ervaringen met verpleegkundigen

[Doreen]

hallo allemaal,

ik ben een verpleegkundige in een algemeen ziekenhuis en doe daarnaast de oncologie-opleiding (kanker). ik wil graag van mensen met kanker weten hoe zij de begeleiding van verpleegkundigen in een ziekenhuis ervaren en vooral hoe het verbeterd kan worden.

* wat vind je als patient (en naasten) belangrijk in de fase dat er net kanker is geconstateerd?
* wat vind je als patient (en naasten) belangrijk in de fase dat ze er niets meer aan kunnen doen?
* heb je als patient goede of slechte ervaringen met verpleegkundigen?

alle reactie is welkom,

groetjes, doreen

[christina]

Hoi Doreen.
Ik lees net je vraag , ben 3 jaar geleden behandeld voor borstkanker .amputatie, chemo's.
Ik heb slechte en goede ervaringen toen gehad bij mij werd het gezwel op de kortverblijf afdeling weggehaald omdat de punctie de week ervoor mislukt was.
Ik moest net als op schiphol uren van te voren aanwezig zijn .
Er was geen een van het verpleegkundig personeel wat even een praatje met mij kwam maken tot overmaat van ramp vergaten ze mij op tijd de ok binnen te brengen.
Wat als resultaat had dat ik een hele nerveuse zuster kreeg die het infuus niet kon plaatsen , het schema liep in de war hierdoor daar op reageerde de narcotiseur door zonder tegen mij iets te zeggen de verdovingsnaald in mijn hals te plaatsen en gelijk de vloeistof er in te spuiten.
Ik riep nog hallo ik ben nog niet dood hoor en weg was ik.
Ik kwam na de operatie razend van woede bij en ben geweldig te keer gegaan al die..... kerels moeten op cursus riep ik zo ga je niet met mensen om.
Er zat op de uitslaapkamer een schat van een zuster ik vertelde mijn verhaal en zei je bent het eerste mens wat ik hier tegen kom.
Ze liet mij daar mijn man bellen en ik ben toen hij er was gelijk weg gegaan.
Een paar weken daarna ben ik geamputeerd en weer ging het mis wel had ik op de afdeling 2 mamacare zusters en die waren enorm goed gaven steun en veel begrip en informatie.
Het is voor jou als kanker patient zo belangrijk dat ze je als mens behandelen, je vraagt niet of ze de kanker weg willen toveren maar wel begrip en steun .
Ik werk zelf in de zorg en ben gelukkig mondig genoeg om te zeggen dat sommige zaken echt niet kunnen.
ben erg blij met jouw vraag en dat er mensen zijn die hier over na denken.
Heel veel succes in je werk en als je nog vragen hebt wil ik je best helpen.
groetjes christina

[marielle Lips]

hoi Doreen,

ik ben zowel leerlingverpleegkundige, als patient, vorig jaar hodgkin gehad. Dus mijn kijk is misschien wat anders dan die van andere patienten.
Ik heb gemerkt dat verpleegkundige vaak hun best doen voor patienten... ze regelen het 1 en ander, zijn begripvol.. ik heb lang met verpleegkundige gepraat op de afdeling toen ik er lag.. een paar keer.. 1 x snachts (zeker een uur of langer) een keer smorgens (in de koffiepauze van de verpleging) en nog wat keren tussendoor.. er is wel verschil hoor tussen de verpleging.. er zijn er bij die alleen maar positief willen zijn.. en positieve dingen willen horen als ze vragen hoe het gaat.. maar soms ben je het ook zat en wil je gewoon ff niet positief zijn.. en ook daar moet op ingesprongen worden door te luisteren... en misschien tips te geven...
verder merk je dat de verpleging met te weinig is, wat er voor zorgt dat je soms wat langer moet wachten... maar verder heb ik gemerkt dat ze echt hun best doen voor de patienten... ; slechte bloedprikkers werden weggestuurd, angsten tussendoor werden telefonisch verholpen... de begeleiding was gewoon goed...
alleen jammer dat veel artsen, vooral degene die in consult geroepen worden vaak niet nadenken dat je bang bent en niet dagen wil wachten op een uitslag omdat de arts niet komt.. ze vergeten dat je kankerpatient bent en dat die al veel meegemaakt hebben daardoor..
maar ja..
belangrijke dingen verder ; luisteren, tips waar je terechtkan met je vragen en problemen... zowel over de ziekte als over angsten, denk aan maatschappelijk werk... etc..en leg alles heel rustig uit.. en meerdere keren.. je vergeet zoveel....
maar oke..
genoeg denk ik;)
gr Marielle

[Doreen]

hallo, hier ben ik weer.
bedankt voor jullie reacties op mijn vragen, ik heb er heel veel aan.
toevallig dat jullie allebei zelf ook in de zorg werk(t)en. dat lijkt me heel vreemd om dan ineens patient te zijn. je weet aan de ene kant al heel veel van alles af en nu maak je het helemaal van de andere kant mee. het lijkt me wel dat jullie je beter voor kunnen stellen hoe iemand zich voelt tijdens een opname. misschien kunnen jullie wel beter inspelen op de gevoelens van de patient.
zijn jullie nog aan het werk en zijn jullie helemaal genezen?

groetjes, doreen

[christina]

Hoi Doreen.
Ik vond het inderdaad best moeilijk om nu zelf patient te zijn . en de regie over mijn leven uit handen te geven.
Ik denk dat ik best wel een lastige patient was en ben .
Niet op het gebied van verzorging of zo maar wel hoe ik werd behandeld , waarom het zo ging of wat voor medicijnen ik kreeg .
Ik vroeg de oncoloog en chirurg de oren van het hoofd en nog als ik op mijn halfjaarlijkse controlles ga heb ik altijd wel een lijst met vragen die ik beantwoord wil hebben.
Het ergste vond ik je voelt een knobbel en in mijn geval wist ik gewoon dat het foute boel was dan ga je voor een mamagrafie moet je een week wachten ,heb ik dus een stokje voor gestoken na 1 nacht wachten vond ik het wel welletjes.
Dan kom je bij de chirurg die verteld dat het w.s echt foute boel is en op dat moment krijg je een puctie ,sta je voor een thoraxfoto, lever je je urine in en wordt je weer naar huis gestuurd weer een week wachten op de uitslag.
Toen alle uitslagen binnen waren en ik te horen kreeg dat ik borstkanker had krijg je weer te horen dat de operatie pas over 6/8 weken plaats vindt dit inverband met de schildwacht procedure.
Ik vond dat eigenlijk onaanvaardbaar , ik wilde het liefst direct geholpen worden.
Tijdens mijn ziekte was ik net een half jaar begonnen met de opleiding VIG en heb dus alles op alles gezet om die af te maken en dat is gelukt .
Ik heb er 2 jaar over gedaan 1 jaar ziekte en behandelingen chemo en 1 jaar waarin ik op AT basis weer heel langszaam aan het werk ging na het tweede jaar heb ik mij weer beter gemeld.
Ik ben niet meer de oude Chris van voor de borstkanker maar ik ben er nog ! en als er 1 ding is wat ik heb geleerd van deze periode leef per dag en geniet.
Als je nog vragen hebt hoor ik je wel.
Groetjes Christina

[yolanda]

Hoi Doreen,
Wat ik gewoon het allerbelangrijste vind is dat men de tijd voor je heeft en dat je je vragne kan stellen en dat je daar een duidelijk antwoord op krijgt. Ook vind ik het belangrijk dat de verpleging op de hoogte is van je gezinssituatie en dergelijke, bikjvoorbeeld wat voor een werk je doet en zo. Ik werk zelf in een verpleeghuis en dan vind ik het ook belangrijk om zoveel mogelijk van de bewoners af te weten, ik vind dat dat in een ziekenhuis ook moet kunnen. Ik onderga dinsdag pas mijneerst chemokuur, maar hiervoor tot 2 keer toe op de afdeling gyneacologie gelegen ivm verwijdering van baarmoeder etc. Ervaring op de afdeling oncologie moet ik dus nog opdoen, maar het intake gesprek verliep heel prettig. Succes met je opleiding, gr. Yolanda

[Gast]

Hoi Doreen,

Mijn ervaring is zeer slecht. Toen ik in mijn lies een knobbel ontdekte ben ik gelijk naar he ziekenhuis gegaan. de chirurg heeft toen een punctie uit het gezwel genomen. na een week kon ik terug komen voor de uitslag. Foute boel dus er was een afspraak gemaakt voor de OK en verdere onderzoeken onderbuikscan, longscan en echo van gezwel. Gezwel moest weggehaald waorden (melanoom ergste soort) Wat ik niet wist dat ook mijn lymfeklieren verwijderd werden en dat ik na de operatie met een elstische kous moest lopen. Dinsdag 12 maart ben ik geopereerd, de opvan was echt slecht. Ze konden me niet vertellen wat er nou aan de hand was en hoe nu verder. Ik kreeg toen maar een folder in mijn handen gedrukt over lymfoedeem, maar ik moes er wel doorheen kijken. tegelijkertijd kwam ze met zo'n achtelijke witte kous aanzetten met de mededeling die is dus levenslang. Nou je begrijpt het al je wereld stort volledig in. je denkt echt nu is het gebeurt met me. Ik ben patient en blijf patient en dat is nou net iets wat ik niet wil. Geen antwoorden op mijn vrgane gekregen. Een week een doffe ellende. Maar gelukkig zijn er meerdere ziekenhuis en voor verdere controle en nazorg loop ik nu in avl in amsterdam. Veel beter dat zeggen ze alles, de opvang is veel beter en je krijgt gewoon een n\goed antwoord. Al is de toestand nog zo slecht we willn allemaa weten hoe we er voor staan. Dus wees aub eerlijk en duidelijk naar de patienten toe. Sukses groetjes Annemieke