

Heel verstandig om even afstand te nemen, om je eigen emoties de ruimte te geven en
jezelf te herpakken.
Blijf je voor ogen houden dat het uit pure onmacht is wat je moeder zegt en
dat ze het echt zo niet meent, maar haar mogelijkheid om te relativeren is verdwenen.
Wat goed dat je er de hoorn niet opgelegd hebt en zo je moeder de gelegenheid
hebt gegeven om bij zinnen te komen.
Door de kanker in haar hersenen is ze verminderd toerekeningsvatbaar.
En dat is verschrikkelijk om mee te maken.
Vertel dit ook aan de huisarts. Wellicht kan hij/zij eens praten met je moeder.
Koester de momenten waarop je moeder rustig is en je even een glimp krijgt van hoe je moeder was.

[kopa22]

hoi weers nou het lijkt allemaal heel hard te gaan ,me moeder krijgt meer rare dingen nu ziet ze steeds slechter en ze scheld heel veel
boosheid houd niet op helaas en liddy ze leeft in de nacht wil niet meer slapen
heb de huisarts gebeld heeft medicatie om te slapen gegeven maar die neemt ze niet of heel slecht ik weet het echt niet meer ik maak me natuurlijk zorgen
en alles wat ik zeg is fout ze belt ook vaak de politie in de nacht
ze koopt ook op inpuls gekke dingen van po tot traplift tot tv etc ik weet het niet zo goed meer ik probeer alles en begrijp veel maar ik weet het nu niet meer snap veel niet en ze is ook echt hyper aan de ratel stopt niet met praten wat nu he pfft ik ook moe elke nacht belt ze me wakker groetje

[liddy]

Ik zou je heel dringend willen aanraden om met de huisarts te overleggen hoe nu verder.
Je nadert nu het moment dat je moeder niet meer alleen kan blijven.
Wellicht is een hospice te overwegen.
Wat moet dit zwaar voor je zijn om je moeder zo te zien veranderen.
Heb jij iemand om mee te praten of sta je er alleen voor?

[kopa22]

ja deze heb ik alles uitgelegd maar geeft dan medicatie terwijl ze dat ook al niet wil ,ik ben alleen met me zoon van 12 jaar en ook voor haar de enigste
en kan de verandering in 8 weken ook niet begrijpen ze wil met geen 10 paarden uit huis en daar wil ze overlijden
ze is na het ochtendritueel heel lang alleen in huis vind ik ook niet zo fijn wist niet dat alles zo moeilijk wordt
ik doe me best meer kan ik niet doen maar zorgen maak ik me wel ik probeer het oke te doen maar niets is ook goed dank voor je reactie weer

[kopa22]

nou liddy wil je bedanken voor je reacties op alles mijn moeder heeft de deur dicht gedaan boos nogmaals
ze heeft nu nachtwacht ook boos op en 3 keer hulp ook boos op denk dat de k dit echt doet nu wat een duivel ik kan nu alleen maar afwachten pfft
maar tja meer kan nie meer thnx he liddy

[liddy]

Wat een ontzettende situatie.
Ik denk dat je moeder nu heel dicht tegen de grens zit van resoluut ingrijpen.
Overleg in ieder geval weer met de huisarts, want zo kan het niet langer.
Ze heeft hulp nodig en die zal ze nu moeten accepteren.
Je moeder moet nu voor het blok gezet worden. Of meewerken of naar het ziekenhuis/hospice.
Laat dit de huisarts doen. Hij/zij is immers verantwoordelijk voor de zorg voor je moeder en
heeft de mogelijkheid om in te grijpen.
O, wat is kanker toch een verschrikkelijke ziekte.
Ik heb echt met je te doen.
ier een virtuele knuffel die heb je hard verdiend.

[kopa22]

hallo liddy
ja id deze situatie is naar en rot alleen ze laat me gewoon niet meer toe helaas,ze heeft medicatie zusters en een nachtwacht ook daar is ze steeds boos op
ik moet het loslaten het regelt zich nu vanzelf en de ha is daar voor haar toestand verslechterd toch we zijn al weer wat maandjes verder
ik heb alles in mijn vermogen gedaan wat kon ze vergeet haar kleinzoon ook in het geheel en dat is voor mij niet te vatten of accepteren al begrijp ik dat ze weten hem niet op te zien groeien
ook maar toch ook vertoont ze twee gezichten en ik kan dus incasseren niet fijn altijd boos dus afstand beter anders trek ik het niet maar diep triest deze ziekte ik wens een ieder sterkte op het forum
en bedankt voor je virtuele knuf x