karakterveranderingen

[naj]

Dag,
Mijn vrouw heeft 5 jaren geleden kanker gehad en is gelukkig door een chemokuur succesvol behandeld. Nu merk ik, maar ook mijn kinderen dat er gedrags cq karakterveranderingen zijn. Ik wil daar graag over van gedachten wisselen met hen die dit verschijnsel herkennen.
Misschien kunnen we er dan beter en gerichter mee omgaan.
Groeten
Jan

[liddy]

Beste Jan,

Zelf heb ik geen chemokuur gehad, toch ervaar ik bij mijzelf veranderingen.
Het was/is moeilijk te bevatten dat ik zo van het ene moment op het andere zo ziek was.
Op geen enkele manier had mijn lichaam aangeven dat er iets niet klopte.
Ik voelde me verraden door mijn eigen lijf.
Soms overvalt me een stemming waarin ik het liefst zou willen huilen, maar ik weet niet waarom. Ik kan minder goed met drukte overweg.
Het is enorm lastig dat ik minder goed kan onthouden. Laatst wist ik mijn pincode niet eens meer. En dat voor iemand die boekhoudster was.

Chemo verspreidt zich door heel je lichaam. Het doet wat met je, terwijl je niet goed kunt bevatten wat.
Is het mogelijk om hier met je vrouw over te praten, eventueel bij de huisarts?
Succes,

Liddy

[eisbaerke]

uiteindelijk blijf je wie je bent maar ik merk wel dat ik na de chemo & bestralingen veel kritischer ben geworden op het geen dat mijn leven bepaald ... ook ben ik, hoe moet ik het zeggen, ik was iemand die al geen getreuzel kon hebben, nu helemaal niet ... als er iets moet gebeuren, het moet vooruit gaan ... precies of ik wil van elke dag dat ik leef een nuttige dag maken ... ook heb ik te doen met korte termijn geheugenverlies ...

[jodyi]

tja, wederom een patient die reageert, maar ook ik herken de veranderingen in de zin dat ik veel emotioneler ben geworden. Ik kan wat minder hebben en door een stom klein dingetje kan mijn dag verpest zijn en dan kom ik soms maar moeilijk uit de put. En als ik er dan uit ben val ik er soms door een ander dingetje wat nét niet gaat zoals ik het bedacht had, weer net zo hard in.
Het emotionele deel dat merk ik vrij vaak. Het andere is wat minder vaak , maar ook wel regelmatig.
Ik merk dat ik hierdoor vooral voor de mensen die dicht bij me staan, een moeilijker persoon ben geworden om mee om te gaan. Juist bij diegene die al van me houden kan ik echt helemaal mezelf zijn. Met goede, maar zeker ook met de minder goede kanten.
Naar buiten toe zijn die veranderingen (denk ik) niet zo duidelijk als voor mijn vriend en ouders..

sterkte in elk geval, het lijkt me moeilijk om te zien hoe iemand veranderd is en daar mee om te gaan...!

jodyi