Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerEen jaar geleden is na een ziekbed van 8 maanden mijn partner overleden aan longkanker. Ik zoek lotgenoten waarmee ik ervaringen kan delen en hoe pakken zij het leven weer op?
Yvonne
Lotgenoten waarvan de partner is overleden aan longkanker
Je bent welkom.
Ik heb mijn man verloren in februari 1999.
Vooral het eerste jaar wist ik niet hoe dat ik het door moest komen.
Ik ben, na een dik half jaar, voor 6 weken naar een herstellingsoord gegaan. Ik was helemaal op.
Lichamelijk had ik tijdens de 7 maanden van zijn ziekte enorm boven mijn kunnen geleefd (wist ik wel, maar je wilt zo graag) en ik had heel hard rust nodig, dat er even voor mij gezorgd werd.
Nu gaat het heel redelijk met me (ik heb zelf kanker gekregen in 2003).
Ik heb mijn man verloren in februari 1999.
Vooral het eerste jaar wist ik niet hoe dat ik het door moest komen.
Ik ben, na een dik half jaar, voor 6 weken naar een herstellingsoord gegaan. Ik was helemaal op.
Lichamelijk had ik tijdens de 7 maanden van zijn ziekte enorm boven mijn kunnen geleefd (wist ik wel, maar je wilt zo graag) en ik had heel hard rust nodig, dat er even voor mij gezorgd werd.
Nu gaat het heel redelijk met me (ik heb zelf kanker gekregen in 2003).
Dank je wel Liddy,
Nu zelf die rotziekte? Hoe gaat het met je, is het onder controle te houden?
Je bent 6 weken in een herstellingsoord geweest was dat een jaar na je man's dood? En ben je daar van opgeknapt? was het een aanzet naar een ander leven zonder je man? en moest je nog een hoop zelf klaren.
Ik heb het idee dat ik het eerste jaar na mijn partners dood met een plank voor mijn kop ben doorgegaan. Hard werken, vakanties met vriendinnen plannen en ook gaan. Het kostte heel veel moeite om het leuk te hebben, maar het was in ieder geval een afleiding. Terug in huis maakte ik al weer plannen voor een volgende.
Nu neem ik een beetje rust, net een keelontsteking achter de rug en het lijkt wel dat ik niet anders kan dan slapen. Ik heb een hoop in te halen lijkt het wel. Ik ben moe, heel moe. Maar even aan toegeven denk ik, maar niet te lang. Heel erg bedankt voor je reactie. Yvonne
Nu zelf die rotziekte? Hoe gaat het met je, is het onder controle te houden?
Je bent 6 weken in een herstellingsoord geweest was dat een jaar na je man's dood? En ben je daar van opgeknapt? was het een aanzet naar een ander leven zonder je man? en moest je nog een hoop zelf klaren.
Ik heb het idee dat ik het eerste jaar na mijn partners dood met een plank voor mijn kop ben doorgegaan. Hard werken, vakanties met vriendinnen plannen en ook gaan. Het kostte heel veel moeite om het leuk te hebben, maar het was in ieder geval een afleiding. Terug in huis maakte ik al weer plannen voor een volgende.
Nu neem ik een beetje rust, net een keelontsteking achter de rug en het lijkt wel dat ik niet anders kan dan slapen. Ik heb een hoop in te halen lijkt het wel. Ik ben moe, heel moe. Maar even aan toegeven denk ik, maar niet te lang. Heel erg bedankt voor je reactie. Yvonne
Ja, mijn ziekte is nu onder controle.
Mijn man is overleden op 06-02-1999. In augustus van dat jaar ging het echt minder met me.
De week na zijn overlijden zat ik alweer op het werk, al had ik geen idee wat ik eraan het doen was.
Er kwam heel weinig uit mijn handen. Ik had en heb alle begrip van mijn werkgever, dus dat scheelt een hele hoop.
Ik kwam regelmatig bij de huisarts. Ik werd steeds vermoeider, leefde meer op een automatische piloot.
In september heeft hij op het woord gegooid dat ik er eens helemaal uit moest.
In oktober 1999 ben ik naar het herstellingsoord gegaan.
Ik liep als het ware weg voor alles. Ik had het nodig om eens een paar weken puur met mezelf bezig te zijn.
Me niet druk te hoeven maken over anderen, het werk en de wereld.
Zo'n zes weken lost niet alle problemen op.
Maar het geeft je wel de kans om eindelijk eens moe te mogen zijn en alleen met jezelf bezig te zijn.
Daardoor werd mijn accu weer opgeladen en kreeg ik weer wat lucht.
Toen ik weer thuis was, heb ik psychologische hulp gekregen.
Daarnaast heb ik een rouwgroep bezocht.
Zo kwam ik erachter dat ik vaak het woordje "moet" gebruikte.
Ik moet echter niets, ik wil, kies of doe iets, maar ik moet niets meer.
Ook leerde ik af om te zeggen "hier had Henk bij moeten zijn"(negatieve gedachte - je legt dan meteen de aandacht op het verlies)
en dat te veranderen in "Henk had dit ook leuk gevonden" (positieve gedachte - je haalt dan herinneringen op aan de leuke dingen).
Makkelijk, nee.
Ben ik gegroeid als persoon, ja.
Mijn man is overleden op 06-02-1999. In augustus van dat jaar ging het echt minder met me.
De week na zijn overlijden zat ik alweer op het werk, al had ik geen idee wat ik eraan het doen was.
Er kwam heel weinig uit mijn handen. Ik had en heb alle begrip van mijn werkgever, dus dat scheelt een hele hoop.
Ik kwam regelmatig bij de huisarts. Ik werd steeds vermoeider, leefde meer op een automatische piloot.
In september heeft hij op het woord gegooid dat ik er eens helemaal uit moest.
In oktober 1999 ben ik naar het herstellingsoord gegaan.
Ik liep als het ware weg voor alles. Ik had het nodig om eens een paar weken puur met mezelf bezig te zijn.
Me niet druk te hoeven maken over anderen, het werk en de wereld.
Zo'n zes weken lost niet alle problemen op.
Maar het geeft je wel de kans om eindelijk eens moe te mogen zijn en alleen met jezelf bezig te zijn.
Daardoor werd mijn accu weer opgeladen en kreeg ik weer wat lucht.
Toen ik weer thuis was, heb ik psychologische hulp gekregen.
Daarnaast heb ik een rouwgroep bezocht.
Zo kwam ik erachter dat ik vaak het woordje "moet" gebruikte.
Ik moet echter niets, ik wil, kies of doe iets, maar ik moet niets meer.
Ook leerde ik af om te zeggen "hier had Henk bij moeten zijn"(negatieve gedachte - je legt dan meteen de aandacht op het verlies)
en dat te veranderen in "Henk had dit ook leuk gevonden" (positieve gedachte - je haalt dan herinneringen op aan de leuke dingen).
Makkelijk, nee.
Ben ik gegroeid als persoon, ja.
Re: Lotgenoten waarvan de partner is overleden aan longkanker
Hallo allemaal,
Wat herken ik een hoop van wat jullie hebben meegemaakt. Mijn vrouw Sonja is "49"op 5 april 2009 overleden aan longkanker.
Ik ben ook zo verschrikkelijk moe, en weet niet hoe ik het leven weer moet oppakken. Ik lees dat Liddy een week erna weer aan het werk is gegaan, ik heb datzelfde gedaan. Maar inderdaad er kwam bij mij ook niets uit mijn handen. Ik heb een geweldige baas, en die leeft erg mee. De eerste weken is het druk geweest, en heb je geen tijd om na te denken. Nu is het stil "de bekende stilte", en nu begint het pas volgens mij. Ik ben moe, maar vooral ook leeg. Nergens zin in, slaap slecht, en eet slecht. Maar goed dat hoort erbij denk ik dan maar.
Liddy, dat woordje "moet" neem ik graag ter harte, daar betrap ik mezelf ook op. Het lijkt ook wel dat je je datzelf oplegt, zo ervaar ik het teminste.
moet nog wel wennen aan het forum. Hoop niet dat jullie dat erg vinden, want het gaat niet over zomaar iets.
gr Jan
Wat herken ik een hoop van wat jullie hebben meegemaakt. Mijn vrouw Sonja is "49"op 5 april 2009 overleden aan longkanker.
Ik ben ook zo verschrikkelijk moe, en weet niet hoe ik het leven weer moet oppakken. Ik lees dat Liddy een week erna weer aan het werk is gegaan, ik heb datzelfde gedaan. Maar inderdaad er kwam bij mij ook niets uit mijn handen. Ik heb een geweldige baas, en die leeft erg mee. De eerste weken is het druk geweest, en heb je geen tijd om na te denken. Nu is het stil "de bekende stilte", en nu begint het pas volgens mij. Ik ben moe, maar vooral ook leeg. Nergens zin in, slaap slecht, en eet slecht. Maar goed dat hoort erbij denk ik dan maar.
Liddy, dat woordje "moet" neem ik graag ter harte, daar betrap ik mezelf ook op. Het lijkt ook wel dat je je datzelf oplegt, zo ervaar ik het teminste.
moet nog wel wennen aan het forum. Hoop niet dat jullie dat erg vinden, want het gaat niet over zomaar iets.
gr Jan
Terug naar “Vraag en antwoord”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten